Si do të ndryshojnë trendet e imigracionit në Evropë në vitin 2026

Shtrëngime për lejen e qëndrimit dhe shtetësinë, grante për riatdhesim, kufizime për popullsinë e huaj, zgjedhje dhe të gjitha këto mes një rritjeje të pritur dhe të vazhdueshme në sondazhe për të djathtën... si do të ndryshojnë trendet e imigracionit në Evropë në vitin 2026?

Nëse ka pasur një çështje përcaktuese të politikës evropiane në vitin 2025, ajo ka qenë padyshim emigracioni. Edhe kur debati nuk ka të bëjë me vetë emigracionin – për shembull, mbi ekonominë, apo pensionet apo politikën e jashtme – migrimi duket se e mbështet atë. Retorika e përshkallëzuar e ka zhvendosur debatin djathtas dhe prek të gjithë migrantët, kudo që jetojnë dhe nga vijnë.

Partitë anti-imigracioni po rriten në sondazhe. Në Francë, Gjermani dhe Mbretërinë e Bashkuar, sondazhet sugjerojnë se e djathta ekstreme mund të qeverisë në të ardhmen e afërt. Në Spanjë dhe Suedi, ato mund të formojnë komponentë kyç të koalicioneve të ardhshme.

Por në vitin 2025, diskutimet e ashpra mbi kufijtë dhe bashkimi i migracionit të paligjshëm me atë të ligjshëm nuk janë më të rezervuara për të djathtën ekstreme. Qeveritë aktuale të qendrës në Danimarkë dhe Mbretërinë e Bashkuar e kanë bërë të qartë këtë duke kufizuar të drejtat e shtetësisë dhe të qëndrimit, ndërsa partitë e opozitës janë gjithnjë e më performuese në lidhje me imigracionin, duke thënë atë që mendojnë se elektorati (ose media) dëshiron të dëgjojë, shkruan The Local, transmeton albinfo.ch.

Por si do të ndryshojnë trendet e imigracionit në Evropë në vitin 2026?

Sipas ekspertëve, mund të jetë pak a shumë e njëjta gjë.

Dr. Marta Lorimer, lektore e Politikës në Universitetin e Cardiffit, thotë: “Pres që të shohim një goditje të vazhdueshme ndaj rregullave dhe përpjekjeve për të kufizuar migrimin [dhe] për të kufizuar të drejtat e migrantëve.

“Vendet e BE-së dhe vetë BE-ja duket se janë të vendosura të vazhdojnë të ndjekin politika kufizuese të migracionit, të paktën nominalisht, edhe kur kjo bie ndesh me interesat e tyre ekonomike”, tha ajo për The Local.

Vitin e ardhshëm do të shohim gjithashtu një sërë zgjedhjesh, si kombëtare ashtu edhe rajonale, që mund të formësojnë debatin dhe të kenë një efekt të rëndësishëm në politikën dhe debatin e migracionit në të gjithë kontinentin.

Lorimer mendon se Hungaria dhe Danimarka në veçanti mund të jenë tregues të politikës së imigracionit në të gjithë bllokun në vitin 2026.

“Zgjedhjet hungareze do të jenë për t’u ndjekur. Mund të presim që Orbán ta rrisë diskursin e tij anti-migrant dhe anti-BE edhe më tej në një përpjekje për të mbajtur pushtetin. Danimarka gjithashtu ka zgjedhje, dhe ato do të jenë interesante për t’u ndjekur; qeveria daneze e krahut të majtë ka miratuar disa nga politikat më ekstreme anti-migrante të bllokut, kështu që do të jetë interesante të shohim se sa mirë do të shkojnë ato.”

Kolegët e kryeministres daneze Mette Frederiksen kanë kritikuar politikat e saj “të ashpra” të imigracionit, dhe nëse rezultatet e dobëta të zgjedhjeve të fundit lokale janë diçka për t’u marrë parasysh, kjo qasje e ashpër (diçka e kopjuar nga qeveria laburiste në Mbretërinë e Bashkuar) mund të mos japë fryte në planin afatgjatë.

Votuesit gjithashtu shkojnë në kutitë e votimit vitin e ardhshëm në Portugali, ku Chega e ekstremit të djathtë ka 24 përqind në sondazhe, dhe ka zgjedhje të rëndësishme lokale dhe në Senat në Francë, ku Rassemblement National e ekstremit të djathtë të Marine Le Pen po duket se do të fitojë. E djathta ekstreme do të shpresojë gjithashtu për një tjetër rënie të qeverisë franceze dhe ndoshta për më shumë zgjedhje parlamentare, të cilat ata presin të kenë një performancë të mirë.

Gjermania do të shohë gjithashtu vota kyçe në shtete në Berlin, Baden-Württemberg dhe Saksoni-Anhalt, ndër të tjera. Sondazhet tregojnë se AfD anti-imigracion është bërë një forcë e rëndësishme elektorale, me mbështetje që arrin midis 27-38 përqind në disa rajone, dhe zhvendosja djathtas e CDU-së së Kancelarit Friedrich Merz mbi imigracionin tashmë po i kushton votat e partisë.

Në Suedi, ku Demokratët e Suedisë (SD) të ekstremit të djathtë kanë ndikim mbi koalicionin qeveritar, votuesit shkojnë në kutitë e votimit më 13 shtator 2026.

Qeveria e Suedisë tashmë dëshiron të heqë në mënyrë retroaktive vendbanimin për mbi 100,000 njerëz dhe po shtrëngon rregullat e shtetësisë. Zëvendësredaktoreja e gazetës Local Sweden, Becky Waterton, ka shkruar se “nëse blloku i krahut të djathtë rizgjidhet, atëherë ka të ngjarë që Demokratët e Suedisë anti-emigrantë të kërkojnë poste ministrash dhe do të jenë në gjendje ta shtrëngojnë edhe më tej politikën suedeze të migracionit”.

Në një nivel politikash, Suedia do të imponojë disa ndryshime në imigracionin në vitin 2026. Grantet për ri-emigrim hyjnë në fuqi nga 1 janari dhe rregulla më të rrepta për shtetësinë hyjnë në fuqi më 1 qershor. Nëse një projektligj i propozuar miratohet nga parlamenti, koha që të huajt duhet të jetojnë në Suedi për t’u kualifikuar për shtetësi do të rritet nga 5 në 8 vjet për shumicën e të huajve.

Zvicra do të shohë një masë të qartë anti-imigracioni që do të votohet në vitin 2026. Partia Popullore Zvicerane (SVP) e së djathtës ekstreme kohët e fundit ngriti habi me një ide për ta kufizuar popullsinë në 10 milionë njerëz. Aktualisht, popullsia e vendit është pak mbi 9 milionë, duke përfshirë gati 2.5 milionë të huaj.

Italia është një rast studimi interesant që ilustron tensionet demografike dhe ekonomike që qëndrojnë në themel të politikës së migracionit në të gjithë kontinentin. Thënë thjesht, realiteti është se ndërsa politika kryesore dëshiron më pak migrim, ekonomia kërkon më shumë punëtorë migrantë. Kryeministrja Giorgia Meloni ka qeverisur që nga viti 2022, por disa e përdorin atë si një shembull të populistëve të krahut të djathtë që bëjnë fushatë në ekstreme dhe kalojnë në qendrën politike në qeveri. Veçanërisht, pavarësisht qëndrimeve të ashpra kundër imigracionit në nivele politike dhe retorike, në aspektin politik, Italia do të lëshojë 500,000 viza për punëtorët jo-BE që nga viti 2026.

Lorimer dyshon se realiteti ekonomik mund ta detyrojë Melonin të vazhdojë këtë akt balancues në vitin 2026: “Realiteti i Italisë është ai i një vendi në rënie. Shkalla e fertilitetit është e ulët dhe italianët në moshë pune po migrojnë në numër të madh drejt vendeve ku mund të marrin mundësi më të mira pune. Megjithatë, ekonomia italiane ende ka nevojë për punëtorë – nëse nuk do të vijnë nga Italia, do të duhet të vijnë nga jashtë.”

Dhe pastaj është BE-ja.

Martin Ruhs, Profesor i Studimeve të Migracionit në Qendrën e Politikave të Migracionit të Institutit Universitar Evropian EUI në Firence, e sheh vitin 2026 si një vit që mund të sfidojë hartimin e politikave në të gjithë BE-në.

“Imigracioni pothuajse me siguri do të mbetet lart në axhendën politike të Bashkimit Evropian dhe Shteteve të tij Anëtare”, thotë ai për The Local.

“BE-ja është nën presion për të filluar zbatimin e ‘Paktit për Migracionin dhe Azilin’ të miratuar së fundmi. Një numër i Shteteve Anëtare kanë shprehur tashmë kundërshtime dhe mospajtime të konsiderueshme dhe do të jetë interesante të shihet se si do të kapërcehen këto sfida ndaj hartimit të politikave të përbashkëta të BE-së.”

Vështrim rreth Evropës

John Lichfield ka shkruar se edhe nëse e djathta ekstreme franceze nuk del mirë në zgjedhjet lokale, kjo nuk do të thotë se nuk mund të fitojë në vitin 2027.

Këtë javë në Gjermani, ekipi analizoi kundërshtimin ndaj AfD-së, ndërsa partia e ekstremit të djathtë bën thirrje për më shumë ‘rimigracion’.

Projektligji i propozuar i Italisë për buxhetin e vitit 2026 mund të ndikojë tek emigrantët në një numër mënyrash, veçanërisht një rritje e taksës së sheshtë për banorët e pasur të huaj.

Dhe së fundmi, skandali dhe paqëndrueshmëria në dukje e pafundme e politikës spanjolle do të thotë se zgjedhjet e parakohshme janë gjithmonë të mundshme, veçanërisht në vitin 2026. Sondazhet sugjerojnë se e djathta spanjolle do të fitonte, me shumë mundësi në koalicion me Vox të ekstremit të djathtë.

---