A mund të përballet Zvicra me problemin e ushqimit në të ardhmen?

Mes një krize klimatike të përkeqësuar dhe një sistemi ushqimor botëror gjithnjë e më të paqëndrueshëm dhe Clare O'Dea shikon se çfarë duhet të bëjnë Zvicra dhe popullsia e saj për të siguruar që ka ushqim të mjaftueshëm në tryezë në vitet në vijim

Përballë një popullsie globale në rritje, krizës klimatike dhe tokës bujqësore gjithnjë e më të degraduar, sfida se si të ushqehet bota në të ardhmen e afërt është një nga çështjet e ndezura të ditës.

Pushtimi rus i Ukrainës ka krijuar një mori problemesh shtesë të sigurisë ushqimore, duke kontribuar në rritjen tashmë të çmimeve globale të ushqimit dhe në rritjen e kostove të inputeve për bujqësinë, si energjia dhe plehrat, shkruan The Local, përcjell albinfo.ch.

Dokumenti strategjik zviceran me 79 faqe që përshkruan politikën bujqësore të vendit, si shumica e botimeve të tilla, nuk duket përtej vitit 2050. Por kjo është vetëm momenti kur ndryshimet klimatike dhe kërkesa në rritje për ushqim pritet të intensifikohen.

A duhet të alarmohemi?

Një gjë që tregoi pandemia e Covid-19 ishte se jo të gjitha vendet janë të prekura njëlloj nga një krizë globale. Paratë janë zakonisht mbrojtja kryesore kundër fatkeqësive, por udhëheqja, gatishmëria dhe aftësia dhe vullneti për t’u përgjigjur shpejt janë gjithashtu të rëndësishme.

Për prodhimin vendas të ushqimit gjatë dy deri në tre dekadave të ardhshme, shpresa ende mbështetet në dy shtylla kryesore – rritja e produktivitetit në një mënyrë të qëndrueshme dhe ndryshimi i sjelljes së konsumatorëve. Nuk ka shumë tjetër që mund të bëhet.

Lajmi i keq është se popullata zvicerane nuk po ha një dietë të ekuilibruar dhe mesatarja e marrjes së kalorive është shumë e lartë, përcjell tutje albinfo.ch.

Njerëzit nuk hanë mjaftueshëm produkte qumështi, bishtajore, fruta dhe perime dhe konsumojnë shumë mish, gjëra të ëmbla dhe alkool.

Të gjithë e dimë këtë.

Por a e dini se sa e dëmshme është kjo lidhje dashurie me stomakun tonë? Dokumenti i strategjisë e shpreh atë: “Ndikimi mjedisor i konsumit mund të përgjysmohet nëse njerëzit miratojnë një dietë të shëndetshme, bazuar në rekomandimet ushqyese”.

Me një portofol të ndryshëm ushqimesh të rritur në Zvicër që korrespondon me një dietë më të shëndetshme, shkalla e vetëmjaftueshmërisë do të rritet gjithashtu. Sjellja e konsumatorit po ndryshon, por jo rrënjësisht ose mjaft shpejt. Është e vështirë të shihet zvogëlimi i dëmit pa masa të detyrueshme të një lloji.

Një tjetër turp i keq për sistemin tonë ushqimor dhe stilin e jetesës është se një e treta e ushqimit të prodhuar nga fermerët përfundon duke u tretur mes arës dhe pirunit. E gjithë ajo energji, para dhe ndikim ekologjik për asgjë.

Megjithëse vetëmjaftueshmëria ushqimore mbart rreziqet e veta – cenueshmëria ndaj goditjeve lokale, presioni shtesë mbi mjedisin – të qenit shumë i varur nga importet nuk është ideale. Në përgjithësi, BE-ja është një eksportues neto i ushqimit. Por qeveria zvicerane e ka bërë të qartë se Zvicra do të vazhdojë të mbështetet ndjeshëm në importet për të ardhmen e parashikueshme.

Një arsye e thjeshtë është disponueshmëria e kufizuar e tokës bujqësore. Aktualisht 36 për qind e sipërfaqes së tokës së Zvicrës i është dhënë prodhimit bujqësor dhe kullotave. Fermerët duhet të konkurrojnë me urbanizimin në rritje dhe, natyrisht, me praninë e panegociueshme të maleve që mbulojnë 60 për qind të sipërfaqes së tokës.

Gjatë pandemisë Covid-19 ne pamë se paratë, deri në një pikë, mund t’ju blejnë shëndetin. Zvicra ka kapur kaq shumë nga vaksinat e disponueshme globalisht, saqë i është dashur të dhurojë ose të shkatërrojë tepricën. Paratë gjithashtu mund t’ju blejnë ushqim, dhe kjo, së bashku me afërsinë me furnizimin, e vendos Zvicrën një pozicion mjaft të sigurt.

Në fakt, Zvicra doli e pesta nga 113 vende në Indeksin Global të Sigurisë Ushqimore, i cili merr në konsideratë çështjet e përballueshmërisë, disponueshmërisë dhe cilësisë së ushqimit, si dhe burimet natyrore dhe elasticitetin. Me të cilin mund të konkludojmë se gjithçka është nën kontroll.

Viktimat e krizës globale të ushqimit të këtij viti – 323 milionë njerëz që do të bëhen jashtëzakonisht të pasigurt ushqimor, sipas OKB-së – jetojnë në vendet që shfaqen në mënyrë rutinore në fund të indekseve të tilla.

Megjithatë, sipas organit zviceran të kërkimit bujqësor Agroscope, ne nuk duhet të ndjejmë një ndjenjë të rreme sigurie. Përveç varësisë nga vendet e huaja dhe ndryshimeve klimatike, furnizimi me energji elektrike është një nga kërcënimet kryesore për furnizimin me ushqime zvicerane.

Në vlerësimin e fundit vjetor të kërcënimeve ndaj furnizimit me ushqime, Agroscope shkroi se probabiliteti dhe dëmtimi i mundshëm nga një mungesë serioze e energjisë elektrike janë veçanërisht të larta në krahasim me rreziqet e tjera. “Furnizimet e ushqimeve jetike do të prekeshin masivisht, efektet do të ishin të shumëfishta dhe nuk do të kapërceheshin shpejt”.

Nëse më e keqja vjen, Zvicra grumbullon stoqe të detyrueshme të mallrave thelbësore për të kapërcyer në rast krize dhe mungesash. Objektet e detyrueshme të magazinimit në gjithë vendin mbajnë produkte ushqimore bazë për tre deri në katër muaj, si sheqeri, orizi, vajrat e gatimit, drithërat dhe ushqimi i kafshëve.

A është kjo qetësuese? Tre muaj nuk janë shumë.

Këto stoqe lëshohen vetëm kur vetë ekonomia nuk është më në gjendje të kënaqë kërkesën. Në çdo rast, Agroscope thotë se “stoqet e emergjencës shtëpiake kanë një rëndësi të madhe”.

Nuk e di për ju, por po shkoj në supermarket.

Shkruan: Clare O’Dea

---