Kosova
Historia e një motre dhe vëllai të angazhuar në luftën kundër koronavirusit
Ajo është infermiere në Spitalin Infektiv në Tiranë, ndërsa ai mjek në spitalin Covid, në Pavia të Italisë.
Ajo është infermiere në Spitalin Infektiv në Tiranë, ndërsa ai mjek në spitalin Covid, në Pavia të Italisë. Kjo është historia e një motre dhe vëllai, të dy të angazhuar në luftën kundër koronavirusit.
Eni dhe Enea Çuko rrëfejnë historinë e tyre në rubrikën Covid – Histori në Euronews Albania.
Eni punon prej vitesh si infermiere në spitalin Infektiv në Tiranë. “Ishte pavioni që më pëlqente më shumë. Për shumë të tjerë kjo mund të duket e çuditshme, se sëmundjet infektive janë një specialitet i vështirë, por për mua jo” – na tregon ajo. Megjithatë këto janë ditët më të vështira në jetën e saj profesionale. Është në kontakt të drejtpërdrejtë me të sëmurët. Çdo lëvizje apo prekje e pamenduar mund t’i kushtojë infektimin. Dhe nuk janë të paktë punonjësit e shëndetësisë që kanë pasur këtë fat…
Ndërsa Enea ka profil krejt tjetër. Ai është mjek kardiokirurg në Itali. Por në këto kohë emergjencash, spitali ku ai punon “San Matteo” në Pavia, është shndërruar në spital Covid – 19. “Nuk ka rëndësi se çfarë specialiteti kemi – shprehet ai – të gjithë jemi angazhuar në luftën kundër virusit”.
Flasin shumë shpesh me njëri-tjetrin. Eni e shqetësuar se i vëllai është në shtetin më të goditur nga corona virus, ndërsa Enea, i shqetësuar sepse e motra është në kontakt shumë të afërt me pacientët, pasi kryen të gjitha veprimet mjekësore për ta. Ndërsa peshën më të madhe e mban familja e tyre në Lushnje e shqetësuar për shëndetin e të rinjve, në një kohë kur stafet mjekësore numërojnë me dhjetëra të prekur e shumë humbje jete mes tyre.
Motër e vëlla kanë treguar emocionet e tyre, e mbi të gjitha si është t`u shërbesh nga afër këtyre të sëmurëve. Dhe sigurisht edhe rëndesën psikologjike me të cilën po përballen bluzat e bardha, ndërsa shohin pacientët të humbin jetën para syve të tyre, pa asnjë të afërm që t`u japë lamtumirën e fundit.
Megjithatë ata i japin mesazhe shprese njëri-tjetrit, duke uruar që shumë shpejt do të takohen, pasi e gjitha kjo të ketë mbetur një ëndërr e keqe!
E-Diaspora
-
Vlashent Sata “Lufto me kenë i mirë, ma shumë ke me kenë i lirë” Vlashent Sata, një identitet artistik që harmonizon rrënjët me estetikën bashkëkohore. Intervistë me artistin që ndërthur... -
Nata e parë e Tri Net Film Fest, një fillim i mbarë i festivalit -
Itali
9-vjeçarja shqiptare fiton festivalin italian “Zecchino d’Oro” për herë të parë në 68 vjet -
Gjermani
Ekspozitë në Braunschweig, identiteti dhe arti kosovar në skenën gjermane -
Familja Munishi dhe vizioni i Nikolas: Një histori suksesi në Wil
Jeta në Zvicër
-
Ndryshimet e transportit publik që priten në qytetet më të mëdha të Zvicrës në vitin 2026 Orari i ri i trenave të Zvicrës për vitin 2026 hyn në fuqi më 14 dhjetor.... -
Zvicra nënshkroi kontratën për tetë avionët e parë F-35 -
Pse autoritetet e Cyrihut po i anashkalojnë intervistat për natyralizim? -
Skuteri godet vajzën 5-vjeçare në vendkalim për këmbësorë në Aargau -
SBB do të rinovojë trenat me dy kate për më shumë komoditet












