Lavdrimi, “një shpirt artisti” shumëdimensional në Zvicër

Posted on 31 Korrik, 202431 Korrik, 2024 by Drin Reçica

Talenti dhe gjeniu i njeriut mund të shprehet në forma të ndryshme. Mjafton dëshira dhe vullneti për të arritur realizimin e ëndrrave, në destinacionin e duhur. E kush më mirë mund të na vërtetojë këtë se sa Lavdrim Xhemaili, artist i shquar n Zvicër, me ambicie të mëdha.

Në fakt, përveç dhuntisë së kërcimit, ai ka studiuar edhe katër vjet për balet, xhaz, vallëzim modern, flamenko, hip-hop dhe teatër.

Ai ka kërcyer edhe për markat më në zë në botë, siç janë Nike, Diesel, Oakley, Breitling, Longines, Red Bull, Mercedes, Porsche, Volkswagen, ESPN, Canon dhe gjithashtu ikona si Grace Jones dhe Annie Lennox.

Ndër të tjera, Lavdrimi është parë edhe në disa shfaqje televizive të njohura si dhe ka qenë pjesë e grupit të njohur ndërkombëtarisht “Stylize”, ku edhe ka fituar shumë çmime.

Që në moshë të re ai kishte tërheqje për fushën e kërcimit, duke u “zhytur” thellë në llojet e saj, nën gërshetimin e aktrimit dhe këndimit.

Në vijim mund të lexoni intervistën e plotë të revistës Albinfo.ch me artistin Lavdrim Xhemaili:

Albinfo.ch: Lavdrim, fillimisht na trego pak rreth vendlindjes tuaj, ku keni lindur, hapat e parë të shkollimit ku i keni marrë?

Kam lindur në Bujanovcit. Por familja ime është nga Gjilani. Prindërit e mi u detyruan të shkojnë në Zvicër kur unë isha 18 muajsh. Shkova në kopsht dhe shkollë në qytetin e Lucernit dhe më vonë në Ebikon. Vitin e fundit të shkollës së mesme e përfundova në një shkollë me konvikt në Oberägeri.

Albinfo.ch: Na tregoni rreth rrugëtimit tuaj në Zvicër, sa ishte e vështirë të ambientoheshit në shoqërinë zvicerane?

Unë isha foshnjë kur erdhëm në Zvicër. Ishte shumë më e vështirë për prindërit e mi. Por, rritja në Lucern la një gjurmë të thellë tek unë. M’u bë e qartë shumë herët se në fakt nuk i përkisja këtij vendi. Qoftë nga mësuesit apo sidomos nga prindërit e shokëve të klasës. Për mua, kjo shkaktoi një frikë të caktuar për t’u dëbuar. Aq sa gënjeva për origjinën time vetëm për t’u pranuar nga fëmijët dhe të rriturit. Fatkeqësisht, kjo vazhdon ende edhe sot. Ishte e vështirë të përkisje kur askush nuk të donte. Ndërsa u rrita, kjo u largua dhe për fat kisha njerëz të mrekullueshëm rreth meje që pranuan nga vija. Nuk kishte shumë, por ato ishin edhe më të rëndësishme. Zvicra është shtëpia ime, edhe pse jo gjithmonë e kam ndiere atë. A jam përshtatur? Unë do të thosha po. Unë jam një artist me një grua të mrekullueshme zvicerane-aziatike, një vajzë dhe një mace. E gjitha kjo është mjaft e përshtatur, apo jo? Haha!

Albinfo.ch: Na flisni pak për eksperiencën tuaj si artist, si lindi dëshira dhe kur filluat ta praktikoni aktrimin?

Edhe si i vogël kërceja dhe këndoja para pellushave të mia, haha! Unë rikrijova skena nga filmat me figurat e mia Lego dhe aksion, si dhe ëndërroja që herët të isha në skenë ose të luaja vetë në një film. Por muzika erdhi tek unë e para. Fillova të luaja në bateri rreth moshës 11-vjeçare. Kur isha 12 vjeç zbulova breakdancing. Pas shkollës së mesme, shkova në Fabrikën e Vallëzimit Colombo dhe fillova stërvitjen time të kërcimit në Shkollën e Teatrit të Valleve të Cyrihut. Aktrimi erdhi më vonë, edhe pse ishte gjithmonë në mendjen time. Nga ky këndvështrim, nuk kam pasur ndonjë trajnim për aktrim. Më erdhi rasti të luaja një rol më të vogël dhe në të njëjtën kohë më lejuan të luaja për një aktor në shfaqjen “Nata e zonjave”. Kështu e nisa 7 vjet më parë.

Albinfo.ch: Sa ishte e vështirë të depërtosh artistikisht në tregun zviceran?

Në fakt, jo e vështirë. Edhe pse vendi është mjaft i vogël, diversiteti artistik këtu është i madh. Ajo që e bën të vështirë është se shumë njerëz ende mendojnë në terma të normave. Për shembull, flokët e errëta, sytë e errtë, një person më mesdhetar, me tipare të habitshme të fytyrës është shpesh zuzar.

Është ende në mendjet e shumë njerëzve që disa etni nuk mund të lidhen me role të caktuara. Sepse ka imazhe që vërtiten në kokën e njerëzve, përfshirë paragjykimet, se ku i përket dikujt në shpërndarjen e roleve. Për shembull, aziatikët janë ose role mbështetëse qesharake që duhet të flasin me theks, kërcimtarë ekzotikë ose prostituta. Ajo që nevojitet këtu është një ndryshim në mendjet e njerëzve, ku të gjithë për fitojnë prej tij dhe jo vetëm disa grupe. Problemi tjetër është se puna nuk merret seriozisht. Arti nuk është punë. Ata thonë se çdokush mund ta bëjë këtë. Ju nuk mund të shihni as punën e vështirë pas saj. Mendoj se është turp, sepse pa art, bota do të ishte shembur shumë kohë më parë. Çfarë bëjnë njerëzit kur janë të trishtuar? Ne dashuri? E lumtur? I frustruar apo i zemëruar? Ata shkojnë në art. Qoftë përmes muzikës, pikturave, skulpturave, tregimeve, poezive, filmave e kështu me radhë. Arti shëron zemrat dhe shpirtrat tanë. Ndoshta është edhe rasti që ka shumë klube me aktorë amatorë që thonë “e bëjmë edhe ne”. Ajo që është e mrekullueshme është se ekziston. Por, për deklarata të tilla i them gjithmonë: “Nëna ime bën omeletë të shijshme. Por kuzhinieri profesionist e bën më mirë”.

Albinfo.ch: Lavdrim, ju keni edhe një dhunti të kërcimit, për të cilën edhe jeni shkolluar, na flisini pak për eksperiencën tuaj në kërcim, si lindi dëshira, diplomimi, çfarë lloj kërcime dini dhe kur filluat ta praktikoni?

Kërcimi ka qenë gjithmonë magjepsës dhe diçka e natyrshme për mua. Unë gjithmonë kërceja me koreografitë e këngëtarëve në MTV dhe më pëlqente t’ua tregoja prindërve të mi. Unë u futa në breakdancing përmes miqve kur isha vetëm 12 vjeç. Ishte një kohë shumë emocionuese dhe nuk do ta harroj kurrë sa shumë argëtohesha. Ishte pjesë e imja dhe e jetës sime. Vendimi për t’u bërë balerin ndodhi brenda natës. Unë isha në shkollën e tretë të mesme. Në atë kohë isha duke bërë vitin e fundit në një shkollë me konvikt dhe nuk kisha kërcyer më, sepse sapo studioja. Tashmë kisha një plan për të shkuar në shkollën e mesme dhe më pas për të studiuar filozofi ose psikologji. Isha shtrirë në krevatin tim në dhomën tonë dhe zemra më rridhte. Nuk mund të flija dhe gati u çmenda. E kuptova që nuk dua asgjë nga këto. 4 vjet të tjera këtu dhe më pas thjesht rrini ulur dhe jeni të pakënaqur çdo ditë? E dija se çfarë doja dhe kurrë më parë nuk kishte qenë diçka aq e qartë për mua sa ishte në atë moment. Më duhej të bëhesha balerin. Telefonova mësuesin tim të daulles, i cili më tha se i përkisja në skenë dhe jo në tavolinën e zyrës, që quhej shkolla e kërcimit që ai përmendi dikur. Një javë më vonë mora provimin pranues dhe mora një vend në shkollë. Isha vetëm 16 vjeç kur filloi trajnimi i kërcimit. Temat kryesore përfshinin baletin, xhazin dhe kërcimin modern. Kishte gjithashtu Flamenko, lënda ime më e mirë dhe më e fortë, hip hop, teatër dhe këndim, si dhe histori kërcimi dhe anatomie. Ishte shumë e rreptë dhe e vështirë. Por më pëlqente çdo moment. I rrethuar nga kërcimtarë, kjo atmosferë më bëri të ndihesha si në një film kërcimi. Unë isha në vendin e duhur. Unë isha mjaft me fat që pata koncerte me pagesë gjatë stërvitjes sime. Kishte pak burra në atë kohë dhe unë isha i mirë në atë që bëja. Përmirësova dita-ditës dhe gjithashtu krijova stilin tim që u bë marka ime. Kam kombinuar breakdancing me xhazin dhe kërcimin modern. Deri atëherë, kjo nuk ekzistonte realisht dhe unë isha dhe jam krenar që kam arritur diçka të tillë. Kisha fituar një reputacion dhe ndihesha mirë të më njihnin për diçka. Stërvitja ime zgjati 4 vjet me një pushim në fund, sepse u lëndova rëndë duke kërcyer. Por kjo nuk më pengoi të vazhdoja. Unë kisha ende disa lëndime, por nuk u dorëzova. Pas diplomimit kam bërë shumë shfaqje dhe kam qenë edhe anëtar i grupit “Stylize”. Me Stylize kemi kërcyer ndërkombëtarisht dhe kemi fituar edhe disa kampionate.

Albinfo.ch: Cilat janë markat (firmat) për të cilat keni kërcyer profesionalisht?

Nike, Diesel, Oakley, Breitling, Longines, Red Bull, Mercedes, Porsche, Volkswagen, ESPN, Canon dhe gjithashtu ikona si Grace Jones dhe Annie Lennox.

Albinfo.ch: Të jesh aktor, kërcimtar i llojeve të ndryshme dhe në të njëjtën kohë, t’i bashkosh të dyja këto, sa është e vështirë për ju?

Në fakt, nuk është aq e vështirë për mua. Nuk është aq ndryshe. Sigurisht, me disa flas më shumë e me të tjerët lëviz më shumë, hahaha! Por në thelb ajo mbetet e njëjtë. Unë flas në mënyra të ndryshme me të njëjtin qëllim. Argëtoj dhe prek emocionalisht audiencën. Më jep më shumë mundësi për të portretizuar diçka më lozonjare dhe në të njëjtën kohë, për të qenë me i lirë. Pse muzikalet janë shumë argëtuese, sepse mund t’i kombinojnë mirë të dyja. Por kur erdhi këndimi, u bë vërtet e vështirë, hahaha! Mendoj se dalëngadalë po e marr përsipër t’i kombinoj të trija së bashku, por po, të këndosh ishte mjaft sfidë.

Albinfo.ch: Ju keni performuar në shumë skena të rëndësishme të botës, konkretisht cilat janë ato shfaqje, projekte (nëse mund të na i cekësh emrat e shfaqjeve)?

Kur bëhej fjalë për kërcimin, ishin dy shfaqjet në Showcase Culture Shock në San Diego dhe Los Angeles. Nuk do ta harroj kurrë se si publiku në San Diego na dha një ovacion aq të madh saqë grupet e radhës duhej të prisnin për shkak të tij. Më pas vjen shfaqja për Canon në Luvrin në Paris. E kishim shfaqjen tonë pikërisht nën piramidën e xhamit. Kjo ishte magjike. Përsa i përket aktrimit, kjo ishte kryesisht shfaqja e parë me veprën “Shfaqja duhet të shkojë keq” në Teatrin e bukur St.Pauli në Hamburg. Është vërtet e veçantë, sepse dy vjet më parë festova natën e Vitit të Ri në Hamburg me gruan time, tani dhe ishim në lokalin e Teatrit St.Pauli. Unë nuk isha aktor në atë kohë dhe nuk e njihja teatrin. Dy vjet më vonë isha në skenë dhe aktroja. Jeta mund t’ju befasojë, apo jo?)

Albinfo.ch: Patjeter se po! Lavdrim, në rrugëtimin tuaj profesional, cila është skena (projekti), që të ka dhënë më shumë emocion, duke performuar dhe që, në një mënyrë ju bën të ndiheni krenar atë që keni përjetuar?

Për mua çdo projekt është shumë i rëndësishëm dhe unë jap më shumë se 100% për gjithçka. Por ka pasur momente dhe pjesë të rëndësishme për mua. Do të ishte paraqitja ime e parë si aktor në shfaqjen “Nata e Zonjave”. Më duhej ta mësoja tekstin brenda natës. Mbërrita në teatër herët në mëngjes dhe duhej të mësoja gjithçka, sepse shfaqja ishte po atë mbrëmje. Kolegët e mi ndihmuan në skenë dhe më lejuan ta merrja me vete tekstin shkollor. Por tashmë më shumë se gjysmën e kisha të memorizuar dhe të kaluar me ngjyra të larta. Unë isha jashtëzakonisht krenar dhe mirënjohës më pas. Dalja ime e parë në Teatrin St.Pauli është e paharrueshme. Përmasa dhe turma që na festoi ende sot më shqetëson. Pastaj do të kishte një performancë si kërcimtar në Cyrih. Një nga idhujt e mi të breakdancing ishte ulur në audiencë dhe erdhi tek unë pas shfaqjes dhe më tha se i pëlqente shumë stili im dhe se kurrë nuk kishte parë diçka të tillë. Po, gati sa më duhej të qaja, haha! Edhe komedia politike “Extrawurst” ishte emocionuese për mua. Roli im i parë i madh i të folurit. Në këtë shfaqje luaj një avokat turk që luan në një klub tenisi dhe ulet në bord. Kur u diskutua nëse kishim nevojë për një skarë të re, dikush lindi me idenë për të marrë një skarë të dytë, sepse unë jam mysliman dhe nuk ha mish derri. E gjithë tema degjeneron dhe zbulon shumë paragjykime raciste. Ishte shumë e vështirë për mua, sepse ishte përfshirë edhe publiku dhe nuk dëgjova komente shumë të bukura nga publiku. E njoha veten në rol dhe kujtova kohën time në Lucern. Kam pasur shumë probleme me të. Por ishte gjithashtu një kohë mësimore dhe mësova shumë për veten time dhe si mund t’i përdor më mirë këto emocione dhe mendime private për skenën. Roli im si zuzar në shfaqjen “Komedia për një grabitje” ishte shumë sfidues, pasi ishte roli im i parë i madh si një nga aktorët kryesorë. Roli im si pirat në pjesën “Schatzinsle” ishte i madh, sepse më lejuan të këndoja një solo/duet për herë të parë. Dhe, së shpejti vjen roli im i parë kryesor, të cilin mezi e pres dhe do të jetë një sfidë e madhe. Gjithmonë mësoj gjëra të reja.

Albinfo.ch: A ka ndonjë angazhim tjetër artistik që do ta shfaqni në një format ndryshe, qoftë ndonjë shfaqje për këtë sezon?

Unë e kam atë. Fillimisht vjen ringjallja e pjesës “Extrawurst”, ku do të luaj avokatin Murat Oturan në Cyrih dhe Seeb dhe në të njëjtën kohë do të fillojnë provat për “Peter Pan shkon Wrong”, ku do të luaj si Peter Pan. Kjo është ajo që po pres më shumë. Mund të kontrolloni gjithçka në www.shakecompany.ch.

Albinfo.ch: Lavdrim, a keni ndonjë mesazh motivues për artistët e rinj shqiptarë?

Jini të guximshëm, mos u fshihni, qëndroni besnik ndaj vetes dhe mos kini frikë. Ndiqni zemrën dhe ëndrrat tuaja dhe mos u dorëzoni kurrë. Mund të mos jetë e lehtë dhe jo të gjithë do ta mbështesin. Ndoshta edhe ju ndalon ta bëni atë. Por duroni dhe besoni se do t’ia vlejë. Kultura jonë është e pasur me art. Qoftë poezi, muzikë, valle apo teatër. Arti është pjesë e identitetit tonë, kultura jonë dhe bota do të jetë një vend më i mirë nëse tregoni talentin tuaj.

Albinfo.ch: Për fund, Kosovën apo Shqipërinë, sa shpesh i vizitoni?

Për turpin tim, më duhet të pranoj që nuk kam qenë në Kosovë për një kohë të gjatë. Koha nuk ishte kurrë e duhur për shkak të punës. Herën e fundit që kam qenë në Shqipëri, në Sarandë, ka qenë para dy vjetësh me gruan time. Planifikoj t’i vizitoni të dyja shumë shpejt. /Albinfo.ch

“Kur të vijë shansi, përqafoje fort dhe kape me 10 gishta”

Posted on 14 Prill, 202427 Prill, 2024 by albinfo.ch

“Në matematikë duhet ta nxjerrësh rezultatin e saktë, ndoshta ka dy ose tri mënyra por rezultati sërish është i njëjtë. Mirëpo, në muzikë luaja me të njëjtat nota, por asnjëherë nuk tingëllonte njëjtë”.

Kur për herë të parë u “takuat” me instrumentin e pianos?

Kontakti im i parë me instrumentin ka qenë kur isha 6 ose 7 vjeç. Kujtoj që nëna ime ka pasur provimin e muzikës në Shkup, ajo ka mbaruar për Pedagogji. Dhe gjatë kohës që përgatitej për provimin, pianon e kam parë si një lodër, jo si ndonjë instrument që do e studioja një ditë dhe të investoja shumë kohë. Thjesht, më është dukur si një lojë. Në fillim kam luajtur shumë këngë të lehta, natyrisht nëna më mësoi notat se ku janë, e unë sapo kisha mësuar shkronjat.

Kur realisht lindi dashuria për muzikën klasike?

Vij nga një familje muzikantësh. Zakonisht fundjavave mblidheshim te daja, ku këndoheshin këngë të vjetra shqipe, deri në netët e vona. U rrita me frymën e muzikës së mirëfilltë shqiptare. Fillova t’i gjej meloditë dhe i luaja në sentisajzer, më ndihmonte edhe daja. Mbrëmjeve mblidheshim familjarisht dhe bënim muzikë, vëllai, djali i tezes, unë. Por, me moshën që kishim organizoheshim vet dhe bënim muzikë. Unë isha në 9 vjeç, djali i tezes 11 vjeç, vëllai, 7 ose 8 vjeç. Merrnim instrumentet nga një bend që e kishim fqinj. Bënim shumë muzikë, p.sh. Stingut ja luajtëm të gjitha këngët. Kujtoj se për disa vite luaja mbi 100 këngë, disa ishin këngë për fëmijë, disa ishin anglisht. Por, njëkohësisht fillova të kem kontakt me muzikën klasike, fillimisht nga televizioni, pasi edhe prej kasetofonave. Kisha një kasetë nga Mozarti dhe dëgjoja “Allaturkën”, shkruaja not pas note, por i kam shkruar me shkronja, sepse nuk i kam ditur t’i shkruaj notat. Gjashtë muaj punë intensive për një fëmijë 7 ose 8 vjeçare mësova të gjithë “Allaturkën”. Pasi mbarova shkollën fillore duhej të zgjidhja a të shkoj në gjimnaz apo ekonomi. Babi kishte shumë dëshirë të merrem me shkencat ekzakte, më shkonte shumë matematika, madje kam shkuar edhe nëpër gara shtetërore. Në matematikë duhet ta nxjerrësh rezultatin e saktë, ndoshta ka dy ose tri mënyra por rezultati sërish është i njëjtë. Mirëpo, në muzikë luaja me të njëjtat nota, por asnjëherë nuk tingëllonte njëjtë. Ndonjëherë, më shpejtë, ndonjëherë më ngadalë, ndonjëherë më shpejtë, ndonjëherë më qetë apo më ashpër. Kjo ishte ajo që më shtynte të luftoj akoma më shumë vetveten dhe gjithmonë kërkoja më shumë e më shumë. Ishte pak rëndë për prindërit por unë isha i vendosur se do të shkoja në shkollë të muzikës. Kam qenë në klasën e pestë kur e kam ditur se çfarë do të studioj. Por, isha aq i bindur, aq i vendosur dhe prindërit në fund ranë dakord. Duhej të jepja një provim pranues, për të cilin më ka ndihmuar shumë profesori i ndjerë Enver Stafa.

Kur për herë të parë ke mësuar një partiturë?

Nuk e di sa është mirë ta tregoj, por kam “vjedhur” partitura. Ishim mysafirë te një fqinjë që ka dashur të studiojë muzikën, kishte shtëpinë përplot partitura dhe, vetëm sa e pashë “Mozart”, e mora. Pikërisht atë vepër e luajta në provimin pranues. Ashtu filloi shkolla ime e mesme e muzikës. Pianon e kisha shumë për zemër, isha shumë aktiv me mësime. Pastaj kisha rastin të dëgjoja një pianist nga Tetova, Shkëlzen Baftiari, i cili kishte studiuar me Romanovin. Më tha: “Leo nëse dëshiron të mësosh pianon mirë duhet ta gjesh çiftin Romanov”. I takova në “Ohrit Summer Fest”, aty mbanin një masterklas. E dija se isha i përgatitur, por jo mjaftueshëm, por njeriu e provon fatin. Leksionet e para deri në fillimin e fakultetit i mora nga bashkëshortja e profesor Romanovit. Në orën e fundit, ajo propozoi që edhe profesor Romanovi ta dëgjonte veprën që do ta luaja unë. Kisha shumë emocion. Kisha dëgjuar shumë për të, që është rigoroz, i përpiktë. Para tij luajta “Rahmaninov” moment muzikor nr.4 është shumë e vështirë. E luajta nga fillimi në fund dhe pasi mbarova, profesori më tha: “Ky ishte një moment, por nuk kishte të bëjë me muzikën”. Për mua një “flakareshkë” por më dha edhe disa pika ku duhet të fokusohesha, 10 faqe nota, në çdo faqe kisha ndonjë element që duhej ta përmirësoja. “Më tha vetëm 4 orë të dalësh në koncert, unë do të vij gjysmë ore para koncertit dhe të luash të gjitha këto nota me korrigjime”. Pasi më dëgjoi, tha që mund të luaja në koncert. Ky ishte momenti kur unë e pyeta profesorin se a mund të studioj në klasën tuaj. Për mua ishte e qartë nëse nuk studioja me Romanovët, nuk ja vlente ta humbisja kohën. Respekt edhe për profesorët e tjerë në Shkup, por unë isha i bindur se vetëm me atë mund ta mësoj “zanatin” si duhet. Meqë ai ishte para pensionimit, më pat thënë ”Nëse jam në Shkup të vish te klasa ime”. Isha njeriu më i lumtur në botë. Sepse e dija se vetëm me të mund ta mësoja pianon siç duhet.

Mendoni se keni pasur shumë fat?! Gjërat e vogla që kanë bërë kthesën e madhe. Sakrifica, përkushtimi që ka shënuar karrierën tuaj?!

Fat, por edhe i kam vrapuar pas fatit. Komunikoj shumë dhe gjithmonë kam kërkuar informacione lidhur me atë që do të bëja, pra të mos jesh i humbur në hapësirë. Me Dino Imerin kemi patur kontakte të shpeshta, kuptohet edhe Simon Tërpçeskin. Me Romanovët kam studiuar 4 vite në fakultet, 2 vite mastër plus një vit parapërgatitje për në Zvicër. Përveç studimeve çdo të diele kisha orë private, kur të gjithë flinin, unë isha te ato vijat e bardha te “Partizanska” asnjë veturë, shkoja në orë te Ludmilla Romanova. Familja më ka mbështetur jashtëzakonisht shumë, se këto orë kishin edhe kosto financiare. Kur të gjithë argëtoheshin, pushonin unë duhej të studioja. Në atë kohë kam luajtur edhe me bendin “XXL”, ndodhte që të shtunave luanim në Ohër, e mua më duhej në ora 8 të jem në Shkup. Kisha nevojë të mësoj teknikën. Patjetër që imagjinata, fantazia janë pjesë e pandashme e interpretimit, tashmë kishim edhe këngëtaren Elitën, vajzën e Arifit nga “Elita 5”, bëmë një këngë dhe shkuam konkurruam në “Topfest 7”, ku edhe morëm çmimin “Artistët më të mirë të rinj”. Madje në prapaskenë edhe grupi “Troja” këndonte këngën tonë. Pra që si adoleshentë kemi patur shansin të njihemi me shumë artistë. Por edhe të performojmë para publikut me mijëra spektatorë. Shkollën e Muzikës “Luji” mandej me punë u transferova në Tetovë.

Pse zgjodhët pikërisht Zvicrën, për tu përsosur profesionalisht?

Me Edonën, bashkëshorten time që ka mbaruar për Kanto, në një Qendër tregtare takuam ish profesoreshën time e cila kishte studiuar në Cyrih. Më tha “Leo, çfarë bën këtu?- Ja, kemi dalë të pimë një kafe, “Jo, jo çfarë bën në Maqedoni ende, ti nuk duhet të rrish këtu!As që e mendoja të largohem sepse isha mirë me vend pune, me të gjitha. Jam shumë i lidhur me familjen. Mirëpo, kapëm momentin, shkruam vetëm një mejl dhe kishim afirmim. Këtu sërish ndihma e Romaniovit ishte e pakursyer, të gjitha parapërgatitjet për të konkurruar në Cyrih i bëra me të. Pasi më dëgjoi profesori David Torner më tha “i paske duart për piano”, a mund të vish në prill? Ashtu edhe u bë, gjeta një punë përkohësisht, 2 sezone verore kam shitur akullore. Ndërkohë punoja edhe si asistent i profesorit në MTGA ( Musik Dramatischen Grund Ausbildung). Puna ime ishte që të kisha sa më shumë kreativitet dhe tu jepja sa më shumë frymë pozitive veprave artistike të Dramës. Kur i ftojnë artistët në Zvicër nuk diskutohet çmimi, diskutohet vetëm data. Kam qenë shumë me fat që artistët më të njohur botëror t’i shoh e dëgjoj drejtpërsëdrejti, të bisedoj.

Si filloi bashkëpunimi me bendin “Chip &Hira?

Sigurisht më mungonte shumë bendi im “XXL”, kështu që takova Kristianin dhe Shqipen, bendin “Chip&Hira” . Ka qenë një eksperiencë shumë e veçantë. Këtu e kisha më të balancuar, kisha kohë për muzikën klasike por edhe për bendin.

Si vazhduan lidhjet tuaja profesionale me vendlindjen ?

Romanovi u pensionua dhe në atë kohë në Maqedoni mungonin masterklaset e tij, unë e ndjeva si nevojë që në vendin tim të dërgoj një profesor prej këtu që të vazhdonte ai proces i edukimit. Pyeta profesorin tim Karlos Andreas, i cili e priti me shumë entuziazëm. Ishte në vitin 2019. Gjërat nuk shkuan siç duhet. Të dëgjosh profesorin në Zvicër kushton jashtëzakonisht shumë, në Maqedoni shkoi në një debutim falas, dhe pjesëmarrja la shumë për të dëshiruar. Ndërkohë projektet në Zvicër dita ditës ishin me intensitet shumë të lartë. Së bashku me kolegen time dhe dekanin e fakultetit, edhe regjisorja nga Hamburgu. Kishim pesë koncerte me këtë operë, duhej të vazhdonim por filloi pandemia. “The Medium” Gian Carlo Menoti. Kur përfundova me masterin e parë këtu në Zvicër doja të kthehem, profesori më sugjeroi të bëj edhe një master për pedagogji. Dhe kështu u bënë 2 mastera këtu dhe një në Maqedoni. Kjo ishte një përvojë, nuk e di si ta them. Në Maqedoni ndoshta edhe dhjetë jetë t’i kisha jetuar, nuk do t’i përjetoja.

Sa i vështirë ka qenë rrugëtimi juaj deri në Zvicër?

Unë në Zvicër kam ardhur, vetëm të shoh se çfarë diferencash kemi në të mësuarit, ka qenë vetëm një provë se si duhet unë ende të rritem profesionalisht, ku duhet më shumë të fokusohem e kështu me radhë. Thjesht, ka qenë, e bëj një provë në Zvicër nëse më pranojnë në fakultet mirë, nëse jo, kthehem.

“E vetmja gjë më e jashtëzakonshme është personi pas saj/tij”, kush qëndron pas muzikës së Leutrim Alijit?

Mbështetjen kryesore e kam pasur nga prindërit, familja dhe Edona, bashkëshortja ime. E cila më ka shtyrë që të vij në Zvicër, pasi ka ardhur këtu sigurisht ka qenë ndihma ime më e madhe në të gjitha aspektet.

Sa ishte e lehtë, të mos them e vështirë për ty, një djalë nga Maqedonia e Veriut të vinte në një universitet zviceran, që besoj dallon në ofertë dhe cilësi?

Nuk ka qenë fare e lehtë, por në një farë mënyre nuk ka qenë edhe e vështirë, ne jemi njerëz, sikurse të gjithë njerëzit e tjerë me dy sy, me dy veshë dhe me 10 gishta. Nuk është e lehtë të vish prej një vendi në fakt, ku gjendet kultura e Zvicrës. Çfarë ndodhin këtu, risitë eksperimentet, pastaj përhapen nëpër Evropë dhe nëpër botë. Kështu që këtu i kisha ato kontaktet e dorës së parë, dhe unë ballafaqohesha me këtë. Kjo nuk ishte e lehtë, kisha shumë pikëpyetje, pse, ku, si. Ndërsa, sa i përket pianos është thjesht punë. Informacionet e cilësisë së lartë i kisha edhe në Maqedoni, prej profesorëve. Pastaj këtu vetëm vazhdova t’i zhvilloja ato impute që i merrja. Nuk është e thjeshtë të studiosh, duhet shumë mund dhe përkushtim

Ka sa kohë që gëzon edhe statusin e pedagogut universitar Kantonin e Cyrihut, gjithashtu edhe në Maqedoni ke patur një përvojë të tillë, a mund të na bëni një krahasim?

Fëmijët janë të gjithë njëjtë, natyrisht duhet t`ua gjesh karakterin, energjinë që ata e rrezatojnë dhe pastaj duhet të punosh me ta. Duhet tu tregosh se si funksionon pianoja, se si duhet të tingëllojë, ka shumë punë. Sa iu përket niveleve, fëmijët janë fëmijë.

100.000 shtetas të Maqedonisë së Veriut jetojnë në Zvicër, të cilët kanë nevojë për identifikimin e mirëfilltë kulturor. Çfarë mendon, si mund të përmbushet ky “boshllëk” kulturor?

Mendoj se secili popull duhet ta kultivojë folklorin e vet, dhe gjërat duhet të shkruhen. Edhe çiftelia si instrument duhet të dokumentohet, të shkruhet, sepse mund të vijë një moment ku gjërat harrohen. Nëse i kemi të shkruara mundet gjithmonë t’i përsërisim dhe t`ua japim gjeneratave të ardhshme. Folklori është folklor dhe ne jemi ata që përfaqësojmë atë folklor, pa marrë parasysh a është i mirë, i keq, është mesatar, shumë i zhvilluar. Folklori duhet të jetë profesional, jo të jetë sipërfaqësor, sa për ta bërë. Ka shumë instrumentistë të mirë të muzikës folklorike. Kam dëgjuar njerëz që vërtetë luajnë bukur me çifteli, por unë gjithmonë i frikësohem se nëse gjërat nuk shkruhen mund të harrohen.

Mozarti: “Nuk janë notat po heshtja e tyre?

Mozarti mendon për pauzat që vijnë pas notave, sepse edhe ato janë pjesë e muzikës, duhet edhe ato të dish si t’i ndjesh dhe si t’i luash.

Planet me angazhimet tuaj në këtë shkollë, ndoshta edhe në Maqedoni me ndonjë koncert klasik?

Me përgatitjet e koncertit kam filluar që tani edhe pse zakonisht përgatitjet bëhen tre ose katër muaj më herët, unë kam filluar një vit para. Në nëntor planifikojmë të kem një koncert recital të muzikës klasike në Zvicër, po ku i dihet ndoshta vij luaj edhe në Maqedoni. Sigurisht që do të jetë i ftuar i gjithë komuniteti shqiptar në Zvicër.

Faleminderit shumë Leutrim për këtë intervistë ku sërish konfirmojmë se suksesi asnjëherë nuk është rastësi!

Intervistën e realizoi: Luljeta Ademi, Fotot: Rromir Imami

Bernadeta Nikollbibaj, kosovarja që ushtron tri profesione në Zug të Zvicrës

Posted on 26 Tetor, 20226 Janar, 2023 by Bekim Dalipi

Hobi i parë për Bernadetën ka qenë muzika. Ajo që në fëmijëri ka kënduar dhe nuk është dorëzuar që një ditë të bëhet këngëtare. Gjithçka nisi me videoklipin e saj të parë. Me publikimin e videoklipit, rrethi i saj vazhdimisht e kanë mbështetur dhe inkurajuar që të mos ndalet.

“Ideja që të bëhem këngëtare ka lind nga dëshira të bëj një këngë me videoklip, pastaj nga ai moment personat që më rrethonin kanë thënë se kam talent me këtë fushë dhe kështu kam filluar të mirrem më intenzivisht me muzikë”, thotë Bernadeta.

Kështu, ajo deri tash ka realizuar pesë videoklipe. Projekti i fundit i saj është kënga “Inati”, e cila është e realizuar në bashkëpunim me këngëtarin Hekuran Krasniqi, bashkëpunimi i tretë ky me radhë, pasi që dy projektet e para korrën shumë sukses.

“Është një vazhdim i dy projekteve të para, “Havana” dhe projektit të dytë “Fajet”, këto dy bashkëpunime të cilat i kam sjell me këngëtarin Hekuran Krasniqi kanë rezultuar me sukses dhe pasi bashkëpunimi me këto dy të parat ishte në nivel atëherë vendosa që të bëjmë edhe të treten të vërteten”, shprehet ajo.

Mirëpo, muzika nuk është profesioni i vetëm i vajzës me prejardhje nga Gjakova. Ajo merret edhe me modelizëm tash e një kohë, fushë kjo të cilën e ka shumë pasion dhe ky profesion i ka ndihmuar të krijojë lidhje me publikun e saj.

“Modelimi më duket se është si dashuria e parë, ku nuk mundem pa të, të cilën nuk mund ta largoj nga vetja, e dua shumë edhe këtë profesion sepse është pikërisht modelimi fusha e cila më ka njoftuar me publikun”, thotë ajo.

Pasioni i madh dhe dashuria për këto dy profesione nuk e privojnë ata nga ushtrimi i profesionit të tretë, që është infermieria. Bernadeta qe tetë vjet punon si infermiere në një spital në Zug dhe kjo është një punë tjetër që e bën me shumë qejf për të cilën është shkolluar në Zvicër.

E pyetur se cilin profesion e ka më afër zemrës, ajo shprehet që nuk mund t’i ndajë ato.

“Me i nda si me m’vra”, përgjigjet ajo duke qeshur.

Sipas saj, të gjitha profesionet e kanë rëndësinë e vet dhe i kanë sjellë ngjyrim të veçantë jetës së saj dhe po ashtu përfitime të shumta duke e pasuruar atë si njeri.

“Janë profesione që e kanë përfitimin e vet, me të tri profesionet që kam ndjehem shumë e kënaqur dhe jam mirënjohëse për bashkëpuntoret që kam dhe personat që i kam njohur deri tani në të gjitha sferat që më të vërtetë nuk kanë çmim”.

Ajo për albinfo.ch shpalos që për adhuruesit e muzikës së saj po përgatit një surprizë.

“Kam shumë plane të cilat edhe me kohë do ti bëjë publike, por për adhuruesit e mi për festat e fundvitit do të vij edhe me një projekt muzikor”, potencoi ajo.

Bernadeta Nikollbibaj me karrieren e saj vërteton që duhet t’u qendrojmë besnik ëndrrave pa marrë parasysh në çfarë cepi të botës ndodhemi. Në fund, ajo shpreh mallin që ka për vendlindjen e saj.

“Kosova më mungon shumë dhe mundohem ta vizitoj sa herë që mund të gjej kohë. Atje kam familjen time dhe shoqërinë, kështu që vendlindjen time e kam përherë në mendjen time”, përfundoi Bernadeta.

Shqiptarja nga Franca, një aktore e diplomuar, modele dhe këngëtare

Posted on 21 Dhjetor, 202121 Dhjetor, 2021 by Drin Reçica

Kleofina Pnishi tashmë është emër suksesi në shumë fusha në Francë.

Përveç që zotëron një emër të veçantë, është femra shqiptare shumë e suksesshme në fusha të ndryshme të jetës. Energjia dhe ambiciet e saj për jetën janë të mëdha dhe asnjëherë nuk i ndali përpjekjet duke punuar për to, shkruan albinfo.ch.

Artistja Kleofina Pnishi jeton me familjen e saj që nga fundi i viteve ’90 në Francë.

Pnishi është diplomuar për aktrim, por ajo ka një karrierë të suksesshme si modele dhe, së fundmi po debuton në fushën e muzikës.

Kleofina ka qenë pjesë e serisë “Le Mystere” dhe në vitin 2017 është shpallur “Miss Provence” në Francë, shkruan tutje albinfo.ch.

Projekti i saj muzikor, i cili titullohet ”Better Everyday”, është dhe kënga e saj e parë.

Kleofina, pavarësisht se është në fillimet e dubutimit të saj, ajo është duke punuar fort për të depërtuar në tregun botëror dhe çdoherë e më shumë po bëhet një emër suksesi në fushën e muzikës. /Albinfo.ch

Austri: Kitaristi shqiptar që punon në Universitetin “Kunstuni Graz Krug”

Posted on 14 Dhjetor, 202113 Tetor, 2023 by Drin Reçica

Petrit Çeku, i njohur si mjeshtër i kitarës klasike, nga viti 2019 punon në Universitetin “Kunstuni Graz Krug”, Austri, shkruan albinfo.ch.

Ai është diplomuar pranë “Akademisë së Muzikës” në Zagreb dhe më pas ndoqi “Konservatorin Peabody” të Baltimores, SHBA.

Artisti shqiptar ka kompozuar muzikën që shoqëron filmin “Vera Andrron Detin”.

Ai ka lindur në Prizren, Kosovë, Çeku u frymëzua të luante kitare nga babai i tij që në moshën gjashtë vjeç. Ai ndoqi shkollën e muzikës “Lorenc Antoni” nga mosha 9 deri ne 17 vjeç, ku mori mësime në kitarë klasike nga Luan Sapunxhiu. Më 2002, Çeku u ftua nga Xhevdet Sahatxhija për të studiuar në Zagreb, Kroaci, në shkollën e muzikës “Pavao Markovac”. Ne vitin 2008, Çeku u diplomua në Akademinë e Muzikës në Zagreb, në klasën e njohur të Darko Petrinjak. Nga viti 2009–13 ai vazhdoi të studiojë me Manuel Barrueco në Konservatorin Peabody në Baltimore, SHBA. Çeku ka interpretuar shumë recitale në gjithë Evropën dhe Ameriken dhe ishte solist me orkestra të tilla si Simfonia e Baltimore, Filharmonia Çeke Kamertala, Orkestra shteterore e Hermitasit të Shën Petersburgut dhe Filarmoninë e Zagrebit. Ai gjithashtu paraqitet rregullisht me solistët e famshëm të Zagrebit dhe është anëtar themelues i Guitar Trio Elogio. Performon rregullisht në festivale muzikore si Festivali i Gjeneratës Tjetër, Samobor Festival, Panama Guitar Festival, Virtuozet e Gitarës të Moskës dhe Festivali Remusica i Prishtinës. Ai gjithashtu jep mesim rregullisht në Akademinë Polake të Kitarës dhe Festivalin e Mjeshtrave të Rinj Samobor. Petrit Çeku luan në një kitarë të bërë nga Ross Gutmeier.

Çmimet e klasit të parë, që ka fituar Petriti janë të shumta, si: “Gara Ndërkombëtare e Kitarës Klasike Michele Pittaluga 2007, Alessandria, Itali”, pastaj, “Gara Schadt e Telave të Simfonisë Allentown, Allentown, Pensilvani”, “Gara Ferdo Livadic 2005, Samobor, Kroaci, Performanca më e mirë e koncertit”, ”Gara Ndërkombëtare Parkening 2012, Malibu, Kaliforni”, “Gara Ndërkombëtare për Kitaristë të Rinj Andres Segovia 2004, Velbert, Gjermani”, “Gara Emilio Pujol 2004, Sassari, Itali”, “Gara Ndërkombëtare e Guitares Maurizio Biasini 2011, Bolonjë, Itali”, “Gara e Kroacise 2003, Dubrovnik, Kroaci”, “Gara e Kitares Anna Amalia 2003, Weimar, Gjermani”, shkruan tutje albinfo.ch.

Po ashtu, Petritit ka marrë edhe disa çmime të tjera, si: “Filarmonia e Zagrebit 2008, Muziktari ri më i mirë i vitit, Zagreb, Kroaci”, “Çmimi Muzikanti i ri më i mirë i vitit Ivo Vuljevic 2005”, “Gara Ndërkombëtare e Koncertos për Kitare JoAnn Falletta, Buffalo, New York, i Preferuari i Audiences dhe i Preferuari i Muzikantëve”. “Pasko Pertef Lameborshi, Petrit Berhami, Pëllumb Karagjozi, Pjetër Arbnori, Rexhep Bregu, Rexhep Karapici, Ridvan Bode, Robert Çeku, Roza Pati, Rrok Smajlaj Sabri”, “Çmim i renomesë ndërkombëtare Aki Takahashi, Rafael Andia, Marcel Worms, Petrit Çeku, Pierrot Lunaire Ensemble – Wien, Amici della Musica Cagliari etj.

Ndërkohë, CD-ja e parë e Çekut u lëshua në vitin 2008 me etiketën Naxos. Regjistrimet e tij të tërë suitave të Bahut, të aranzhuara nga Valter Deshpali, u vënë në treg në vitin 2016 nën etiketën spanjolle Eudora. /Albinfo.ch

Me çifteli në dorë, Jurgeni nga Gjermania sjell remix, hitet botërore

Posted on 9 Gusht, 20219 Gusht, 2021 by Drin Reçica

Jurgen Pecnikaj është instrumentisti shqiptar, i cili jeton dhe punon në Berlin të Gjermanisë.

Ai është një artist i talentuar dhe ushtrohet në instrumentin e çiftelisë, ndërkohë që përzgjedhja e tij muzikore është tërësisht e ndryshme nga ajo që jemi mësuar të dëgjojmë.

Prej pasionit të tij, ai është bërë mjaft i njohur për shumë yje ndërkombëtare, si Bebe Rexha, grupi muzikor “Black Eyed Peas” etj.

Jurgeni është një talent unik në tregun e muzikës, performon me çifteli remixet e hiteve që janë botërore, duke tërhequr vëmendjen e shumë këngëtarëve.

Ai tregon për Albinfo.ch. se është lindur dhe rritur në Tiranë dhe shkollimin për muzikë e përfundoi në vendlindje.

“Jam lindur dhe rritur në Tiranë. Që në fëmijëri kam studiuar violinë dhe piano në Liceun Artistik në Tiranë. Përveç Liceut Artistik, kam studiuar dhe Shkencat Kompjuterike & IT Programing, mirëpo këtë të fundit m’u desh ta ndërprisja për të ikur në Gjermani”, shprehet Jurgeni.

Vlen të theksohet se ka gati tre vjet që Jurgeni punon dhe vepron në shtetin gjerman. Përkundër vështirësive në ambimentimin e tij në këtë shtet, ai shprehet optimist me qëllime të qarta drejt punës dhe suksesit.

“Në Gjermani kam rreth 2 vjet e gjysmë që jetoj, sigurisht rrugëtimi ka vështirësi kur lëviz nga një vend në një vend tjetër, kulturat e ndryshme, gjuha, por të rëndësishme janë synimet dhe qëllimet që ia vë vetes dhe, pa dyshim se ia dal mbanë”, tregon ai.

Çiftelia, një rrugë suksesi për Jurgenin

Muzika për Jurgenin gjithherë ka qenë një pasion dhe kohët e fundit duket se po bëhet një profesion, që është unik në kohën moderne. Lidhja e tij me muzikën nuk është e rastësishme, pasiqë babi i tij është Lekë Pecnikaj, këngëtar i shquar në Ansamblin Shtetëror.

Çiftelinë e kam mësuar në moshë të re, rreth 15 vjeç, por vetëm në tre vjetët e fundit ushtroj vazhdimisht. Arsyeja se pse jam kaq i dhënë me muzikën, është nga familja ime. Jam rritur në një frymë muzikore, babai im është Lekë Pecnikaj, këngëtar në Ansamblin Shtetëror, i cili ia ka kushtuar gjithë jetën këngës shqipe”, bën të ditur ai.

Versioni me çifteli bëri goxha zhurmë, aq sa për njerëzit po duket tërheqëse dhe kjo pa dyshim se është një ruajtje e traditës si pasuri në vete.

“Sigurisht muzika me çifteli është një pasuri në vete, jo vetëm çiftelia, por dhe lahuta etj. Duke parë të rinjtë që nuk dëgjojnë edhe shumë muzikë popullore, u mundova të sjell një version tjetër për ta dhe më vjen mirë që u pëlqyen remixet e realizuara nga unë”.

Tërhoqi vëmendjen e Bebe Rexhës, Black Eyed Peas (Bep), Daddy Yankee

Jurgeni me rrymën e tij muzikore po ngjet ngadalë shkallët e suksesit në këtë zhanër. Para pak kohësh këngëtarja Bebe Rexha publikoi një video, ku Jurgeni kishte krijuar remixin e këngës “Say my name”. Ai ndiqet edhe nga artistë të njohur shqiptarë dhe krijimet e tij pëlqehen shumë nga të gjithë.

Se si e priti reagimin e Bebe Rexhës, Jurgeni tregon se u ndje shumë mire, mbi të gjitha kur vlerësohesh nga një artiste aq e madhe. “Pasi hodhi në story muzikën time, Bebe Rexha duke kërcyer me remixin tim, u ndjeva vërtet i vlerësuar”, tregon ai për albinfo.ch.

Po ashtu, një remix me çifteli i këngës Ritmo të Black Eyed Peas dhe J Balvin, i krijuar nga Jurgen Pecnikaj, është publikuar në Instastoryn e “Bep”.

Përveç kësaj, ai ka mahnitur një nga këngëtarët më të njohur, siç është Daddy Yankee, duke luajtur me çifteli këngën “Con Calma”.

Ka qenë vetë Daddy Yankee ai i cili e ka parë e dëgjuar këtë këngë, e më pas, teksa i ka bërë përshtypje, e ka shpërndarë edhe në Instagramin e tij.

Në këtë mënyrë Daddy Yankee u ka treguar fansave të tij në gjithë botën se sa shumë i ka pëlqyer ky version i këngës së tij, e luajtur nga një i ri shqiptar.

Ideja për këngët që i shndërron në një rrymë tjetër, Jurgeni shprehet se shumica e këngëtarëve suprizohen dhe e urojnë, “mbase nuk mendojnë se dikush mund të luajë dhe me çifteli dhe menjëherë e ndajnë me fansat e tyre”, tha ai.

Jurgeni bën të ditur për Albinfo.ch se do të ketë projekte të reja për verën 2021

“Besoj në qershor do të publikojmë një version akustik me këngëtaren Mimoza, e cila këndon dhe vepron në Amerikë. Më vjen mirë që çiftelinë do ta shohin edhe njerëzit anembanë botës”, përfundon ai. /Albinfo.ch

Artisti shqiptar nga Amsterdami, solisti i parë në ”Balet Het Nationale”

Posted on 10 Maj, 202110 Maj, 2021 by Drin Reçica

Artisti shqiptar Altin Kaftira, jeton dhe ushtron aktivitetin e tij në Amsterdam, Hollandë, transmeton albinfo.ch.

Kaftira ka interpretuar si solist i parë në ”Balet Het Nationale” – Baleti Kombëtar Hollandez, nga viti 2000 deri në 2007.

Në një intervistë, kritiku dhe shkrimtari hollandez Herman Stevens, e ka konsideruar një të preferuar të audiencës, një yll që zotëron karizmën më të madhe nga çdo artist në Baletin Kombëtar.

Pas një karriere të suksesshme në balet, ai vendos në vitin 2007 të ndjekë rrugën e artit si kineast.

Altin Kaftira, në rolin e ri, ka sjellë një tjetër punë artistike bashkëpunuese me koreografi nga David Dawson të baletit “Metamorphosis” dhe muzikë nga Philip Glass. /Albinfo.ch

Kosovarja Drilona Musa, finaliste e ‘The Voice of Switzerland’

Posted on 12 Prill, 202112 Prill, 2021 by Drin Reçica

Është Drilona Musa, vajza shqiptare nga Kosova që po bënë shumë “zhurmë” në Zvicër. Madje, u komentua për ngjyrat e saj të zërit kumbues, duke ”pushtuar” skenën e “The Voice Switzerland”, shkruan albinfo.ch.

Që në paraqitjen e parë, në audicionet e fshehta, Drilona goditi fort me zërin e saj dhe me mjeshtri të veçantë të trajtimit të këngës, vlera këto që i gëzon ajo.

Artistja e re shqiptare është rritur dhe jeton në Bazel të Zvicrës. Musa pati një sukses të madh me paraqitjen e saj në programin “The Voice of Switzerland” të vitit 2020, duke arritur deri në finale, por aktiviteti u ndërpre për shkak të pandemisë. Muzika është një pjesë e rëndësishme e jetës së saj dhe gjatë këtij viti Drilona planifikon të publikojë disa kompozime të reja. /Albinfo.ch

Gjatë këtij vitit Drilona planifikon të publikojë edhe disa këngë të tjera.

Ilira Gashi, ylli i pop-it zviceran

Posted on 2 Janar, 202115 Prill, 2021 by Drin Reçica

Ilira Gashi, e njohur me emrin e saj skenik ILIRA, është një këngëtare, kantautore shqiptare, e cila është duke e shijuar suksesin e saj në shoqërinë zvicerane dhe atë gjermane. Ajo është 26-vjeçare, e lindur dhe rritur në Köniz-i të Bernës, shkruan albinfo.ch.

Rrjedh nga një familje shqiptare, prindërit e së cilës janë me prejardhje nga Shqipëria dhe Kosova. Si një shqiptare e Kosovës, ajo nuk ka frikë të flasë dhe nuk ka frikë nga ballafaqimet dhe diskutimet, qoftë edhe lidhur me prejardhjen e saj.

Ilira tani jo vetëm që po zë vendin e saj në industrinë muzikore, por është edhe e dashur për mijëra ndjekës në mediat sociale dhe për stilin e saj “pa filter”. Kjo e bën atë të dallohet nga të gjitha këngëtaret për stilin e saj të veçantë dhe, realisht më zbavitëse për momentin në tregun e muzikës, shkruan tutje albinfo.ch.

Duhet theksuar se karriera muzikore e saj filloi me shfaqjet në shkollën fillore. Ajo së pari u shfaq në TV zvicerane dhe shqiptare si adoleshente, më pas u transferua në Gjermani dhe nënshkroi një menaxhim, kontratë botuese me Sony / ATV Music Publishing. Ndërkohë në gusht të vitit 2018 Ilira nënshkroi me Four Music dhe publikoi single-in e saj të parë “Whisper My Name”.

Së fundmi, platforma më e madhe e muzikës në botë, Spotify, ka publikuar statistikat vjetore për të gjithë artistët nga bota. Ilira tashmë edhe zyrtarisht është këngëtarja ndër më të dëgjuarat zvicerane në platformën e transmetimit të muzikës Spotify.

Artistja shqiptare është dëgjuar 87.7 milionë herë në Spotify. Për këtë sukses, ajo ka falënderuar fansat e saj, duke thënë se numrat tregojnë për arritjet, por arti i vertetë do të jetë gjithmonë i lirë nga numrat.

“Numrat gjithmonë tregojnë diçka për arritjen, por arti i vërtetë do të jetë gjithmonë i lirë nga numrat. Kam një shije jo të mirë të numrave, sepse unë personalisht mësova të mos i gjykoj këngët sipas numrave. Por, më duhet të pranoj se më bëri të lumtur në mënyrë të pabesueshme kur i pashë këta numra”, është shprehur Ilira.

Ajo është e gëzuar për faktin se këngët e saj janë dëgjuar në gjithë globin dhe se muzika e saj i lidh njerëzit në kuptimin pozitiv.

“Këngët e mia janë dëgjuar në gjithë globin, pa marrë parasysh se çfarë kulture, feje, gjinie apo çfarë gjuhe flasin. Muzika ime i lidhi njerëzit. Më pëlqen të shoh përkrahësit e mi të lidhen përmes muzikës time, duke u bërë miq përmes faqeve të internetit dhe duke ndarë muzikën time”, tregon ajo.

Aktualisht Iliria jeton në Berlin të Gjermanisë dhe po vlerësohet si më e mira e pop-it, për shkak të cilësisë dhe fuqisë së rrallë të zërit të saj. Ajo ka një sekret në teknikën e saj të paimitueshme vokale të cilësisë dhe fuqisë së rrallë të zërit me një gamë që përfshin mbi 4 oktava, që pak këngëtar nga bota e kanë këtë dhunti. Madje, ajo është krahasuar me yllin e madh botëror, Mariah Carey.

Vlen të theksohet se ngjashmëritë e zërit të saj me Mariah Carey janë vertet tipike, ajo së fundmi ka relizuar një cover tjetër. Duke qenë se jemi në prag të festave të fundvitit, Iliria pikërisht ka zgjedhur këngën e Mariah Carey-t, “All I Want For Christmas Is You”, e cila këndohet me mjeshtëri dhe ngjyrim emocional, të cilën mund ta dëgjoni edhe në You Tube.

Nga ana tjetër, ndër këngët më të dëgjuara të Iliria Gashit janë “Fading”, “Royalty”, “Diablo”, “Easy”, “Lose you”, “Extra Fr!es”, “Pay my back”, “Do it yourself”, “Ladida”, “Get off my D..”, “Whisper my name”, etj. Të gjitha nga këto këngë kanë një sukses të madh, në të gjitha dimensionet. Si nga ana skenike, ashtu edhe nga ngjyrimi emocional.

Me këngën “Fading”, ajo ishte në krye të top-listave gjermane për javë të tëra.

Një adhuruese e madhe e tatuazheve

Përveç muzikës, Ilira është edhe adhuruese e madhe e tatuazheve. Ajo ka disa të tilla dhe i konsideron si simbole të identitetit të saj krijues.

“Një identitet i formësuar nga gratë e forta”. /Albinfo.ch

Annella, nga Zvicra, në Danimarkë, për t’u bërë emër suksesi

Posted on 1 Janar, 202115 Prill, 2021 by Drin Reçica

Annella është shqiptarja, e cila pa dyshim se është një yll në ngritje e sipër, me një histori frymëzuse të suksesit. Ndër shumë vajza dhe gra shqiptare në mbarë diasporën po tregohen të suksesshme në fusha të ndryshme, por, duket se ajo muzikore po mbizotëron fuqishëm në tregun botëror, aq sa edhe na bëjnë të ndihemi krenarë për arritjet e tyre dhe që nuk kanë hezituar asnjëherë tregojnë prejardhjen e tyre shqiptare, shkruan albinfo.ch.

E njëra prej tyre është sigurisht edhe Annella Zarina, këngëtare në Danimarkë, me krijimtari të pasur muzikore e cila jo vetëm që po zë vendin e saj në këtë industri, por edhe po vlerësohet si person i dashur, pozitiv dhe me stil unik nga shoqërinë daneze.

Annella ka lindur në Cyrih, në Zvicër, por me prejardhje është nga Dukagjini. Prindërit e saj kishin ardhur nga Peja në Zvicër, por jo për të vazhduar gjatë. Pas një viti e gjysmë nga lindja e Annellës, ata u shpërngulën në Danimarkë si refugjatë, shtet ky, ku Annella është rritur dhe zhvilluar artistikisht.

Një talente shqiptare në Danimarkë

Dëshira për muzikë ka filluar shumë herët për Annellën, që në moshën 9-vjeçare. Ajo për albinfo.ch tregon se si filloi dëshira për të kënduar dhe cilin shembull e kishte si pikënisje të saj.

“Dashuria për muzikë ka filluar shumë herët. Babi im ka qenë klarinetist dhe prej që kam qenë e vogël, më kujtohet shumë mirë, kur babai lunate me klarinet. Saktësisht, në moshën 9-vjeçare më ka lindur dëshira për muzikë, më kujtohet shumë pastër, kam qenë duke shikuar një televizion shqiptar dhe pashë Inva Mula, operiste, duke kënduar, këtu ka qenë pikënisja ime që do të bëhem një këngëtare”, është shprehur ajo, për albinfo.ch.

Nga kjo moshë ajo filloi të mirret më seriozisht me muzikën, duke kënduar në disa organizime, që i shërbenin edhe si motivim për të vazhduar tutje, që një ditë të bëhej edhe si Britney Spears dhe Christina Aguilera.

“Dëshira ime ishte të bëhem këngëtare e shquar, një artiste sikurse Britney Spears dhe Christina Aguilera që i vlerësoj shumë. Duke parë këtë vullnet që kisha, me ndihmën e babait fillova të shkoj në studio muzikore dhe të merrem me muzikë, pra në moshën 14 vjeçe kam filluar seriozisht muzikën”, bën të ditur Annella.

Zëri më i mirë i zgjedhur danez

Annella si 14-vjeçare kishte filluar në mënyrë profesionale të këndojë në një studio në Danimarkë. Prindërit e saj donin që paralelisht me këndimin, ajo të shkollohej edhe në “Shkollën e Muzikës”. Ani pse në fillim ajo nuk e pranoi aq mirë këtë, sot ndihet falënderuese prindërve, sepse aty pikërisht mësoj shumë dhe u bë e pasur profesionalisht.

“Prindërit e mi nuk pranonin të bëhem një këngëtare, pa u shkolluar. Edhe pse në fillim nuk pranova lehtë, por nga që kjo do të më shërbente, pranova propozimin e prindërve dhe fillova shkollën e mzikës për 4 vjet me radhë. E gjitha kjo ishte, sepse, sipas tyre, nëse dëshiron të bëhesh këngëtare duhet shkolluar për atë fushë. Dhe kishin të drejt sepse aty kam shkolluar gjuhën e muzikës në mënyrë profesionale dhe në veçanti zërin tim”, tha Annella.

Pas përfundimit të shkollës së muzikës, ajo ka udhëtuar për në SHBA, pikërisht në Nju Jork, për të punuar me producetë të njohur, duke bërë një mix këngësh klasike me ato moderne, pra një kombinim i zhanreve muzikore që vështirë realizohen, shkruan tutje albinfo.ch.

Zëri i saj është karizmatik, dhe ndjek një rrymë interesante të trajtimit të këngës. Shumë ekspertë danezë e vlerësojnë ngjyrën e zërit të saj të veçantë dhe unike në tregun muzikor që sipas tyre ka shumë pak në fushën e saj.

Tashmë këngët e saj janë mes 100 këngëve të momentit në Danimarkë. Rreth një muaj më parë, artistja shqiptare u vlerësua si zëri më i mirë danez në industrin muzikore.

Disa nga këngët më të suksesshme të saj janë: “Perfume”, “All in”, “Kisse Misse”, “Bass me Baby”, “Red Stilettos”, “Like a Jazz Song”, “Trouble”, “Love Music, “My Fix” dhe “Shall We”.

“Pop elektro-suing”, zhanër i veçantë

Annella Zarina po krijon një karrierë interesante, duke ndjekur një rrymë muzikore, artistike në zhanrin e “Pop/elektro-suing”. Duhet theksuar se ky zhanër muzikor është shumë i rrallë dhe se çdoherë e më shumë po bëhet më i dashur për publikun.

Duke qenë se këngët e saj tashmë janë mes 100 këngëve të momentit në Danimarkë dhe si zëri më i mirë i zgjedhur danez, i dha shumë popullaritet.

Annella shquhet edhe për gjallërinë që krijon në këndim dhe skenë, me ngjyrat e saj dhe stilin e veçantë të veshjës. Po ashtu, për të nuk është aspak problem të këndoj edhe në zhanret tjera dhe se në planet e saj të afërta do të bëjë një mix të tillë.

Vlen të theksohet se Kënga “Perfume” ka pas një sukses të mirë në tregun muzikor. Ajo realisht është kënga e saj më e dëgjuar në Spotify, një platformë muzikore e dëgjimit.

Pandemia dhe muzika

Viti 2020 pa dyshim se ishte shumë i vështirë për të gjithë, shkaku i pandemisë që paralizoj po thuajse të gjitha fushat e jetës. Njëjtë ishte edhe për Annellën, ajo e cilëson një vitë të vështirë në aspektin muzikor, një mbyllje totale e koncerteve dhe muzikës në tërësi.

Viti 2020 ka qenë shumë i vështirë. Të gjitha koncertet janë anuluar dhe viti si i tillë nuk ka qenë produktiv, sidomos në muzikë. Nuk kam mundur të udhëtoj në Amerikë shkaku i virusit, kjo më ka stopuar, sepse aty e kam bazën e këngëve dhe melodisë që i punoi bashkë me producentë”, shprehet ajo.

Megjithatë, duke qenë se Annella është tekstë-shkruese dhe të gjitha këngët i punon vet, ky vit ka një medalje pozitive për të. Ngaqë kishte shumë kohë të lirë, ajo vendosi që të shkruaj tekste muzikore për të bërë “bum” në vitin 2021 me këngët e saj.

“Gjatë këtij viti edhe pse ishte i vështirë, ne artistët gjejmë një mënyrë që të bëjmë diçka. Gjatë kohës së karantinës, kam shkru shumë tekste këngësh, kam filluar po ashtu me bashkëpunu me disa muzikantë dhe producentë këtu në Danimarkë” bënë të ditur ajo.

2021 do të startojë me këngë të re dhe projekte të reja

Annella është shumë optimiste për vitin 2021, sipas saj, ky viti do t’i sjellë shumë suksese.

Plani për vitin 2021 është lanësimi i të gjitha këngëve të reja që i kam shkruar, duke i punuar edhe me videoklipe artistike. Po ashtu, me kalimin e koronës, shpresoj t’i realizoj edhe disa koncerte në stinën e verës”, tregon ajo.

Në planet e saj, në vitin 2021 është edhe ardhja në Kosovë, ku do të bashkëpunojë edhe me artistë shqiptarë.

Për Albinfo.ch, Annella Zarina bënë të ditur për herë të parë lansimin e këngës së re e cila do të bëhet më 27 janar dhe quhet “Selfish”. Këngë kjo, e cila do të jetë më shumë pop dhe do të ketë pak a shumë tema të cilat jemi ballafaqur gjatë viti 2020.

“Jam shqiptare dhe ndihem krenare për këtë” /Albinfo.CH

Shqiptarja që “pushtoi” skenën e “The Voice Germany”, tani në version tjetër

Posted on 16 Dhjetor, 20208 Prill, 2021 by Drin Reçica

Është Rrezarta Bojaxhiu, vajza shqiptare që pëlqen ta thërrasin shkurt Rreze. Ajo bëri shumë “zhurmë” në Gjermani. Madje, u komentua për ngjyrat e saj të zërit kumbues, duke ”pushtuar” skenën e “The Voice Kids Germany”.

Që në paraqitjen e parë, në audicionet e fshehta, Rrezarta goditi fort me këngën klasike të operës, “Nessun Dorma” nga Luciano Pavarotti. Këngë kjo e vështirë, që në vete do përveç zërit, edhe mjeshtri të veçantë, që të dyja këto vlera i gëzon ajo.

“Në një farë mënyrë, e prisja që do të ketë sukses, por asnjëherë nuk e mendoja se do të ishte aq e madhe”, tha ajo për Albinfo.ch.

Ishte juria ata që u habitën me performancën e saj, juri kjo e përbërë nga 5 persona, emra të njohur të skenës botërore, të cilët pa hezituar shtypën butonin “PO”, duke dhënë sinjal pëlqimi që ta kenë në ekipin e tyre, si Lena Meyer-Landrut, Sasha, Max Giesinger dhe dy anëtarët e grupit “Meine Freunde”.

Duhet theksuar se Rrezarta nuk kishte aplikuar në “The Voice”, por ishin ata të cilët e ftuan që të performojë në skenën e tyre.

“Filimisht, mua më kanë ftuar në “The Voice Kids”, unë nuk kam aplikuar, por pranova me dëshirë. Ishte shumë ekperiencë e veçantë për mua. Aty arrita deri në gjysmëfinale dhe jam shumë e gëzuar se fazat më të vështira i kam kaluar”, shprehet ajo.

Nga Islanda, drejt një jete të re në Zvicër

Rrezarta ka lindur në Islandë, ndërkohë që prindërit e saj janë nga fshati Plavë, treva e Opojës, në komunën e Dragashit, në Kosovë. Që në moshën 5-vjeçare ajo filloi të këndojë në disa evente, ndërkohë në moshën 9-vjeçare u bë pjesë e një opere.

“Unë si 9-vjeçare isha pjesë e një opere në Islandë dhe të këndosh në një arenë të operës, nuk është e lehtë, por për mua nuk ishte fare problem. Gjithashtu, kisha edhe eksperienca në gara (kompetitione) nga kam marrë edhe përvojen e duhur, duke sjellë suksese shumë të mira”.

Në vitin 2017, Rrezarta, së bashku me familjen e saj, u shpërngulen nga Islanda drejt një jete të re në Zvicër. Ajo që tre vjet jeton në Zvicër, në kantonin e Cyrihut dhe ndihet shumë mirë me jetën që i ofrohet në Zvicër.

Dashuria për muzikën klasike, pa lënë anash “pop music”

Rrezja, përveç muzikës klasike, këndon shumë bukur edhe “pop music”, por atë klasike e ka më për zemër dhe e do më shumë.

“Të them të drejtën, muzikën kalsike e kam në zemrën time. Zemra ime pushon kur këndoj një “Arie” të veçantë. Ndërkohë “pop music” më pëlqen, por që klasikën e kam më në zemër.

Rrezja ka një gërshëtim të veçantë mes këtyre dy rrymave, sepse në të dyja ka treguar rezultate të suksesshme dhe kjo patjetër se është një përparësi për të që në një të ardhme të bëhet një yll i muzikës botërore.

“Unë të du ma s’shumti n’botë” dhe “Dont Let Go”

Këto janë dy këngët e fundit të realizuara që njëra është publikuar para disa muajve “Un të du mas shumti n’botë” dhe “Dont Let Go”, e cila u publikua para disa dite.

“Mas shumti n’botë” publikuar para disa muajve tashmë është një debutim i suksesshëm i saj në tregun muzikor, qoftë me paraqitjen e saj artistike, ashtu edhe me baladën e saj.

Muzika e këngës së regjistuar nga “Mixey Music” është kompozuar nga Armend Rexhepagiq, me tekst nga Aida Baraku dhe producentë Yll Limani e Fatjon Miftari.

Ajo aterroi në Tiranë e Vlorë për të realizuar këngën e saj të parë me videoklip dhe jo më kot i kishte zgjedhur këto dy vende.

Rrezja është shprehur për Albinfo.ch se kjo këngë është në gjuhën shqipe, pasi që ishte edhe ëndrra e prindërve të saj.

Kënga “Ma s’shumti n’botë” ishte ëndrra e prindërve të mi. Me një fjalë, doja të realizoja ëndrrën e tyre, që ta bëj një këngë në gjuhën shqipe, pasi që krejt çfarë kanë bërë prindërit për mua, kjo ishte thjesht një falënderim për ta dhe realizim i ëndrrës së tyre”.

Nga ana tjetër, “Dont Let Go”, është titulli i këngës së re nga Rrezarta, e publikuar para pak dite. Kjo këngë duket se do të jetë një debutim i suksesshëm i saj në tregun muzikor, qoftë me paraqitjen e saj skenike, ashtu edhe me atë artistike, shkruan albinfo.ch.

Duhet theksuar se kënga eshtë në gjuhën angleze dhe e producuar nga studio “RRecords” nga Rinor Ukimerit. Ndërkohë teksti është punuar nga Ayleen Rogers nga Los Angelos dhe video-klipi është bërë nga “Creative-video-alb” në Tiranë. Vlen të cekët se spoti i kësaj kënge është bërë në Vlorë. /Albinfo.ch

Rrezarta tani në prag të karrierës do të ndjekë rrugën e yjeve muzikore të “Pop Star” me renome botërore, sikurse Rita Ora, Dua Lipa, Bebe Rexha etj.

“Hana jem” i hap Albi Hoxhës rrugën e suksesit

Posted on 31 Tetor, 20207 Mars, 2021 by Bekim Dalipi

Garës së këngëtarëve të rinj për t’u futur me sukses në kupolën e artistëve të preferuar nga publiku, i është shtuar edhe një artist i ri, spoti i të cilit po shpërndahet në rrjetet sociale me këngën “Hana jem”.

Albi Hoxha ka lindur, është rritur dhe shkolluar në Zvicër, dhe ndonëse flet më mirë gjermanishten, muzika në gjuhën shqipe i jep më shumë kënaqësi. Kështu kënga e tij e parë vjen në shqip, si një përzierje mes zhanrit të muzikës rep dhe hip-pop. Ai ka filluar si fëmijë të merret me muzikë, duke marrë për disa vite edhe mësim privat në lëndën e muzikës.

Vokali i Albit shquhet sidomos në tone të larta, tregon babai i tij Selajdin Hoxha, i cili është kujdesur që fëmija i tij i vetëm të ketë një lidhje emocionale me vendin e prejardhjes, Gjilanin.

Babai i tij kujton djalin e tij të vetëm, Albin, si një fëmijë i pasionuar pas muzikës, që mbyllej në dhomën e tij dhe këndonte e luante me instrumentin e tij.

Vokali i jashtëzakonshëm i Albit

„Albi qysh i vogël ka kënduar dhe unë kam vërejtur që ka një vokal të jashtëzakonshëm. Shumë herë i kam kërkuar të fokusohet më tepër në vokalin e tij, por ai preferon momentalisht më tepër zhanrin e muzikës rep e hip-pop, megjithëse talentin e ka në vokal, në tenor” thotë babai i tij.

Me këngën e tij të parë: “Hana jem”, Albi ka dëshmuar talentin e tij edhe në zhanrin e muzikës rep, duke kaluar me sukses provën e parë. Kjo këngë është pritur mirë dhe Albi do të vijë para festave të fundvitit edhe me këngën e dytë, mirëpo kësaj radhe në gjermanisht. Kurse këngën e tretë do ta sjellë të kombinuar shqip e gjermanisht, duke ndjekur kështu gjurmët e idhujve të tij, Azet dhe Noizy.

„Këngën e tretë planifikoj ta sjelli miks, në gjuhën shqipe dhe gjermane“, zbulon Albi planet e zhvillimit të karrierës së tij muzikore.

Ëndrra e tij është muzika

„E kam dashur gjithmonë muzikën, e kam pasur si hobi, vazhdimisht kam qëndruar mbi Keyboard (sint) duke provuar e interpretuar këngë të ndryshme të muzikës rep e hip-pop“ tregon gjilanasi 21 vjeçar që është i lidhur ngushtë me vendlindjen e babai të tij.

„Saherë kemi dëgjuar muzikë në veturë apo në shtëpi, unë gjithnjë kam kënduar këngët duke ndjekur ritmin e radios dhe interpretuesit. Kështu talenti im për muzikën nuk ka kaluar pa u vërejtur nga rrethi familjar dhe shokët të cilët vazhdimisht më kërkonin të filloj të merrem muzikë. Ëndrra ime është të bëhem muzikant dhe për këtë po punoj shumë“, tregon me vendosmëri Albi Hoxha.

Ai është i vetëdijshëm që e pret një sfidë e vështirë në rrugëtimin e tij drejt majave të suksesit, por vokali i tij dhe sidomos kënga e dytë që do të lansohet deri në fund të nëntorit, do të tregojë aftësitë e tij vokale të mahnitshme.

Instagram: Albi Hoxha

Sopranoja e njohur shqiptare hap shkollë muzike në Gjermani

Posted on 29 Gusht, 202029 Gusht, 2020 by Alb

E njohur shpesh si ‘motra e Elvana Gjatës’, sopranoja Migena Gjata ka arritur te krijojë një karrierë të suksesshme në Gjermani. E suksesin e saj ajo tashmë do ta kurorëzojë edhe me hapjen e një shkollës të muzikës në qytetin e Duseldorfit në Gjermani, trandmeton Albinfo.ch.

Përmes rrjeteve sociale, artistja shqiptare që jeton në diasporë ka bërë të ditur se hapja e kësaj shkolle të muzikës do të jetë një përvojë e mirë për ta ndarë me nxënësit.

“Kam punuar për këtë projekt gjatë 15 viteve të fundit. Në këtë rrugëtim artistik dhe arsimor, unë kam qenë i shoqëruar nga një grup njerëzish; mësues, muzikantë, kolegë, miq dhe familjarë, ndaj të cilëve dëshiroj të falënderoj.

Mirënjohje për të gjithë profesorët dhe mësuesit e mi në Universitetet e Muzikës shqiptare, italiane dhe gjermane, me të cilët pata privilegjin të punoja, ata më frymëzuan dhe inkurajuan; më mësuan parimet themelore të të kuptuarit të muzikës dhe të kënduarit” shkruan Gjata.

Sopranoja Migena Gjata, rrugëtimin e saj muzikor e nisi si 13 vjeçare në Tiranë derisa në Gjermani jeton tash e 10 vjet.

Ardijana Krasniqi, këngëtare me të ardhme të ndritur në Suedi

Posted on 6 Shkurt, 20176 Shkurt, 2017 by Vjosa Gervalla

Pasi shumë këngëtare shqiptare po shpërthejnë në skenën evropiane, kësaj skene mund t’i shtohet edhe një tjetër. Ardijana Krasniqi nga Maqedonia nuk arriti të fitojë festivalin ‘Melodifestivalen’, megjithatë, ka marrë kritika pozitive.

Nëse do të fitonte në këtë festival ajo do të fitonte të drejtën të përfaqësojë Suedinë në “Eurovision” këtë vit, shkruan ‘kultplus’.

Ajo u paraqit me këngën “Amare” në gjysmëfinalen e parë pa arritur të kalojë tutje, përcjell albinfo.ch.

Megjithatë, ajo ka marrë kritika pozitive dhe pavarësisht se nuk triumfoi në këtë festival, mund të bëhet këngëtare e njohur.

https://www.youtube.com/watch?v=cuMPu5hKER8

“Në operë jam Elbenita që kam ëndërruar të jem”

Posted on 11 Dhjetor, 201612 Dhjetor, 2016 by albinfo.ch

Elbenita, një zonjë elegante, e buzëqeshur dhe përplot sharm, ashtu siç prezantohet edhe në skenë, pa hezituar, ndan me ne kohën para përgatitjes së valixhes për t’iu kthyer punës së saj në Frankfurt. Zëshëm dhe herë-herë përplot humor, ajo rrëfen rrugëtimin e saj nga Kosova deri tek skenat e operave më të njohura fillimisht në Gjermani për të vazhduar tutje me hapat e saj të sigurt ecjen në skena të tjera evropiane.

Albinfo.ch: Pse nuk keni zgjedhur të këndoni muzikë të një zhanri tjetër meqë keni mjete të sigurta por zgjodhët të bëheni soprano?

Elbenita Kajtazi: Të kesh zërin nuk është e mjaftueshme që t’i hidhesh muzikës dhe skenave artistike për të qenë vetvetja. Tek ngjarjet e operave klasike gjej veten. Aty mishërohem me rolin e personazheve që luaj. Gjithçka rreth këndimit në opera lidhet me zërin që kam, karakterin tim, dashurinë për notat dhe vetëm këtu mund të shprehem ashtu siç dëshiroj. Në opera jam vërtetë Elbenita që kam ëndërruar të jem edhe pse ky zhanër i muzikës në rrethin në të cilin jam rritur ishte i largët në mos të them tejet i panjohur. Një vit isha pjesë aktive në shkollën “Rock school” në qytetin e lindjes, (Mitrovicë) ku kryesisht dominonte roku anglo-amerikan por nuk e kam gjetur veten time aty dhe jam larguar.

Opera, një art i panjohur në rrethin e juaj! Kush ishin adhuruesit e parë që në të ardhmen e shihnin Elbenitën soprano?

Gjatë kohës së luftës në Kosovë, unë së bashku me familjen kishim gjetur strehim në Shqipëri. Isha vetëm 7 vjeçare. Në “vallen” e rritës sime, në mesin e shumë fëmijëve të tjerë që konsideroheshim refugjatë lufte, sikur ata edhe unë kisha ëndrra dhe përplot dëshira. Kur ishim në një vend të ngrohtë të gjithë fëmijët së bashku, aty ku nuk na mungonte buka dhe dashuria e prindërve, i kalonim ditët duke lozur. Pa e kuptuar fare që babai im kishte filluar të më përcjell më për së afërmi, unë me shokët e mi të lojës “vajin e burrave e kisha shndërruar në këngë”! Në fakt, babai im kishte zbuluar në mua vajzën e tij me një zë magjeps që ia zbukuronte ditët e rënda jashtë Kosovës. Unë këndoja në “çmendurinë” time përderisa të rriturit qanin. Sapo u kthyem, pas luftës, në çdo koncert shkolle apo në organizime të tjera artistike në qytetin e lindjes, babai më prezantonte dhe unë përplot kënaqësi ngjitesha shkallëve të spektakleve të ndryshme dhe këndoja.

Po pastaj…?

Kur kam mbaruar shkollën fillore, Merita Avdyli, një këngëtare e muzikës së lehtë nga Mitrovica e cila kishte pasur rast të më dëgjonte tek këndoja, më këshilloi që të regjistrohem në Fakultetin e muzikës në Prishtinë, në solokëndim. Ashtu edhe bëra dhe fare nuk pendohem! Më ka rënë mirë apo jo? (qeshet dhe na pyet, e lumtur Elbenita). Do t’i jem mirënjohëse tërë jetën asaj dhe babait tim. Pa ata dy, sot, nuk besoj se do të isha kaq krenare para jush.

Ç’ rrugëtim keni bërë në profesionin tuaj pas përfundimit të studimeve në Prishtinë?

Pas përfundimit të studimeve në Prishtinë isha anëtare e Filarmonisë së Kosovës me të cilën kemi pasur mundësi herë-herë t’i prezantohemi edhe publikut jashtë shtetit tonë. Gjatë një udhëtimi në SHBA, kur unë isha atje mysafire, kam takuar profesoreshën e aktrimit Vera Calabria e cila “u dashurua” në zërin tim dhe më premtoi se do të interesohej për mua. Pas pak, ajo më shtyu të konkurroja në një audicion në Deutsche Oper Berlin dhe aty ia arrita të kaloj provimin me sukses ku më pas kam nënshkruar një kontratë pune 3 vjeçare. Gjatë kësaj periudhe kam qenë pjesëmarrëse e më se 100 shfaqjeve operistike dhe kam garuar po ashtu në disa të tjera.

Ku jeni shpërblyer?

Isha kosovarja e parë në Festivalin më të njohur botëror të muzikës klasike “Salzburger Festspiele” në Austri. Kam kënduar përkrah tenorit të famshëm botëror Placido Domingo, në shfaqjen e kompozitorit francez Massenet Thais. Isha jashtëzakonisht e vlerësuar në koncertin final të artistëve të rinj të këtij festivali ku dhe kam marrë kritikat më pozitive të asaj mbrëmje dhe nga media të shtypit austriak, p.sh. “Die Presse” etj. Në Berlin po ashtu jam shpërblyer me tri çmime. Në garën ndërkombëtare te Riccardo Zandanou isha po ashtu e shpërblyer. Nga kjo kam arritur të nënshkruaj edhe kontrata të tjera si për shembull një me Korenë e Jugut dhe një tjetër me Brazilin.

E sot, ku punoni?

Momentalisht jetoj në Gjermani dhe kam një kontratë pune të lidhur me teatrin “Aalto Musiktheater”, Essen ku pres me padurim të debutoj me rolet më të mëdha operistike që një soprano mund t’i këndojë. Kështu, në operën “Traviata” do të luaj rolin e Violetta-s, në “La Boheme” atë të Musseta-s, në operën “Hänsel und Gretel do të luaj Gretel, në “Die Zauberflôte” (Fyelli magjik) luaj Panina, në Turanolet-Liu, në Fliendermans fo të luaj Adele e shumë role të tjera.

Jeni shpesh në udhëtim jashtë Gjermanisë?

Për një fillim të tillë çfarë unë e kam, mund të them se po. Gjermania është e madhe dhe shëtisim me shfaqjet tona anekënd shtetit gjerman. Mandej, edhe kontrata që kam bërë me “Grand Téâthre” të Gjenevës ku luaj në shfaqjen “Pulcinella” në tetor e nëntor 2016 dhe në qershor të vitit 2017, më bënë të lëviz edhe jashtë Gjermanisë dhe të qëndroj javë të tëra në Gjenevë për përgatitje. Në vitin 2017 do të udhëtoj edhe në Brazil ku do të luaj në operën “San Pedro” në San Paolo. Jam jashtëzakonisht e lumtur të luaj në këtë operë braziliane. Së shpejti do të shkoj edhe në Kosovë, në Prishtinën time ku do të luaj përsëri në Filarmoninë e Kosovës.

Ne për albinfo.ch kemi marrë edhe mendimet e disa pjesëtarëve të publikut në mbrëmjen e dytë të “Pulcinela”. Ishin të mahnitur të gjithë nga zëri dhe qëndrimi juaj tejet tërheqës në skenë. Si arrini të komunikoni me kolegët tuaj? Flisni frëngjisht?

Çdo rol që luaj duhet edhe ta kuptoj patjetër. Në opera këndojmë në gjuhë të ndryshme, italisht, gjermanisht e kësaj radhe kam kënduar edhe në frëngjisht. Tekstin në frëngjisht e kisha të lehtë ta kuptoj të përkthyer në një gjuhë tjetër që unë e zotëroj. Përveç gjuhës amtare njoh edhe gjuhën angleze, italiane dhe atë gjermane. Kohëve të fundit jam duke e mësuar edhe gjuhën frënge duke e pasur shumë të qartë se theksimi i tingujve në opera është jashtëzakonisht i rëndësishëm dhe nuk dua të humb asnjë shans për shkak të mosnjohjes së gjuhëve.

Mbani kontakte të ngushta me Kosovën?

Patjetër. Unë nga Kosova kam ardhur në moshë madhore në Gjermani, gjithçka që më karakterizon është dashuri e atdheut tim. Atje kam filluar ABC-në e shumëçkaje në jetë. Gjermania vetëm më ka ndihmuar të përforcoj aftësitë e mia në lëmin e muzikës. Shumë thjesht: unë kam ardhur të punoj këtu ashtu siç vinin dikur prindërit tanë që të bëjnë punë të ndryshme për të përmirësuar kushtet ekonomike të jetës së tyre dhe familjarëve të tyre. Unë në opera të ndryshme ushtroj pra profesionin tim dhe kam një rrogë. Në Filarmoninë e Kosovës të ardhurat janë tejet të ulëta për jetën e artistëve. Shpresoj shumë që edhe ata të mund të jetojnë si unë kudo që të jenë.

Në kohën e lirë, çka lexoni më shumë?

Unë pothuajse nuk kam kurrë kohë të lirë! (qeshet Elbenita). Meqë jam shumë shpesh në shfaqje dhe luaj role të ndryshme, unë patjetër duhet t’i mësoj ato përmendësh dhe meqë janë në gjuhë të tjera më duhet t`i lexoj ndoshta tri herë më shumë se sa të ishin tekste në gjuhën shqipe. Por lexoj edhe libra dhe artikuj të ndryshëm nga aspekti profesional imi. Megjithatë Ismail Kadarenë e mbaj përherë ndër shkrimtarët më të pëlqyer dhe më të medhenj që unë i konsideroj.

Po meqë nuk jeni në gjirin familjar, i bëni vetes dreka e darka shqiptare?

Gatimin e kam pasion të dytë pas muzikës! Keni parë ju shqiptare të moshës sime që s’di të gatuaj? (pyet dhe qeshet Elebenita). Përgatis kuzhinë jo vetëm nga vendi im por kur kam kohë kënaqem duke ushtruar edhe receta të ndryshme të kulturave të tjera. Ejani në Gjermani dhe binduni, na thotë ajo duke qeshur.

Elbenita, në rolet më të mëdha që mund t`i ketë një soprano

Edison Kelmendi në koncert me David Guetta, si DJ. Edison K.

Posted on 20 Tetor, 201621 Tetor, 2016 by albinfo.ch

Që modelistët, nga pistat e modës të kalojnë në rolin e DJ-ve nuk është patjetër ide e mirë. Por te rasti i Edison Kelmendit duket se kjo po funksionon mrekullueshëm.

Ata dy janë të ndryshëm sa s`ka: njëri ka flokë bionde e të gjata, është 48 vjeç dhe fiton dhjetëra miliona me “lojën” me pllaka e tjetri ka flokë të zinj, shenja dalluese e tij është ngjashmëria me Gjejms Dinin (James Dean), ka 24 vjet dhe është familjarizuar me pistat e mnodës, shkruan blick.ch. I pari është ylli i njohur francez David Guetta dhe i dyti, modelisti nga Cyrihu me rrënjë shqiptare, Edison Kelmendi. Të mërkurën ata do të ishin së bashku në koncertin e David Guettas në Hallenstadion të Cyrihut. Kelmendi, me emrin e tij specifik si DJ: Edison K.

“Është nder i jashtëzakonshëm për mua. Qysh tash kam emocione”, thotë Edison K., i cili falë lidhjeve të mira dhe fatit të madh e ka fituar këtë shans, transmeton albinfo.ch. Me muzikë ai është lidhur falë babait të tij i cili ka qenë një DJ i pasionuar. Qysh si fëmijë unë dëgjoja gjithmonë muzikën e tij. Dhe muzika gjithnjë bën pjesë në jetën time”.

Ndonëse ka mjaft emocione, Edisoni shpreson të mos e humbasë “dheun nën këmbë”. Këtë besim ia shton familja e cila do të jetë e pranishme në koncert.

Edinson Kelmendi ka sfiluar për shumë shtëpi prestigjioze të modës, si “Versace”, GUESS”, “Gassmann”, “La biostethiqua” dhe “Talamonti show”, etj, shkruan albinfo.ch.

Edison Kelmendi, i lindur në Gjakovë, por që prej moshës 1-vjeçare jeton në Zvicër. Tani ai jeton me familje në Cyrih të Zvicrës.

24-vjeçari nga Gjakova udhëton shumë nëpër qendrat më të rëndësishme botërore të modës, ndërsa e ka hobi futbollin, por ka dëshirë të lexojë dhe të dëgjojë muzikë.

Reperi “Besko” është dëbuar në Kosovë

Posted on 18 Tetor, 201620 Tetor, 2016 by albinfo.ch

I dënuar me pesë vjet burg për një numër deliktesh si detyrim, vjedhje dhe grabitje me armë, reperi nga Cyrihu, Besian Kacorraj i njohur me emrin artistik “Besko” e kishte me kohë edhe dënimin me dëbim në vendin e prejardhjes, në Kosovë. Por megjithatë, lajmi për dëbim i ka ardhur shumë shpejt, ankohet ai: vetëm një ditë para datës së caktuar për të lëshuar Zvicrën, thotë ai në një intervistë që i ka dhënë nga Kosova, gazetës 20minuten.

Sidoqoftë, Besko ka udhëtuar të premten në Kosovë dhe atje, siç e thotë në intervistë, ndjehet “si në një ëndërr të keqe”, transmeton albinfo.ch. “Këtu nuk njoh askënd! Duhet të shikoj se ku do të fle dhe si do t`ia bëj për mbijetesë financiare”. Shtëpia e gjyshërve të tij është djegur në luftë.

Ai është tmerruar kur ka kuptuar se me vendimin për dëbim i është shqiptuar masa e ndalimit të hyrjes në Zvicër dhe në gjithë zonën e Shengenit për pesë vite. Sipas tij, kjo masë nuk është humane kur dihet raporti i tij i ngushtë me të birin një vjeçar që e ka lënë në Zvicër.

Besko e pranon se, kur i ka ardhur urdhëresa që të nesërmen duhej të udhëtonte për në Kosovë, ai ishte fshehur për një kohë pasi që duhej të kujdesej për të birin, përcjell albinfo.ch. Pastaj është paraqitur në polici dhe ka marrë aeroplanin e parë për në Prishtinë.

Avokati i tij thotë se vendimi për dëbim, formalisht është korrekt por nga ana njerëzore është dashur të ketë më shumë maturi. Kjo sepse, sipas tij, Besko ka bërë gjithë atë që mund të pritet nga një ish delinkuent, në drejtim të risocializimit të tij. Ai ka shkruar edhe tekste këngësh ku e ka shprehur pendimin për të kaluarën e tij delikuente.

Dorina Garuci, ylli i ri i muzikalit në Austri

Posted on 6 Gusht, 20168 Gusht, 2016 by albinfo.ch

Para tri vitesh, dy studentët të muzikës nga Brück-u, Markus dhe Ronald Stinauer kishin ftuar kolegen e tyre të studimeve Dorina Garucinnë qytetin e tyre të lindjes për një koncert të vogël, shkruan noen.at. Shqiptarja e re që në paraqitjen e parë pati entuziazmuar publikun me zërin e saj të jashtëzakonshëm, transmeton albinfo.ch. Që atëherë, ajo prezantohet me shumë sukses në koncerte të ndryshme si në Bluesfest në aksione bamirësie dhe në festat e qytetit.

Ndërkohë këngëtarja 23 vjeçare ka diplomuar me sukses të shkëlqyer për këngëtare të muzikalit (mjuziklit) dhe po ngjitet me shpejtësi në shkallët e suksesit në fushën e saj.

Nga e premtja e kaluar ajo po paraqitet në rolin kryesor të femrës në Teatrin e qytetit në Baden, në muzikalin e suksesshëm “Jekyll&Hyde”. Aty Dorina luan prostitutën e cila dashurohet në dr. Jekyllin, nga i cili vritet si mr. Hyde, përcjell albinfo.ch. Paraqitja e saj në këtë vepër muzikore skenike është shoqëruar me duartrokitje frenetike nga publiku.

Kur ajo, vitin e kaluar kishte marrë pjesë në audicion për këtë rol, po kërkohej në fakt një aktore 30 vjeçare. “Por pastaj ata deshën të më angazhonin patjetër mua”, qeshet 23 vjeçja Garuci, transmeton albinfo.ch. Kështu, ajo tash po paraqitet bindshëm jo vetëm me zërin e saj të fuqishëm por edhe me fuqinë shprehëse të aktrimit dhe vallëzimit.

Mësuesi nga Shqipëria që ua mëson muzikën nxënësve të Zvicrës

Posted on 26 Prill, 201619 Dhjetor, 2016 by albinfo.ch

Heltin Guraziu punon në arsimin fillor si mësues i muzikës në dy shkolla të kantonit St. Gallen, në Wil dhe Rheneck. Ai është i angazhuar në disa orkestra simfonike e bende muzikore që veprojnë në këtë pjesë të Zvicrës lindore. Instrumentet që ai luan janë; Kontrabas, E-Bas dhe kitarë.

Në kuadër të shkollës organizohen shfaqje për prindër, si pjesë unikate muzikore me 8 persona, në ansambël të sinkronizur me 4 djem dhe 4 vajza, tregon Guraziu, i cili përveç angazhimit në shkollë, është pjesë e shfaqjeve të ndryshme, si «Musik am See» dhe Open «Air Wolfhalden». Heltini, gjithashtu ka marrë pjesë edhe në finalen e «St. Galler Rheintal». „Në Rheintal Sound Wetberwerb që kishte rreth 30 bende muzikore, kemi dalë të 6- tët“, flet ai me modesti. „Kam edhe një ansambël rok-muzikë „Neptun“ me nxënës të shkollës së muzikës“ plotëson ai në itinerarin e ngjeshur të aktiviteve muzikore prej se ka ardhur në Zvicër, ku mes tjerash luajnë edhe muzikë popullore zvicerane, të quajtur „Appenzeller Musik“.

8 vjet jetë intensive në Zvicër të «dhëndrrit të Kosovës»

Jeta intensive e durrësakut 39 vjeçar, ka nisur në vitin 2008 në kantonin e St. Gallenit. Hapin e parë e ka hedhur në shkollën e muzikës në Rheineck, tregon ai. «Ata më udhëzuan në në Ministrinë e Arsimit për nostrifikim të diplomës», nga ku pastaj, vetem gjashtë muaj pasi që ishte vendosur në Zvicër, fillon të punojë si mësues i shkollës së fshatit në Rheineck. „Në po të njëjtin vit më është hapur po ashtu rruga të punoja si profesionist në një erkestër në Liechtenstein. Isha i vetmi që paguhesha atje“, tregon storien e suksesit të integrimit në jetën zvicerane, dhëndrri i Kosovës, Heltin Guraziu.

Heltini flet disa gjuhë të huaja

Para se të vinte këtu, ai ka jetuar dhe punuar për pesë vite pa ndërprerë në Kosovë; si përkthyes për stafin e ndërkombëtarëve. Përveç gjuhës shqipe që e zotëron në të dyja dialektet, toskë e gegë, durrësaku fletë anglishten, italishten, gjermanishten dhe nga pak spanjishten. Në Kosovë ai ka punuar edhe si mësues i lëndës së muzikës dhe gjatë kohës së lirë, thotë se ka bërë muzikë në bar-restorante të Kosovës.

„Arsyet që më kanë shtyrë të migroj, janë lidhjet e forta që kisha me vajzën kosovare, Klodina Kryeziun“, tregon Heltini me një të folur kosovarçe që e kishte mësur gjatë pesë viteve sa kishte jetuar në Kosovë. „Eksperienca ime në Kosovë për mua ka qenë e mirë, atje më kanë pranuar si vëlla, por edhe këtu ndjehem më shumë se i pranuar, ndonëse në vendin e punës jam i vetmi mësues i huaj në mesin e 50 mësimdhënësve të tjerë“.

Kosova për të ishte vendi i parë i „huaj“ që kishte shkelur duke lënë Shqipërinë mbrapa për të mos u kthyer kurrë më ashtu siç ishte më parë

Mësuesi që nuk mendon të kthehet më në vendlindje

Zvicra më ka mësuar të jem i pavarur, të bëj planet e mia dhe të kem një agjendë pune. „Kur zgjohem e di që kam një plan, një detyrë. Kurse në Shqipëri kur jam zgjuar kam pyetur, çfarë bëj unë sot“, tregon më tej Guraziu se si në Shqipëri s’ka pasur jetë të keqe, por prapë se prapë, ka qenë diçka bosh.

Për Zvicrën dhe zvicëranët ka përshtypjet më të mira. Në Zvicër njëriu prezanton veten, s’ka lidhje se nga vjen, shprehet Giuraziu. Unë së pari kam prezantuar veten time, pastaj vendin prej nga vij. „Këtu ndjehem si në shtëpinë time, kurse atje më duket vetja si i huaj. Unë shqiptar jam, nuk bëhem dot zviceran, por atje shkoj si turist“. Zviceranët janë njerëz e popull që dinë të bashkëjetojnë me të tjerët, thotë me bindje durrësaku për të cilin muzika ka qenë boshti i jetës së tij që prej moshës 6 vjeçare. „Madje me të jam rritur“, shton ai, „si 6 vjeç kam nisur të merrem me muzikë. Në moshën 14 vjeçe e kam ditur se do të bëhem muzicient e asgjë tjetër“, tregon Heltin Guraziu, i lindur në gusht të vitit 1977 në qytetin bregdetar, Durrës, ku ka mbaruar shkollën e muzikës dhe më pas ka vazhduar studimet universitare në po të njëjtin drejtim, në Tiranë. Në vendin ku i ka kujtimet rinore e që e ka bërë ky që është sot, por që nuk nuk mendon më të kthehet për të jetuar atje. „Unë të ardhmën time e shoh në Zvicër. Kjo ndjenjë ka filluar të më shfaqet para disa vitesh. Durrësi më duket i huaj“.

Për çiftelinë, në shkollën e muzikës është përcaktuar vetëm një nxënës!

I dhënë pas instrumenteve burimore, ai kishte futur në programin e orëve të tij, çiftelinë si pjesë e përzgjedhjes vullentare për nxënësit që dëshirojnë ta mësojnë. „Kjo më është shpaguar vetëm me një nxënës shqiptar që kishte shprehur interesim për ta mësuar këte instrument“, ngushëllohet Guraziu me idenë e drejtorit të shkollës, që çiftelinë e kishte menduar si mundësi për të pasur më shumë fëmijë shqiptarë në shkollën e muzikës në Wil.

Amir Ameti direkt në gjysmë finale të “Die grössten Schweizer Talente”

Posted on 7 Mars, 20167 Mars, 2016 by Vjosa Gervalla

Amir Ameti është një tjetër talent që ka befasuar jurinë në spektaklin e shout në Zvicër “Die grössten Schweizer Talente” që transmetohet në televizionin SRF.
Për më tepër, djaloshi 16-vjeçar me performancën dhe zërin e tij fitoi “Golden Buzzer”, me të cilin çmim ai u kualifikua direkt për në gjysmëfinale, njofton albinfo.ch.

Amiri me këngën “Make You Feel My Love” nga Bob Dylan “preku” në zemër anëtaren e jurisë, Susanne Kunz. Performanca e tij bindi jurinë, të cilët e votuan katër herë me PO.

E ndërsa Amiri ishte nisur për t’u larguar nga skena, anëtarja e jurisë, Susanne Kunz, në momentet e fundit e thërret Amirin që të presë pak, ndërsa shtyp butonin e “Golden Buzzer” për ta kualifikuar direkt në gjysmëfinale që do të thotë nga të gjithë kandidatët, vetëm pesë e fitojnë këtë çmim.
I befasuar Amiri për këtë, bie në gjunjë duke qarë. Më pas përqafon anëtarët e jurisë.

Amir Ameti është nga Kumanova dhe jeton në St.Gallen të Zvicrës.

Belinda Iberhysaj, zëri shqiptar që shkëlqeu në Belgjikë

Posted on 3 Shkurt, 20163 Shkurt, 2016 by albinfo.ch

Belinda Iberhysajt nga Deçani i iu deshën vetëm shtatë sekonda të këndoj në “The Voice Belgium” për të bërë për vete të gjithë anëtarët e jurisë të cilët prekën butonin dhe kthyen karriget për të parë talenten shqiptare.

Më këngën “Ho Hey” që e kishte përzgjedhur, ajo ka shkëlqyer me performancën e saj saqë ka bërë që publiku të qante duke e përjetuar këngën, por edhe sytë e saj në fund të mbushen më lot.

Të gjithë trajnerët e rrethuan dhe e përkrahën fuqishëm. Në fund pas shumë debateve mes trajnerëve se kush do ta merrte, ajo ka zgjedhur këngëtaren e njohur amerikane që jeton në Belgjikë, Beverly Jo Scott.

Për këtë performancë të shkëlqyeshme në “The Voice” në Belgjikë mbështetje i ka dhënë edhe kryetari i komunës së Deçanit, Rasim Selmanaj. Në një postim të tij në “Facebook”, kryetari Selmanaj e ka përgëzuar Belindën duke i dëshiruar suksese në rrugëtimin e saj.

https://www.youtube.com/watch?v=2f0fgJaikKA&feature=youtu.be