Vlashent Sata “Lufto me kenë i mirë, ma shumë ke me kenë i lirë”

Vlashent Sata,  një identitet artistik që harmonizon rrënjët me estetikën bashkëkohore. Intervistë me artistin që ndërthur finesën frankofone me thellësinë emocionale shqiptare

Në skenën bashkëkohore të muzikës shqiptare, pak zëra arrijnë të krijojnë një hapësirë emocionale kaq të pastër dhe të përmbajtur sa ajo që sjell Vlashent Sata. I formuar artistikisht në Francë, në një kulturë që ushqen finesën, kërkimin dhe mendimin estetik, ai ka ndërtuar një identitet që dallon për qartësi, pjekuri dhe origjinalitet të natyrshëm. Muzika e tij lëviz mes heshtjes dhe tingullit, mes nostalgjisë së rrënjëve shqiptare dhe elegancës së shkollës frankofone, duke krijuar një gjuhë që prek dhe qëndron gjatë.

Në këtë portret-intervistë, rrëfimi i tij i brendshëm ndërthuret me përgjigjet e sinqerta dhe të thelluara të artistit, duke sjellë një pamje të plotë të botës që e formëson dhe e frymëzon.

Fillimet dhe formimi

Foto: Rromir Imami

Rrugëtimi i Vlashent Satës drejt muzikës mori formë në auditorët e Bordeaux-s e më pas të Parisit, ku ai i përkushtohet studimit të pianos dhe muzikës klasike. Pikërisht aty ai kuptoi se arti nuk qëndron vetëm te tingulli i prodhuar, por edhe te boshllëqet e mbushura me kuptim midis tyre, ajo hapësirë e padukshme që mban ritmin, emocionin dhe frymën e krijimit. Ky vizion, i fituar herët, mbetet sot një nga shtyllat themelore të mënyrës së tij të të menduarit dhe të të interpretuarit muzikën.

albinfo.ch: Si e kujtoni fillimin e këtij udhëtimi nga Shqipëria drejt Francës?
Vlashent Sata: Muzika klasike më ka formuar në mënyrën më të thellë. Ajo më mësoi të dëgjoj heshtjen po aq sa tingullin, të kuptoj se çdo notë mban brenda një histori. “Interpretuesi duhet të jetë tregimtar, arkitekt dhe poet.” Franca më dha këtë qasje: tërësinë e mendimit muzikor dhe respektin për formën.

Narrativa e hershme muzikore e Vlashentit nuk ishte thjesht një fazë teknike e formimit; ajo u shndërrua në një udhë edukimi estetik dhe reflektimi të brendshëm, që e ka shoqëruar në çdo kompozim dhe interpretim. Për të, muzika nuk ishte vetëm profesion, por një mënyrë për të kuptuar botën përreth, për të matur emocionet dhe për t’i dhënë çdo tingulli një kuptim të menduar e të qëllimshëm. Pritja në Francë dhe ndikimi frankofon.

Foto: Rromir Imami

Për Vlashentin, Parisi është më shumë sesa një qytet, është një horizont kulturor. Një qendër botërore ku gjuhët, format dhe estetikat bashkëjetojnë natyrshëm, duke krijuar një atmosferë që e ushqen artistin. Pikërisht në këtë hapësirë të hapur, muzika e tij në shqip gjeti një pritje të ngrohtë dhe të sinqertë, një dëshmi se emocioni, kur është i vërtetë, e kapërcen lehtësisht kufirin e gjuhës.

albinfo.ch: Si është pritur muzika juaj në Francë?
Vlashent Sata: Parisi është një laborator kulturash. Edhe kur tekstet janë shqip, emocioni udhëton vetë. “Edhe kur publiku nuk i kupton fjalët, emocioni e gjen rrugën.” Aty muzika ime është pritur me sinqeritet, sepse lidhja mes fjalës dhe tingullit është shumë e fortë.

Franca i ka dhënë një shtresë të re estetike: kërkim intelektual, qartësi, finesë.

Identiteti mes dy botëve

Foto: Rromir Imami

albinfo.ch: Si e përjetoni sot identitetin tuaj mes Shqipërisë dhe Francës?
Vlashent Sata: Shqipëria është rrënja, malli, kujtimet. Franca është mënyra elegante për t’i sjellë ato ndjesi në art. “Shqipëria është nostalgjia ime, Franca është eleganca e saj.” Të dyja janë pjesë e pandashme.

Kjo ndërthurje është zemra e muzikës së tij: një sintezë e qetë mes ndjenjës dhe formës, ku përkatësia ndërthuret natyrshëm me universalen. Në këtë ekuilibër të brendshëm, Vlashenti ndërton një gjuhë artistike që mbart rrënjë të thella, por flet me një finesë që e kapërcen kohën dhe kufijtë.

Origjinaliteti dhe frymëzimi

albinfo.ch: Nga vjen kjo frymë kaq personale e muzikës tuaj?
Vlashent Sata: Besoj se çdo artist i vërtetë është personal në thelb. “Kur nuk je i sinqertë, nuk mund të arrish universalen.” Origjinaliteti nuk është një qëllim, por rezultat i përjetimit intim.

Për të, frymëzimi merr jetë te njeriu—te marrëdhëniet e ndjeshme, te gjestet e vogla që shpesh mbeten të pavërejtura, por që mbartin brenda një botë të tërë emocionale; te kujtimet që, në heshtje, zgjojnë meloditë e para dhe bëhen farë e një kënge të re.

“Zâ Festi” – identitet dhe rrënjë

Foto: Rromir Imami

albinfo.ch: Çfarë e bën “Zâ Festin” kaq të veçantë?
Vlashent Sata: Identiteti i tij. “Publiku nuk blihet. Ai e ndien kur ti je i vërtetë.” Festivali është një hapësirë ku njerëzit çlirohen shpirtërisht dhe ndihen të lidhur me rrënjët.

“Zâ Festi” është bërë një simbol që lidh traditën me modernitetin, duke krijuar një përvojë të rrallë estetike për publikun.

Koncerti në Bernë, një natë e veçantë, e skalitur në kujtesë

 

Foto: Rromir Imami

Koncerti në Bernë u bë një nga momentet më të ndjera të rrugëtimit të tij artistik në Zvicër. Në këtë natë, publiku shqiptar u shfaq i hapur, emocional, i vërtetë. Një rol të rëndësishëm në realizimin e këtij eventi pati organizimi dhe koordinimi i të gjithë elementeve që e bënë koncertin një përvojë të paharrueshme.

albinfo.ch: Si e përjetuat atë natë?
Vlashent Sata: Ishte një natë jashtëzakonisht e bukur. Publiku më dha një energji që nuk e harroj. “Burra pesëdhjetë vjeç më thanë se qanin për herë të parë në një koncert.” Kjo është forca e muzikës: krijon një përqafim të përbashkët midis njerëzve. Dua të falënderoj edhe Anjeza Shyti Elmazin, e cila u bë një pjesë thelbësore e këtij rrugëtimi. Kontributi i saj në organizim ishte i çmuar dhe ndikoi që gjithçka të përjetohej me kaq shumë harmoni e profesionalizëm.

Kënga “Babë” – një monument personal

albinfo.ch: Çfarë përfaqëson “Babë” për ju?
Vlashent Sata: Është një nga këngët më të forta që kam shkruar. Ia këndova babait tim përmes një lidhjeje Skype. “Ai më tha: nuk i mora vesh të gjitha fjalët, por u dorëzova tek fjala ‘babë’.” Ajo këngë është kujtim, dritë dhe dashuri e pakushtëzuar.

Planet, vizioni dhe filozofia personale

Foto: Rromir Imami

Sata shprehet me dëshirë për të rikthyer koncerte në Kosovë, Shqipëri dhe Maqedoninë e Veriut e më gjerë.
Lumturinë e përkufizon thjesht: “Lumturia është kur dikush më thotë: më bëre të ndihem gjallë.”

Ndërsa jashtë skenës, ai mbetet i njëjtë: i ndjeshëm, i përulur, i etur për t’u përmirësuar. Filozofia e tij sintetizohet në vargun tashmë të njohur: “Lufto me kënë i mirë, më shumë ke me kënë i lirë.”

Në përfundim të kësaj interviste, Vlashent Sata paraqitet si një artist me profil të konsoliduar, i cili ndërton një qasje të pjekur dhe të qëndrueshme ndaj muzikës. Reflektimet e tij nxjerrin në pah një krijues që ndërthur mjeshtërisht përvojën estetike të shkollës franceze me përkatësinë e tij shqiptare, duke krijuar një identitet artistik të dallueshëm dhe të qëndrueshëm.
Qasja e tij e artikuluar, integriteti profesional dhe vizioni estetik e vendosin Satën mes zërave më seriozë e më me ndikim të muzikës sonë bashkëkohore, duke e bërë atë një kontribuues të rëndësishëm në peizazhin kulturor shqiptar.

Intervistoi Luljeta Ademi

 

---