Mitet dhe stereotipet: Pesë gjëra për Zvicrën që nuk duhet t’i besoni

Nga bankierët e dyshimtë te orët e qyqeve, William Tell te ushtarët zviceranë, Zvicra është një vend ku mitet dhe stereotipet janë të shumta. Ne i ndajmë faktet nga trillimet

Kur mendoni për Zvicrën, me siguri krijoni imazhe të djathit, çokollatës, Alpeve, lopëve dhe orëve. Shtojini këtij imazhi yodelling dhe Alphorn duke luajtur, dhe kjo pamje disi e idealizuar (por gjithsesi e vërtetë) e Zvicrës është e plotë.

Por, në të njëjtën kohë, disa besime të zakonshme që lidhen me Zvicrën janë plot vrima sa… djathi Emmental, transmeton albinfo.ch.

William Tell

Shumë njerëz besojnë me vendosmëri se ky hero popullor dhe gjuajtës ekspert i harkut që qëlloi një mollë nga koka e djalit të tij, ishte një figurë e vërtetë që jetoi në Uri në fillim të viteve 1500.

Megjithëse ai mishëron luftën për liri dhe pavarësi – parime që zviceranët i mbajnë të dashura edhe sot e kësaj dite – nuk ka asnjë provë që Tell ka ekzistuar në të vërtetë.

Historianët që hetonin legjendën e Tell nuk gjetën asnjë provë që një person i tillë ka jetuar ndonjëherë, ose provë që dikush qëlloi një mollë nga koka e një djali.

Ndër argumentet kundër ekzistencës së Tell-it është se harqet nuk përdoreshin zakonisht në shekullin e 14-të.

Sipas një faqeje për kontrollin e fakteve të historisë, «duket se origjina e historisë ishte në një mit që ishte popullor në Evropë dhe i cili u adoptua nga njerëzit e Luginave Alpine. Më vonë u përdor si një mit themelor, nga qeveritë e njëpasnjëshme zvicerane, për të shpjeguar zhvillimin e Federatës Zvicerane”, transmeton tutje albinfo.ch.

Neutraliteti

Disa njerëz e marrin të mirëqenë se Zvicra ka qenë një komb neutral, i cili nuk u përfshi në konfliktet e armatosura të vendeve të tjera, që nga krijimi i saj zyrtar më 1 gusht 1291.

Megjithatë, në mesjetë, vendi ishte një fuqi ushtarake dhe ushtarët e tij mund të punësoheshin për para, duke luftuar në anën e atyre që i paguanin më shumë.

Kjo ishte shumë kohë përpara se të shpiket thika e ushtrisë zvicerane dhe ushtarët shkuan në fushat e betejës me një pike – një shtizë e gjatë që mund t’i shkaktonte shumë dëme armikut.

Vetëm në vitin 1815 u deklarua “neutraliteti i përhershëm” i Zvicrës. Fuqitë e mëdha të Evropës vendosën që Zvicra të siguronte një tampon të përshtatshëm gjeografik midis Francës dhe Austrisë grindavece dhe neutraliteti i saj do të ishte një faktor stabilizues në një rajon të paqëndrueshëm.

Pak më shumë se 200 vjet më vonë, në vitin 1920, Lidhja e Kombeve, e sapokrijuar – në mënyrë të përshtatshme, në Gjenevë – njohu zyrtarisht neutralitetin zviceran, transmeton tutje albinfo.ch.

Pasuria

Një besim i përbashkët është se Zvicra ka qenë gjithmonë një vend i pasur dhe i begatë siç është sot. Asgjë nuk mund të ishte më larg nga e vërteta.

Në shekujt e kaluar, Zvicra ishte një komb i varfër, ku një pjesë e madhe e popullsisë në këtë vend pa dalje në det, malor dhe pa burime natyrore, luftoi për të mbijetuar. Disa njerëz madje përfunduan duke emigruar në Amerikën e Jugut dhe të Veriut për t’i shpëtuar një jete të varfër.

Shumë nga ata që nuk shkuan jashtë vendit u shpërngulën nga zonat rurale në qytete, ku vazhduan të jetonin në kushte të pasigurta.

Sipas një dokumenti zyrtar të qeverisë, “kushdo që nuk ishte qytetar i një komune ishte i pastrehë dhe jetonte në margjinat e komunitetit ose lihej të endet në vend si një endacak”.

Jo tamam imazhi që kemi sot për Zvicrën.

Bankat

Në mendjet e shumë njerëzve, institucionet financiare të Zvicrës janë sinonim i parave të pista dhe marrëveshjeve të paligjshme.

Siç raportoi më parë The Local, “imazhe të tilla shpesh përjetësohen nga filmat e Hollivudit, në të cilët personazhet e dyshimtë kanë gjithmonë një bankier në Cyrih – një individ po aq me hije me mustaqe të holla dhe një kostum të errët – i cili fsheh në heshtje paratë e fituara ilegalisht në llogari sekrete”.

Në realitet, bankat zvicerane nuk e përballojnë këtë famë. Për shembull, këto ditë nuk ka një gjë të tillë si llogari “anonime”.

Për të hapur një llogari, duhet të keni një ID të vlefshme si një pasaportë, verifikim të adresës suaj dhe një dokument për të vërtetuar se paratë që po depozitoni vijnë nga burime legjitime (d.m.th. jo-kriminale).

Për sa i përket sekretit bankar, ka disa të vërteta: në parim bankat nuk mund t’i zbulojnë informacionet tuaja financiare një pale të tretë.

Megjithatë, ka disa përjashtime, pasi për të parandaluar evazionin fiskal, Zvicra ka nënshkruar marrëveshje me një sërë vendesh për të bashkëpunuar në shkëmbimin e informacionit financiar të qytetarëve të tyre përkatës.

Pra, nëse jeni shtetas i huaj, qeveria e vendit tuaj mund t’i kërkojë Zvicrës të lëshojë informacionin e llogarisë(ve) tuaj dhe bankat duhet të respektojnë, transmeton tutje albinfo.ch.

Orë qyqe

Një numër turistësh të huaj në Zvicër po kërkojnë të blejnë orë qyqe ‘zvicerane’, duke mos kuptuar se këto orë kanë ardhur fillimisht nga Pylli i Zi në Gjermani.

Tani, megjithatë, shumë prej tyre prodhohen në Azi; sido që të jetë, shumë pak, nëse ka, janë nxjerrë në Zvicër.

Në të njëjtën mënyrë, shumë të huaj e lidhin lederhosen – pantallona lëkure të shkurtra ose të gjata deri tek gjunjët – me Zvicrën.

Përsëri gabim.

Ndoshta sepse ngatërrojnë Zvicrën me Austrinë dhe Gjermaninë (të tri vendet duken njësoj, veçanërisht në errësirë), por cilado qoftë arsyeja, lederhosen nuk është një veshje zvicerane.

---