Të papunë, sepse jeni shumë i vjetër: Me një iniciativë popullore, një shoqatë dëshiron të përmirësojë shanset e punëtorëve të moshuar në tregun e punës.

Franziska Hulliger ka mjaft kohë për të grumbulluar nënshkrime. Kohë e saj e lirë, të cilën ajo nuk do të kishte dashur ta ketë. 61-vjeçarja nga Wasen im Emmental ka kërkuar një punë të qëndrueshme për shtatë vite me radhë. Por, më kot. Hulliger ka mundur ta gjejë vetëm një punë të përkohshme në gastronomi. Megjithatë, ajo nuk punon më shumë se disa orë në javë.

“Puna – në vend të varfërisë”: Kjo është dëshira e Franziska Hulliger. Dhe në të njëjtën kohë është edhe titulli i një iniciative popullore që ka filluar gjatë ditës së sotme në Bernë. Pas kësaj iniciative qëndron shoqata “Workfair 50+”, e cila është e angazhuar për të papunët dhe të papunët mbi 50 vjeç të kërcënuar nga papunësia. Në komisionin njëmbëdhjetanëtarësh gjithashtu gjendet edhe Hulliger.

Iniciativa synon të rrisë sistemin e normave të fondeve të pensioneve. Deri më tani, këto janë progresive, domethënë sa më i moshuar të jetë punëtori, aq më shumë duhet të ndajë përqindjen e pagës për punëdhënësin dhe për fondin e pensioneve. Nëse shkalla për moshën prej 25 deri 34 vjeç është ende 7 për qind, për moshën 45-54 vjeçare ajo tashmë është 15 për qind dhe për 55-65 vjeç bile edhe 18 për qind.

Sipas iniciatorëve, në të ardhmen të gjithë punonjësit duhet të paguajnë të njëjtën shumë për fondin e pensioneve, pa marrë parasysh sa janë të vjetër.

“Normat në rritje do të dëmtojnë të moshuarit në tregun e punës”, ka deklaruar Pierre Bayerdörfer nga “Workfair 50+” për “Blick”. Prandaj, shumë punëtorë të moshuar janë larguar nga puna, transmeton Albinfo.ch. “Asnjë kompani nuk e pranon këtë të vërtetë, mirëpo është padyshim një fakt “, thotë më tej Bayerdörfer. Rezultati i papunësisë: tatimi, varfëria në pleqëri, zhytja në asistencë sociale. “Vetëm 14 për qind e të gjithë atyre që janë eliminuar, arrijnë të hyjnë në tregun e rregullt të punës”, thotë Bayerdörfer.

Faktet njihen gjithashtu nga Hulliger. Mbi të gjitha, ajo e di se çfarë do të thotë për ata që preken. Edhe bashkëshorti i saj, Bruno (62), u largua “për arsye ekonomike”. Menjëherë pas kësaj, vendi i lirë i punës tashmë ishte plotësuar me një punëtor më të ri.

Hulliger është e sigurt: “Ne nuk jemi një rast i izoluar!” Për dy vjet ajo ka udhëhequr një grup pune të të papunëve mbi moshën 50 vjeç. Për iniciativën ka fituar një mbështetje të madhe – edhe nëse është tepër vonë për ata që janë prekur. “Këtë e bëjmë për të rinjtë”, thotë Hulliger. “Në mënyrë që më vonë të mos e përjetojnë të njëjtën situatë si ne”.

Sidoqoftë, të prekurit ende luftojnë të vetmuar për iniciativën. Komiteti i iniciativës ende nuk ka mbështetje nga partitë apo organizatat e mirënjohura. “Kjo do të trajtohet vetëm gjatë javëve të ardhshme”, thotë Bayerdörfer.

Edhe pse iniciatorët janë luftëtarë, në skenën politike, çështja do të jetë shumë e vështirë. Në parlament, disa herë është diskutuar kjo dukuri dhe gjithmonë është refuzuar. Argumenti kryesor, nga ana tjetër, është se një ndryshim do të ishte shumë i komplikuar, i gjatë dhe mbi të gjitha i shtrenjtë. Këshilli Federal pret një periudhë tranzicioni prej rreth 20 vitesh. Gjatë kësaj kohe, dy sisteme do të duhej të konkurronin paralelisht. Kjo do të kushtonte deri në një miliardë franga për çdo vit, kishte llogaritur Konfederata më herët.