Futboll

Reflektime rreth një loje miqësore

Si zviceran, unë në këtë lojë jam, qartazi për Zvicrën. Ndërsa gruaja ime, si një kosovare me origjinë, do të ketë të njëjtat ndjenja për Kosovën

Në një ditë të nxehtë gushti të vitit 1997, shkela për herë të parë në tokën e Kosovës, e cila atëherë quhej “Kosovo-Metohija” dhe kishte një qetësi fantazmash. Të jetosh në një vend, emrin e të cilit nuk duhet ta shqiptosh në gjuhën amtare dhe ku duhet të mohosh identitetin tënd, është një agoni e madhe. Për mua, si zviceran i lirë, kjo ishte dhe është e paimagjinueshme. Kështu, që nga viti 1981, shumë kosovarë detyrimisht kanë zgjedhur emigrimin në vend të jetës në atdhe.

Një numër veçanërisht i madh kishte emigruar në Zvicër, ku, deri në vitin 1992 ende pranoheshin punëtorët sezonalë. Gjithnjë e më shumë burra i merrnin familjet e tyre me vete dhe gjithnjë e më shumë vinin refugjatë që kërkonin azil në Zvicër. Që në vitin 1997, marrëdhënia e kosovarëve me Zvicrën ishte shumë e ngushtë dhe dy vitet në vijim e bënë këtë marrëdhënie një nga më të afërtat të mundshme mes popujve. Roli i Zvicrës në rindërtimin dhe shtetndërtimin e Republikës së Kosovës në vitin 2008 ka vazhduar në këtë rrugë të përbashkët edhe sot e kësaj dite.

Tani 25 vjet më vonë, futbollistët kosovarë vijnë në Zvicër nga Prishtina, krenarë për të shfaqur flamurin e tyre dhe mirënjohës që mund ta quajnë vendin e tyre ashtu siç do të donin ta quanin, në gjuhën e tyre amtare. Unë i kuptoj zemrat e lojtarëve dhe tifozëve të tyre dhe ndaj krenarinë dhe mirënjohjen time. Ndeshja e futbollit e 29 marsit është një lojë mes miqsh dhe një dëshmi se çfarë mund të thotë fati në kuptimin pozitiv.

Si zviceran, unë në këtë lojë jam, qartazi për Zvicrën. Kështu himni im dhe ndjenjat e mia për atdheun tim janë legjitime. Ndërsa gruaja ime, si një kosovare me origjinë, do të ketë të njëjtat ndjenja për Kosovën. Këto ndjenja janë të justifikuara dhe të rëndësishme. Ato përfaqësojnë ëndrrat dhe krenarinë tonë kur bëhet fjalë për lojtarët tanë në fushë. Ashtu si shumë të rinj të brezit të dytë apo të tretë, tre fëmijët tanë do ta gjejnë veten në një fontanë emocionesh dhe ende nuk e kanë zbuluar se si rrahin zemrat e tyre në një moment të tillë. Por pavarësisht se për cilët jeni, të dyja skuadrat simbolizojnë lirinë dhe ëndrrat e spektatorëve dhe perspektivat e të dy popujve. Do të ketë lojë të ndershme mes miqsh. Ajo drejtësi që për fat të keq nuk ekziston mjaftueshëm në këtë botë dhe që na duhet më shumë.

Qoftë si kosovarë apo si zviceranë, më 29 mars do të dërgojmë një sinjal të vërtetë për miqësi dhe tolerancë. Më pëlqen të uroj kosovarëve për golat e tyre dhe anasjelltas. Skuadra më e mirë duhet të fitojë dhe është e rëndësishme që të gjithë të luajnë vullnetarisht aty ku janë këtë herë. Unë dhe familja ime po e presim me padurim këtë lojë, e cila në 1997 mund vetëm të ëndërrohej.

Rroftë sporti korrekt dhe miqësia kosovaro-zvicerane!

  • Anëtar i Këshillit Kantonal (Parlamentit) të Kantonit të Cyrihut