Si sistemi zviceran i kujdesit shëndetësor është i ndryshëm nga pjesa tjetër e Evropës?

Infrastruktura shëndetësore e Zvicrës vlerësohet vazhdimisht ndër më të mirat në botë, por si krahasohet me vendet e tjera?

Qoftë për sa i përket politikës, sistemit social apo ekonomisë, zviceranët shpesh hartojnë kursin e tyre, i cili në thelb ndryshon nga ai i fqinjëve të tij evropianë.

Kujdesi shëndetësor nuk bën përjashtim.

Dallimet qëndrojnë kryesisht në atë se kush e financon skemën – publike kundrejt privates – dhe si funksionon sistemi i përgjithshëm, përcjell albinfo.ch.

Ashtu si pjesa më e madhe e Bashkimit Evropian, Zvicra ka një sistem shëndetësor universal, që do të thotë se të gjithë në vend mbulohen nga sigurimet dhe kanë akses në kujdesin mjekësor.

Në shumicën e vendeve, qeveria zakonisht ka kontroll, në një masë më të vogël ose më të madhe, mbi financimin, sigurimin shëndetësor dhe ofruesit shëndetësorë.

Në Francë, për shembull, shumica e kostove të kujdesit shëndetësor mbulohen nga sistemi shtetëror i kujdesit shëndetësor, i njohur si sëmundje sigurie, dhe kjo financohet nga taksat – kostot e kujdesit shëndetësor përbëjnë rreth 13 për qind të pagës bruto mesatare të personit.

Në Gjermani, kostot shëndetësore ndahen nga punëdhënësit dhe punëtorët, me punonjësit që paguajnë 7.5 për qind të pagave të tyre në një fond publik të sigurimit shëndetësor dhe kompanitë që përputhen me këtë shumë.

Sistemi kombëtar i Italisë, i quajtur Servizio Sanitario Nazionale, ose thjesht SSN, i cili financohet kryesisht nga taksat federale dhe rajonale, mbulon automatikisht të gjithë banorët. Kujdesi mjekësor është kryesisht pa pagesë në pikën e shërbimit.

Kujdesi shëndetësor publik ekziston gjithashtu në Austri, me pjesë të caktuara të pagave që zbriten automatikisht për financimin e skemës. Megjithatë, kujdesi shëndetësor është pa pagesë për njerëzit me të ardhura të ulëta ose ata që janë me aftësi të kufizuara, që studiojnë ose janë në pension, përcjell tutje albinfo.ch.

Megjithëse nuk është më pjesë e BE-së, sistemi shëndetësor i Mbretërisë së Bashkuar bazohet gjithashtu në kujdesin shëndetësor shtetëror nëpërmjet NHS. Ai financohet nga taksat që përbëjnë rreth 4.5 për qind të të ardhurave mesatare bruto të qytetarëve.

Po Zvicra?

Sistemi këtu është thelbësisht i ndryshëm në atë që nuk bazohet në taksa ose financohet nga punëdhënësit, por nga vetë individët.

Të gjithë duhet të kenë një mbulim bazë të sigurimit shëndetësor dhe ta blejnë atë nga një prej dhjetëra kompanive private.

Sigurimi bazë – KVG në gjermanisht dhe LaMal në frëngjisht dhe italisht – është i detyrueshëm në Zvicër. Nuk është i lirë – primet bazohen në kantonin e vendbanimit dhe moshën, që kushtojnë mesatarisht 300 deri në 400 franga në muaj – por është mjaft gjithëpërfshirës; ai përfshin mbulimin për sëmundje, medikamente, teste, maternitet, terapi fizike, kujdes parandalues ​​dhe shumë trajtime të tjera.

Nuk ka programe sigurimesh të sponsorizuara nga punëdhënësit ose të drejtuara nga shteti, dhe roli i vetëm i qeverisë është të sigurojë që të gjitha kompanitë e sigurimeve të ofrojnë të njëjtin mbulim bazë për të gjithë dhe që ato të kenë të njëjtin çmim.

Ndërsa kompanitë nuk mund të konkurrojnë për çmimet ose përfitimet e ofruara nga sigurimi bazë i detyrueshëm – të cilat përcaktohen nga Ministria e Shëndetësisë – ato mund dhe bëjnë, të konkurrojnë për politikat shtesë që ofrojnë përfitime që nuk përfshihen në mbulimin bazë.

Të gjitha policat kanë zbritje (të quajtura edhe bashkëpagime) që mund të variojnë nga 300 deri në 2500 franga në vit, përcjell tutje albinfo.ch.

Pasi të arrihet zbritja, 90 për qind e të gjitha shpenzimeve mjekësore do të mbulohen nga sigurimi, me 10 për qind që paguhet nga pacienti; megjithatë, kjo bashkëpagesë është e kufizuar në 700 franga në vit për të rriturit dhe 350 franga për fëmijët nën 18 vjeç.

Qeveria subvencionon kujdesin shëndetësor për individët dhe familjet me të ardhura të ulëta – të përcaktuara si ata për të cilët primet e sigurimit kalojnë 10 për qind të të ardhurave të tyre.

Sa për qind e të ardhurave të një personi shkon për primet e sigurimit shëndetësor?

Kjo varet nga pagat dhe primet, për shembull, nëse një person ka zgjedhur opsionin më të lirë me një zbritje të lartë ose atë të shtrenjtë me një zbritje prej 300 frangash.

Në përgjithësi, megjithatë, bazuar në të ardhurat mesatare mujore prej pak më shumë se 7,000 franga, rreth 6.5 për qind shpenzohen për primet.

Çfarë ndodh nëse nuk merrni një politikë sigurimi shëndetësor?

Kushdo që arrin në Zvicër duhet të sigurohet brenda tre muajve. Nëse nuk e bëni, qeveria do të zgjedhë një për ju dhe do t’ju dërgojë faturën. Nëse kjo ndodh, ju mund të përfundoni me prime më të shtrenjta se sa mund të kishit marrë nëse bënit pazar rreth vetes.

Nëse jeni ende me vonesë në pagesat tuaja, kujdesi juaj shëndetësor do të kufizohet vetëm në raste urgjente; çdo trajtim tjetër mjekësor jourgjent do të refuzohet, përveç nëse e paguani nga xhepi.

Të mirat dhe të këqijat e sistemit zviceran

Le të shohim së pari “të këqijat”. Në thelb, ekziston një: kostoja.

Ndryshe nga modelet e financuara nga taksapaguesit, nuk ka klasifikim të çmimeve sipas të ardhurave, kështu që njerëzit me të ardhura të ulëta paguajnë një përqindje të lartë të të ardhurave të tyre për kujdesin shëndetësor sesa ata që fitojnë më shumë.

Megjithatë, sistemi është përgjithësisht efikas, ka një rrjet të gjerë mjekësh, si dhe spitale dhe klinika të pajisura mirë.

Pacientët janë të lirë të zgjedhin mjekun e tyre dhe zakonisht kanë akses të pakufizuar te specialistët.

Listat e pritjes për trajtime mjekësore janë relativisht të shkurtra.

Sipas një sondazhi të Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD) se sa kohë pacientët në vende të ndryshme presin zakonisht për një takim me një specialist, përqindja e njerëzve në Zvicër që presin një muaj ose më shumë është 23 për qind, krahasuar me 36 për qind, në Francë, 52 për qind në Suedi dhe 61 për qind në Norvegji.

---