Lumnija, pasuron fondin e studimeve gjermane mbi shqipen

Në konferencën për institucionalizimin e mësimit shqip në diasporë, të mbajtur ditë më parë në Prishtinë, binte në sy me pjesëmarrje aktive dhe me ndërhyrje të bëra me kompetencë dhe guxim. Diçka që reflektonte edhe formimin e saj shkollor gjerman.

Lumnije Jusufi ka studiuar dhe doktoruar albanologjinë, historinë e Evropës juglindore dhe gjermanishten në Universitetin e Munihut. Ata që studiojnë albanologjinë në Munih e identifikojnë me dëshirë veten si studentë të “Katedrës së Martin Camajt”. Kështu bën edhe Lumnija, e cila, sigurisht, ka studiuar në ketë katedër shumë vite pas vdekjes së Camajt, themeluesit të saj.

“Sa i përket pjesës së albanologjisë, jam studente e katedrës së Martin Camajt, por fushat tjera i kam ndjekur në katedra tjera. Kam doktoruar në këtë katedër, në vitin 2009 me temën “Të folmet e gegërishtes qendrore në Maqedoni”, që është botuar si libër shkencor në vitin 2011 nga shtëpia botuese “Haraszowitz” në Wiesbaden, në gjuhën gjermane (“Die zentralgegische Mundartengruppe in Mazedonien”. Libri ka rreth 230 faqe, i ilustruar me harta, grafikone dhe i plotësuar edhe me një cd).

Ky studim është vlerësuar nga kompetetntët gjermanë si një kontribut shumë i çmuar në këtë fushe.

“Ndryshe nga supozimet e derivonshme, regjionet shqipfolëse të Maqedonisë nuk përbëjnë një tërësi gjeografike më vete. Shumësia e të folmeve, siç e pasqyron dr. Lumnije Jusufi, është ndikuar nga faktorë si gjeografia, ekonomia dhe arsimi. Jusufi, për herë të parë na ofron një pasqyrë gjithëpërfshirëse mbi dialektet shqiptare në Maqedoni dhe ngre kështu një bazë të patejkalueshme për hulumtimet e reja”, thuhet në prezantimin e librit nga botuesi.

Duke folur lidhur me “Katedrën e Martin Camajt”, të cilën tash prej vitesh e udhëheq gjuhëtari i njohur nga Shqipëria, profesor Bardhyl Demiraj, L. Jusufi thekson se, me vendosjen e sistemit të Bolonjës, ajo ka pësuar një reduktim. “Më parë albanologjia ishte lëndë më vete, prej të cilës mund të dilje magjistër dhe të vazhdoje doktoraturën. Tashti, për shkak të sistemit të ri, ajo, në nivelin bachelor është fuzionuar me gjuhësinë e përgjithshme dhe indoevropianistike, ndërsa në nivel të masterit, me filologjinë ballkanike”.

Megjithatë, profesoreshën që ka marrë titullin e doktorit të shkencave në këtë katedër, e mban besimi se ajo nuk do të mbyllet. “Aktualisht profesori Demiraj është aty ndërsa vendi i lektorit është i siguruar tash për tash për dy vjet. Për më tutje, nuk dihet”.

Ndërkaq, të interesuar për të studiuar këtu ka në numër të mjaftueshëm. “Është lëndë `e vogël` por funksionon mirë”, thotë Lumnija, e cila deri pak kohë më parë ka ligjëruar “Hyrjen në albanologji” për studentët e kësaj katedre.

Bashkëbiseduesja jonë ka marrë pjesë në konferencën me temën “Institucionalizimi i mësimit shqip në diasporë”, që ditë më parë është mbajtur në Prishtinë. Prej nga interesimi i studiueses së albanologjisë për mësimin plotësues në gjuhën shqipe?

Vetë Lumnija ka kaluar dy vjet në mësimin plotësues, në Dortmund.

“Pasi që 8 vjeçaren e pata mbaruar në vendlindjen time, në Zajaz të Kërçovës, me kalimin për të jetuar në Gjermani, krahas mësimit të rregullt kam ndjekur edhe klasën e 9 dhe 10 të mësimit plotësues në gjuhën shqipe, në Dortmund. Por shqipen letrare e kam mësuar në Munih, as në Zajaz e as në Dortmund”, thekson ajo. E interesimi është i kuptueshëm pasi që ajo vetë shqipen e ka objekt studimi dhe për faktin se e sheh veten si pjesë përbërëse të diasporës shqiptare.

Lidhur me konferencën thotë se rekomandimet që dolën nga ajo janë shumë të mira. “U mbetet institucioneve nëse do të realizohen ose jo”. Ndërsa lidhur me kritikat e dëgjuara gjatë punimeve ajo thotë se ato bëhen “nga njerëz që nuk u përfaqësuan në grupet punuese, pastaj nga njerëz që janë brenda institucioneve. Unë nuk e shoh të udhës që nga institucionet të vijnë kritika për atë pse përfaqësohet diaspora”, shprehet dr. Lumnije Jusufi.

Shqiptarja Anila Wilms, çmim për romanin në gjuhën gjermane

Çmimi “Adalbert von Camiso”, i fondacionit Robert Bosch, i cili jepet për veprën më të mirë letrare të shkruar në gjermanishte nga një i huaj, i është ndarë per vitin 2013 shkrimtares së re ukrainase Marjana Gaponenko për romanin “Wer ist Martha” (Kush është Marta).

Njëkohësisht me çmimin kryesor, janë ndarë edhe dy çmime stimuluese “Adalbert von Camisso”, të po këtij fondacioni, njërin prej të cilëve e ka fituar autorja shqiptare Anila Wilms për romanin e saj debutues në gjuhën gjermane “Das albanische Öl oder Mord auf der Strasse des Nordes” (Nafta shqiptare ose vrasja në rrugën e veriut). Fituesi tjetër i këtij çmimi është shpallur Mathias Nawrat me romanin “Wir zwei allein” (Ne të dy, vetëm).

Çmimi kryesor Adalbert von Camiso jepet me vlerën monetare prej 15.000 eurosh ndërsa dy çmimet stimuluese, peshojnë nga 7000 euro secili.

Ky çmim është i vetmi i këtij lloji në gjithë hapësirën gjermanishtfolëse. Ceremonia e dorëzimit të çmimit mbahet më 28 shkurt në rezidencën e kishës Allerheilgen të Munihut. Ndërsa më 1 mars, laureatët e çmimit do të lexojnë nga veprat e tyre në Literaturhaus të Munihut.

Por, kush është fituesja shqiptare e sivjetme, Anila Wilms? Ajo ka lindur në vitin 1971 në Tiranë, ku ka studiuar për histori dhe filologji. Në vitin 1994 ka ardhur në Gjermani, ku, që nga fillimi jeton në Berlin. Anila Wilms, në romanin e saj me tematikë nga fillimi i viteve 20 të shekullit të kaluar, sipas jurisë “e rrëfen në manirin e një romani kriminalistik, një episod ekzotik-burlesk nga historia e shtetit të ri shqiptar.

Teksti i saj i populluar me njerëz nga populli i thjeshtë, nga diplomatët e rryer dhe nga krijesat më shumë se dubioze të politikaneve, mund të kuptohet po ashtu edhe sikur një pasqyrë bindëse për gjendjen e tashme të Shqipërisë”.

Gjatë vitit që lamë pas, romani i Anilës ka qenë disa herë në fokus të gazetave dhe revistave letrare në gjuhën gjermane, të cilat kanë parë në të vlera të veçanta letrare. Kjo më në fund u përligj edhe nga juria e çmimit “Camisso”.

Është interesante se edhe vitin e kaluar një autor shqiptar ka qenë fitues i çmimit stimulues Chamisso. Fjala është për shkrimtarin Ilir Ferra, dhe romanin e tij debutues në gjuhën gjermane “Rauchschatten” (Hijet e tymit). Ferra ka lindur në vitin 1974 në Durrës, që nga viti 1991 jeton në Vjenë, Austri, ku ka mbaruar studimet në shkencat e përkthimit (anglisht dhe italisht) dhe ku punon si shkrimtar dhe përkthyes. Edhe rrëfimi i romanit të tij zhvillohet në Shqipëri, gjegjësisht në qytetin port, Durrës.

Gjatë vitit të kaluar, në hapësirën gjermanishtfolëse, veç dy autorëve tashmë të shpërblyer, Ferra dhe Wilms, kanë parakaluar me sukses dhe janë vlerësuar lartë edhe dy të tjerë, gjegjësisht Lindita Arapi dhe Beqë Cufaj. Veprave të tyre “Schlüsselmädchen” (Vajzat me çelës në qafë) (Lindita Arapi gjegjësisht “Projekt@party” (Beqë Cufaj) u është bërë jehonë e konsiderueshme në mediet gjermane, austriake de zvicerane, gjegjësisht në faqet e kulturës të gazetave të këtushme. Kjo flet sigurisht për një prezantim nga një perspektivë tjetër, gjithsesi më pozitive dhe më të avancuar të të qenët shqiptar në këto hapësira.

Anëtarë të jurisë që ka ndarë çmimin “Camisso” janë: Gregor Dotzauer (kritik letrar), Zsuzsanna Gahse (shkrimtare, fituese e çmimit, Chamisso 2006), Michael Krüger (shkrimtar dhe botues), Prof. Dr. Klaus-Dieter Lehmann (Kryetar i Institutt Gëte), Denis Scheck (kritik letrar, Dorothea Westphal (kritike letare) dhe Feridun Zaimoglu (shkrimtar, fitues i çmimit Chamisso 2005).

Çmimi Chamisso jepet duke filluar nga viti 1985 për të stimuluar autorët që shuajnë gjermanisht ndërsa kanë gjuhë amtare tjetër.

Blerim Shabani

16.01.2013

Eliza Dushku bashkëprodhon një film me vëllain e saj

Eliza Dushku do të bashkëprodhojë një film për jetën e fotografit Robert Mapplethorpe. Artisti ka krijuar impakt me veprat e tij me karakter polemik e erotik.

Sipas portalit portugez “Cinema en Cema”, protagonist i cili do të luajë rolin e tij do të jetë vëllai i aktores, Nate Dushku.

21.01.2013

Dobroshi, aktorja e parë kosovare që merr çmimin “Shooting Stars”

Dobroshi është bërë kështu aktorja e parë nga Kosova që merr këtë çmim.

Deri më tani vendet e Ballkanit nuk kanë edhe përvojë të mirë në “Shooting Stars”, që ndahet prej vitit 1998.

Nga Shqipëria ka qenë aktori Nik Xhelilaj që në vitin 2011 kishte marrë çmimin “Shooting Star” për rolin e tij në filmin “Shqiptari”, në regji të Johannes Naber dhe ishte vlerësuar edhe për filmat “Gjallë” të Artan Minarollit dhe “Trishtimi i zonjës Schneider” në regji të Piro Mikanit.

Po atë vit, një tjetër aktore nga rajoni, përkatësisht nga Maqedonia, Natasha Petroviq, e ka marrë këtë çmim. Serbia deri më tani ka dalë pa fitues.

Në “Trishtimin…” kishte luajtur edhe aktorja Arta Dobroshi, e cila të hënën në mbrëmje në një ceremoni solemne të mbajtur në “Berlin Palast” është nderuar me çmimin për të cilin ishte nominuar nga Qendra Kinematografike e Kosovës.

Dobroshi është vlerësuar maksimalisht nga juria e çmimit e përbërë nga producentja gjermane, Bettina Brokemper, gazetari francez, Thierry Cheze, regjisorja britanike, Jina Jay, aktorja italiane, Alba Rohrwacher dhe skenaristja e regjisorja boshnjake, Jasmia Zhbaniq. Më së shumti është vlerësuar për rolin e saj në filmin “Tri botët”.

Përveç aktores nga Kosova, aktorët më të mirë të rinj të Evropës për vitin 2013 janë edhe Mikel Boe Folksgaard nga Danimarka, Laura Birn nga Finlanda, Christa Theret nga Franca, Saskia Rosendahl nga Gjermania, Luca Marinelli nga Italia, Ada Condeescu nga Rumania, Jure Henigman nga Sllovenia, Nermina Lukac nga Suedia dhe Carla Juri nga Zvicra.

“Në filmin ‘Tri botët’ aktorja tregon pasuri, ngrohtësi dhe humanitet. Ndjeshmëria dhe zgjuarsia e saj zapton ekranin e madh që në minutën e parë që ajo duket. Një performancë e pakalueshme”, ka thënë regjisorja Jasmina Zhbaniq, teksa ka prezantuar aktoren kosovare. Ky gjithashtu ka qenë edhe arsyetimi i jurisë, mbi të cilin janë bazuar kur kanë zgjedhur Dobroshin në listën e aktoreve të reja më të mira në Evropë.

Gjatë ceremonisë së dhënies së çmimeve juria ka thënë se ka qenë e vështirë të zgjidhet kjo përbërje e këtij viti, por lista prej 10 aktorësh, sipas tyre, portretizon secilin emocion të njerëzve.

“European Film Promotion” është themeluar në vitin 1997, në përbërjen e së cilës janë 34 shtete evropiane, ndërsa çmimi i saj “Shooting Stars” për aktorët më të mirë të rinj evropianë është financuar nga BE-ja dhe shtetet anëtare.

13.02.2013

Inva Mula me CD-në “Për ty atdhe”, vjen edhe në Cyrih

Të premten, më 1 mars 2013, në orën 19.30 në bibliotekën interkulturore Pestalozzi Hardau në Cyrih, Inva Mula dhe fondacioni HI Classic ju ftojnë në promovimin e CD „Për ty Atdhe“.

Siç bën të ditur për albinfo.ch Suela Jorgaqi, udhëheqëse e bibliotekës, kjo është një nismë që Inva e ka filluar në Tiranë me rastin e 100 vjetorit të Pavarësisë duke pasuar në Prishtinë e Shkup. Inva Mula do të jetë mes nesh dhe do të flasë mbi realizimin e këtij disku, ku ajo interpreton 12 këngët më të bukura për Atdheun, të shkruara në jetë mes vite”.

Të interesuarit për të marrë pjesë në këtë mbrëmje mund të na njofojnë për pjesëmarrjen tuaj në e-mail adresën: [email protected]

Biblioteka interkulturore Pestalozi gjendet në Norastr. 20, mbas Migros në Albisriederplatz), Zürich.

14.02.2013

Shqiptarja nga Kosova, „Gruaja Emigrante e Vitit”

Shqiptarja nga Gjilani e ka fituar këtë çmim nga organizatat dhe shoqatat britanike për të drejtat e grave dhe emigrantëve.

Me këtë çmim është nderuar puna dhe përpjekjet e saj për integrimin e grave dhe vajzave të reja emigrante në Britaninë e Madhe.

Jo vetëm kaq, 57-vjeçarja u nderua edhe për punën e saj vullnetare me shoqatën “Maryhill Integration”, me qendër në Glasgow të Skocisë.

Çmimi iu dorëzua në një ceremoni në Londër, me pjesëmarrjen e aktivisteve të shoqatave më të njohura të të drejtave të grave dhe vajzave emigrante në Britaninë e Madhe, për përkushtimin në integrimin e kësaj shtrese në shoqërinë britanike.

Remzija kishte braktisur si refugjate vendlindjen në vitin 1999 për shkak të luftës, duke u vendosur në një kamp për refugjatë në Maqedoni, prej nga pas një periudhe bashkë me familjen emigroi drejt Skocisë.

Me këtë çmim në Britaninë e Madhe nderohen gratë që gjejnë forcën të rindërtojnë jetën e tyre në këtë vend pas luftërave dhe persekutimit në vendlindje.

Rema me këtë rast tha se ishte befasuar me vendimin dhe nuk e kishte pritur këtë çmim. “Ka aq shumë gra në gjithë Mbretërinë e Bashkuar, të cilat bëjnë punë shumë më të mirë se unë”, tha shqiptarja nga Kosova.

Gjilanasja e emigruar në Britani ishte një nga gazetaret e para femra në Kosovë.

Ajo tashmë është vullnetare me “Zërin e Emigrantëve”, një gazetë dedikuar emigrantëtve në Britani të Madhe.

Për këtë vit Remzie Sherifi do të ndajë çmimin “Gruaja Emigrante e Vitit” me kamerunasen Constance Nzeneu, një juriste që braktisi vendlindjen e saj në vitin 2005, për t’i shpëtuar një martese të detyruar.

Ngjarja e çmimit përkon edhe me Ditën Ndërkombëtare të Gruas.

“The Migrant and Refugee Woman of the Year Awards” ishte organizuar këtë vit nga Forumi “Gratë për gratë refugjate”, Rrjeti për të drejtat e emigrantëve, Rosa, fondi i Britanisë së Madhe për gratë dhe vajzat, Oxfam dhe EQUALS.

16.03.2013

Prishtinasja Iris Shala “Playmate” e korrikut 2013

Aktorja dhe topmodelja 22 vjeçe, Iris Shala, e lindur në Prishtinë dhe që jeton në Graz të Austrisë është zgjedhur për “Playmate July 2013”, titull që e shpall revista për meshkuj “Playboy”, botimi gjerman për çdo muaj.

Irisi është e njohur edhe nga një rol që ajo ka luajtur në serialin e njohur gjerman “Anna und die Liebe” (na dhe dashuria). Në Austri ajo ka fituar vendin e tetë në një garë për topmodelen më të mirë.

Në biografinë e saj shkruan se është e lindur më10 gusht të vitit 1990 në Prishtinë.

Në intervistat që ka dhënë për mediet e ndryshme austriake dhe gjermane, Irisi thotë se gjithmonë ka pasur një afinitet për aktrimin. Këtë e ka edhe njëfarë trashëgimie, thotë ajo, dhe zbulon se gjyshi i saj ka qenë Abdurrahman Shala, një aktor i shquar i gjeneratës së parë të aktorëve të teatrit dhe të filmit në Kosovë.

Është me siguri shqiptarja e parë që zgjidhet “Playmate” në revistën e njohur për prezantimin erotik të femrave, “Playboy”.

12.06.2013

Ermonela Jaho merr çmimin “Gramaphone”

Sopranoja shqiptare me famë botërore Ermonela Jaho me pjesë solisike nga Opera e Pucinit “Il Trittico”, të regjistruara drejtpërdrejtë në Operan Mbretërore 300-vjeçare të Londrës, e hedhur në DVD, ka marrë çmimin prestigjoz “Gramaphone” për vitin 2013. Në këtë operë sopranoja shqiptare luan rolin e murgeshës Anxhelika. Revista 90-vjeçare angleze e ka vlerësuar DVD-në si “Një nga pikat më të larta të referencës për operën e regjistruar direkt” dhe cilësuar interpretimin e Ermonela Jahos si “një vulnerabilitet thellësisht prekës”, Pa hezitim, shprehet revista britanike “Gramaphon”, do ta bënim këtë DVD rekomandimin tonë më të lartë”transmeton TCH

E kontaktuar nga Top Channel, pas këtij çmimi Ermonela Jaho u shpreh se “është një kënaqësi tepër e veçantë të arrish të shprehësh artin tënd në një produksion kaq cilësor dhe të vlerësohesh për punën tënde dhe atë të kolegëve të tu nga një autoritet i vërtetë i muzikës klasike botërore”. Opera është shfaqur në stacionet e radios dhe televizionit britanik BBC disa herë dhe ka disa muaj që është e vlefshme për shitje në “Amazon” në formatin DVD dhe BlueRay.

Ermonela Jaho interpretoi “La Rondine” përpara dy muajsh në Operan Mbretërore të Londrës me të cilën ka kontratë deri në fund të dekadës, ndërkohë që pas Londrës ishte në Munih dhe Barcelonë dhe se shpejti këndon në Paris, për t’u rikthyer sërish në Londër në janar të vitit të ardhshëm.

31.08.2013

Fjoralba shkrin këngën shqipe me xhazin

Secilin vit, prej disa dekadash tashmë, kur pushimet verore të kenë përfunduar, në Villingen të landit Baden Württemberg mbahet festivali i xhazit. Me këtë rast fillon edhe sezoni koncertal i klubit të xhazit, gjatë të cilit, deri në fund të vitit përfshihen 16 programe të ndryshme xhazi manifestimi fillon më 13 shtator, me paraqitjen e grupeve të ndryshme të xhazit nga Gjermania dhe bota.

Në ditën e tretë, më 15 shtator, në program është këngëtarja shqiptare që jeton në Gjermani, Fjoralba Turku. Ajo, bashkë kitaristin amerikan Geoff Goodann krijon një amalgamë të përbërë nga këngët popullore shqiptare, muzika standarde e xhazit dhe bluzi, shkruan südkurier.de.

Shqiptarja dhe amerikani bëjnë muzikë bashkë prej gjashtë vitesh dhe janë të njohur për ngjyrat intensive të tingujve si dhe për shkrirjen e stileve të ndryshme të muzikës.

Ardita Statovci shkëlqen me koncertet e saj në Gjermani

Tani më në listën e pianisteve me renome botërore, Ardita Statovci, vazhdon sukseset e saj me lojën e saj brilante. Ajo ka pushtuar skenat e njohura botërore të muzikës klasike qe nga Njujorku, Londra, Berlini, Boni, Vjena, Roma. Vet të qenit prezantuese e prodhuesit më të njohur në botë të pianove „Steinway&Sons” të preferuara nga 98% e pianistëve, tregon për vlera të larta të artistes sonë. Ardita modeste, e sinqertë flet pak, puna e saj flet shumë.. Edhe për ne, për imazhin tonë në botë si shqiptar.

Kritikët profesionistë të artit të muzikës klasike, veçan në shtypin gjerman e vlerëson lartë lojën e Arditës. E vlersuan “…një kualitet superelitar” …. “lojë e kristaltë margaritarësh të Sonatës së Moxartit KV 567” ( autor, BalduinSulzer : Kronenzeitung). “Kur ajo pastaj për Bis e bëri të rrëshqiste si margaritar një pjesë bravuroze nga GyörgyKurtag, ishte e qartë: emri Statovci duhet të mbahet mend. /Telegrafi/

Koncerti i fundit i Arditës ishte në Passau të Gjermanisë la mbresa mahnitëse interpretuese. Gazeta vendore “”PassauerNeuePresse” në artikullin e shkruar nga kritikja DorotheaWalchshäusl me titull”E sinqerte, e qartë dhe shumë prekëse” të datës 21 shtator mes tjerash shkruan: Pianistja shqiptare ArditaStatovci bindëse ne piano-projektin Nr. 119 tek Piano Mora (Passau, Gjermani). Mund të studiosh biografinë e saj impresive, t’ia kthesh buzëqeshjen e dashur ose të përshëndetësh koncipimin e programit që ajo bën. Por kush dëshiron ta njohë Ardita Statovcin përtej kësaj, duhet ta dëgjojë atë se si luan Bach-un. Të enjten mbrëma pianistja shqiptare ishte mysafire tek Piano Mora në Passau dhe për dëgjuesit ajo u shfaq si interpretuese serioze që entuziazmonte- e sinqertë, e qartë dhe shumë prekëse

Tani, se si ArditaStatovci luan Partitën nr. 1 në B-Dur nga Bach-u, i gjason krijimit të një skulpture të matur, të përfunduar e të përkryer. Pa rezervim fals, ajo vë duart thellë në taste, lëmon, zdrukthton, modelon dhe formëson. Ajo çka krijohet në fund, nuk është më vetëm tekst prej notash dhe nuk është më vetëm vepër e ngurtë arti, por është gjallëri e pastër, lumturi e jetës dhe ndjesi e përjetuar thellësisht.

Virtuoze, me inteligjencë të lartë dhe përplot gëzim fëmijëror, Pianistja luan me muzikën, e grishë atë, e bën të vallëzoj, të këndoj dhe të drithëroj me intimitet. Këtu Bach-u guxon të tërbohet, të ulërij, ai guxon të bëj shaka djallëzore, të dashuroj ndjeshëm dhe të psherëtij. Secilën shprehje Statovci e krijon të re, asnjë përsëritje nuk i ngjason paraprakes, transparente dhe në mënyrë të përkryer e balancuar është kultura e saj tingullore, me shumë nuanca dhe me një pasuri ngjyrash të lojës pianistike.
Përkrah Bach-ut, këtë mbrëmje pianistja paraqet vepra tjera të shumanshme që përshtaten në program: Impromtu-në nr. 2 në es-Dur nga Schubert-i, të interpretuar thellësisht ëmbël. Marshin e rrëmbyeshëm motorik “AllaTurka” nga bashkëkohësi Fahri Beqiri, të luajtur me virtuozitet dhe tingull të plotë. Alleluia-n e stuhishme si himn nga Franz Liszt-i. Dhe në fund nga JohannesBrahms-i “Variacione dhe Fugë mbi nj temë të Händel-it op.24″, me të cilat ArditaStatovci ishte brilante ,duke mënjanuar çdo efekt- show-bërës, me teknikë të pjekur, fuqi krijuese të diferencuar dhe përkushtim absolut.

Një mbrëmje intime dhe e jashtëzakonshme me një artiste, që i ka hapur të gjitha dyert.”

Vlen të thuhet se çdo koncert ku luan Ardita sallat janë të mbushura me artdashës të muzikës klasike. Forma e paraqitjes së saj është art në vete, buzëqeshja, shprehjet, qëndrimi me plot respekt reflekton bindshëm në një personalitet me kulturë. Gjithmonë qëndron krenare në përkatësinë kombëtare shqiptare. Ajo është nderi i artit, kulturës dhe kombit.

Hazir Mehmeti

25.09.2013

Kristjana Duhanaj, me veshjen e Shote Galicës, në „Face of Beauty”

Kristjana Duhanaj është përfaquesja e Republikës së Kosovës që merr pjesë në garën e bukurisë “Face of Beauty International 2013”, që është duke u zhvilluar nga data 3 nëntor 2013 në Tajlandë.

Kristjana është një vajzë 19 vjeçare nga Klina dhe jeton në Suedi. Ajo do të performojë me veshjen e Shote Galicës dhe me fustanet e butikut Fashion, me pronar Flurim Kryeziun.

Kristjana Duhanaj ka valëvitur flamurin e Republikës së Kosovës në Tajlandë, shtet ky i fundit që deri tash ka njohur shtetin tonë.

Gjatë këtyre ditëve ajo ka treguar seriozitet duke fituar zemrat e vetë garueseve dhe medieve Tajlandeze, për të qenë favorite për titullin kryesor, përzgjedhja për të cilin do të mbahet më 12 Nëntor 2013.

Shpejtim Zejneli, drejtori nacional i kësaj gare për Kosovën lut shqiptarët kudo që janë, të përkrahin bukuroshen shqiptare, duke e votuar atë në Internet që të jetë fituese edhe 　e votimit elektronik.

10.11.2013

Bleta Gashi, “Miss Fotogjenia” në garën “Miss Zürich 2013”

Mbrëmjen e të shtunës në “Komplex 457” është mbajtur spektakli “Miss Zürich”, në të cilin është zgjedhur vajza më e bukur e Kantonit të Cyrihut. Kurora “Miss Zürich 2013”, pas një programi të pasur artistik dhe sfilatave rë shumta, ka shkuar në kokën e bukuroshes Marina Etlin.

Ajo ka marrë vlerësimin më të lartë nga juria dhe publiku dhe kështu për një vit do të bartë kurorën, që nënkupton edhe shumë aktivitete, parakalime, termine fotografimi dhe sigurisht, pjesëmarrjen në Miss Zvicra 2014. Etlin, që tash ka hyrë në mesin e 18 kandidateve për këtë titull.

Një kandidate tjetër të cilës i janë dhënë gjasa të mira në këtë garë ka qenë dhe shqiptarja Bleta Gashi. Ndonëse nuk ka marrë kurorën, ajo është zgjedhur “Miss Fotogjenia”, respektivisht ka zënë vendin e tretë në përzgjedhjen e misit të Kantonit të Cyrihut. Dhe ky nuk është sukses i vogël, kur dihet konkurrenca e fortë që mbretëron në qytetin dhe kantonin më të madh të Zvicrës.

01.12.2013

Albana, shqiptarja “me trup prej llastiku”

Ditët festive para Krishtlindjes në Gjermani kanë qenë të rezervuara për shumë programe artistike dhe shfaqje të ndryshme cirku e akrobacionesh të ndryshme. Pjesë e disa shfaqjeve nga më të zgjedhurat ka qenë Alba Kukli, “vajza gjarpër” ose vajza “me trup prej llastiku”, siç identifikohet shqiptarja e famshme me qëndrim në Gjermani.

Alba që në moshën e saj të njomë 7 vjeçare ka filluar trajnimin si kontorsioniste (“njeri gjarpër”) në Cirkun Shqiptar të shtetit. Ndërsa ishte vetëm 9 vjeçe kur kishte filluar të kënaqte publikun me numrat e saj akrobatikë. Sot pas sa vitesh ajo është njëra ndër kontorsionistet më të vlerësuara në botë. Ka marrë një numër të madh çmimesh nga shumë manifestime të varietesë dhe të cirkut në gjithë botën.

Për një kohë të gjatë ajo ka qenë e vetmja që në nivel planetar e zotëronte figurën e ndërlikuar të “harkut me shigjetë”. Edhe sot ajo bën pjesë në një numër të vogël të kontorsionisteve që arrijnë ta bëjnë këtë akrobacion unik. “Janë disa që e kopjojnë Albën por sharmi i saj mbetet i paarritshëm”, thuhet në mediet gjermane që shkruajnë për Albana Kuklin.

“Ambasadorja e Gjakovës”

Qyteti prej nga vjen Zajmi e ka nderuar me çmimin “Ambasadore e Gjakovës” për kontributin e dhënë që, përveç vetes, ta bëjë të njohur edhe Gjakovën.

Për të nderuar doktoreshën, për këtë çmim kishte menduar organizata e të rinjve “Variety”, e përkrahur edhe nga Ministria kosovare e Diasporës.

“Kjo dekoratë është një nder dhe një shpërblim për punën time të palodhshme në shërbim të njerëzimit dhe me siguri që dhe të pacientëve të mi, kur të dëgjojnë a të lexojnë do t’ iu vijë mirë dhe do të jenë të kënaqur”, tha për albinfo.ch Leonora Binishi-Zajmi.

Doktoresha gjakovare thotë se 90 për qind e pacientëve që e vizitojnë ordinancën privaten në Wil ku punon ajo janë shqiptarë dhe se është e vetmja psikiatre shqiptare në këtë regjion të Zvicrës. Specializimi i saj i ngushtë është në fushën e sëmundjeve psikike te migrantët. Në këtë lëmi ajo jep edhe kurse, ligjërata si për personalin mjekësor, por edhe për familjarët dhe opinionin e gjerë.

Ajo thotë se ka lënë Gjakovën më të gëzuar, me njerëz më të entuziazmuar, me shpresa për një të ardhme më të mirë për qytetin me ardhjen në krye të Komunës të Mimoza Kusarit.

Me çmimin “Ambasadorë të Gjakovës” ishin dekoruar edhe personalitete të tjera, të cilët edhe pse larg Gjakovës korrën suksese, e me këtë rast nderuan edhe qytetin e origjinës. Në mesin e tyre ishin kompozitori dhe këngëtari Avni Mula, fizikani Jahja Kokaj, këngëtari Florent Nushi, aktori Mirush Kabashi, violinisti Shkëlzen Doli, sopranoja Flaka Goranci, arkitekti dhe restauratori Emin Riza, shkrimtari dhe historiani Jusuf Buxhovi dhe futbollistët Ardian Kozniku, Besnik Hasi e Lorik Cana.

Psikitrja Leonora Binishi Zajmi ishte delegate e Kuvendit të Kosovës në vitet 90-a dhe nënshkruese e Deklaratës Kushtetuese të 2 Korrikut 1990. Prej asaj kohe jeton dhe vepron në Zvicër.

Sevdail TAHIRI

10.01.2014

Albana Shabani, e treta në “Mis Gjermania e Jugut 2014”

Albana Shabani, shqiptarja që pak muaj më parë pati fituar kurorën “Mis Schwarzwald 2013”, është zgjedhure treta në një konkurrencë për titullin “Miss Süddeutschland 2014” (Mis Gjermania e Jugut), që është mbajtur të enjten, më 8 janar.

Vajza 18 vjeçe nga qyteti Triberg ka qenë dje pjesë e një gare, fituesja e të cilës merr pjesë drejtpërdrejt në garën për Mis Gjermaninë 2014, shkruan regiotrends.de. Dhe, ky privilegj i ka takuar kësaj here studentes 27 vjeçe të menaxhmentit dhe biznesit Mareen Wehner nga Heilbronni. Vendin e dytë ose titullin e shoqërueses së parë të misit të ri e ka fituar Michaela Ciernioch, një profesioniste 24 vjeçare në fushën e automobilave.

Wehner, e zgjedhur “Mis Gjermania Jugore” do të marrë pjesë në spektaklin e zgjedhjes së Misit të Gjermanisë që mbahet më 8 shkurt 2014 në Europa Park në Rust. E posazgjedhura ka përvojë të mirë në këso garash. Vetëm dy vite më parë Mareen Wehner kishte fituar titullin e të dytës në garën për Mis Gjermania, që është një bazë e mirë për garën që e pret më 8 shkurt.

Ndërsa Albana Shabani është duke ndjekur mësimet në gjimnazin ekonomik në Furtwangen dhe qysh si e vogël kishte ëndërruar të fitonte në një garë për mis.

Si nxënëse e rregullt që është, ajo menjëherë pas garës ka vazhduar për në shkollë. Albana në asnjë mënyrë nuk mendon të braktisë shkollën për shkak të angazhimit si mis Schwarzwald. Në vitin 2015 ajo do të bëjë abiturën dhe pastaj të fillojë studimet. Aktualisht është duke mësuar gjuhën e pestë, spanjishten. Ajo e zotëron gjuhën e prindërve, shqipen dhe veç saj edhe gjermanishten, anglishten dhe frëngjishten.

Shqiptarja në krye të kantiereve

Gjithçka ka filluar nga rastësia. Mbas një kohë të shkurtër që kishte ndërprerë angazhimet në gazetari në disa revista dhe gazeta shqiptare në Zvicër, Ariana e kishte parë veten përpara një dileme: do të studionte edhe njëherë apo do të ndiqte një rrugë komplet të re? Me çfarë do të merrej këtej e tutje për tu ndjerë e plotë dhe për tu identifikuar me profesionin?

“Një mike që kishte një firmë të vogël më udhëzoi të themeloja edhe unë një firmë. Ku i dihet – kishte thënë ajo atëhere, mbase mund të kesh sukses.”

Kështu kishte filluar historia dhe tani dymbëdhjetë vjet më pas, Ariana Merlaku, shqiptarja në ballë të një firme ndërtimi punëson rreth 80 punëtorë ndërtimtarie.

Puna, të cilës i kishte hyrë ajo dukej më shumë se një sfidë, një aventurë, hyrje në një “terren të huaj” madje, në një “terren të rezervuar vetëm për meshkuj.” Edhe sot ajo është jo vetëm femra e vetme shqiptare që udhëheq një firmë ndërtimi, por me sa ka parë e dëgjuar edhe femra e vetme në përgjithësi në Cyrih e më gjerë e angazhuar në këtë lëmi.

“Ja ka vlejtur rreziku dhe sakrifica.”- është e bindur ajo sot, kur shikon mbrapa në kohë. Një numër i madh ndërtimesh në regjionin e Cyrihut, por dhe në qytete të tjera në Zvicër, mbajnë vulën e një gruaje me profesion dhe emër paksa ekzotik për zviceranët, Ariana Merlaku.

Por si është ndjerë si femër dhe si shqiptare në një vend të huaj, duke guxuar të provojë veten në një arenë të rezervuar për burra me sfida jo pak të vështira?

“Kur ke vullnet dhe e do sinqerisht punën që bën, do e gjesh gjithmonë rrugën drejt marrëveshjes dhe suksesit. ” është e bindur Ariana sot. “Të nevojitet sigurisht edhe një “porcion i madh” fati, por gjithsesi puna, angazhimi, stresi dhe lodhja janë baza mbi të cilat ndërtohet suksesi.”

Duke folur për fillimet e punës, ajo thotë se në atë kohë nuk i janë dashur shuma të mëdha parash për të nisur veprimtarinë.

Si grua dhe si shqiptare në “Baustelle”, shihesha si një “Ufo”

“Në fillim të gjithë e nisin me akordancë, si nënkontraktues dhe për këtë nuk të nevojiten kushedi sa të holla. Pastaj, duke shtuar punën shtohen edhe të ardhurat ashtu sikurse dhe obligimet. Kështu në muajin e parë unë kisha shtatë punëtorë ndërsa në fund të vitit, numri ishte rritur në 14. Ndërsa fillimisht kishim problem të siguronim punë, në fund të vitit të parë ne kishim aq shumë punë sa që nuk arrinim të gjenim punëtorë për t`i mbuluar ato. Natyrisht cilësia dhe udhëheqja e punës ishte ajo që kërkohej kështu që filluan të na besonin punë gjithnjë e më të mëdha. “Nuk di si ta shpjegoj, po ndodhte një mrekulli”, thotë Ariana tek përpiqet të tregojë “sensacionin” që ka përjetuar.

“Si shqiptare dhe pronare e një firme ndërtimi shihesha si “ufo”, si një dukuri jo e zakonshme. Thjesht unë qëlloja në kohën dhe vendin e duhur për të marrë punë të reja, për të lidhur marrëveshje të reja. Jam tmerruar me një rast në ato fillime kur më thanë se do të ma besonin një kantier me vlerë prej 20 milionë frangash. Në fillim kisha pak frikë, por e mora me përkushtimin dhe në fund e realizuam me sukses. Pas kësaj erdhën projekte me shifra edhe më të mëdha… Tashmë besimi ishte krijuar, puna e nxirrte punën.

Lidhur me perceptimin e saj nga ana e punëtorëve si shefe femër, Ariana ka një shpjegim interesant. “Kam arritur në përfundimin se një kombinim i tillë është shumë më i suksesshëm, se njeriu është njeri, pavarësisht përkatësisë nacionale, fetare etj. Duke përqafuar logjikën se ti je pjesë e tyre, e punëtorëve që të rrethojnë, aty ngjizet një atmosferë familjare e solidarësie. Atëherë nuk ka më rëndësi a je grua a burrë, a je shqiptare apo franceze. Gjithmonë e kam parë veten si punëtore të firmës. Unë e kam një profesion, një pozicion të punës, ti e ke një tjetër, unë të siguroj punë, duke kontaktuar klientin, nënshkruar kontrata etj. e ti do të punosh për vete dhe për firmën”.

Maksimalisht Ariana ka pasur 80 punëtorë “nën komandë”. Firma merret vetëm me ndërtim të lartë dhe në mesin e ndërtesave ku janë angazhuar punëtorët e saj është edhe Maintower e njohur e Oerlikon-it të Zürich.

Krahas veprimtarisë ndërtimore, Ariana ka edhe firmën e patundshmërive, gjegjësisht administron një numër të madh apartamentesh në Zürich e më gjerë.

Puna në kantiere nuk ia zbeh pasionin për gazetarinë

Interesante është që dhe pas gjithë kësaj pune ajo thotë se brenda vetes vazhdon të ndjehet gazetare, njeri me interesime intelektuale. “Ndërtimi dhe patundshmëritë përbëjnë anën materiale timen, ndërsa gazetaria dhe puna intelektuale anën shpirtërore, atë që më bën të ndjehem e plotë. Së shpejti do të doktoroj në shkencat politike në Tiranë dhe në një të ardhme jo shumë të largët e shoh veten të angazhuar edhe në politikën shqiptare. Aty – thotë ajo, do ta ndihmojnë me siguri edhe përvojat e bëra si afariste dhe si gazetare. Nuk mund ta braktis njërën për tjetrën. Ato janë të ndërlidhura fort, kanë ndihmuar gjithmonë njëra – tjetrën dhe do vazhdojnë ta ndihmojnë.”

Ajo nuk ia ka frikën realitetit paksa më të ashpër ballkanik, gjithnjë duke pasur parasysh besimin në kapacitetin që ka dhe në përvojat e fituara me punën në perëndim.

“Mua më udhëheq në jetë mendimi pozitiv se duke punuar me sinqeritet dhe duke shtyrë përpara idetë konstruktive edhe shoqëria të kupton dhe të ndihmon në realizimin e tyre.”

Ajo që aktualisht i mungon Arianës është që të ketë një ditë të lirë në javë për të shkuar vetëm në shqip. “E ndjej mungesën e të shkruarit për ndonjë gazetë në gjuhen shqipe. Kjo do të më përmbushte profesionalisht. Jam në negociata me një televizion privat nga Shqipëria për të drejtuar një emision njëherë në muaj, por ende nuk është konfirmuar ”.

Të përmendim se Ariana ka bashkëpunuar si studente e re në Tiranë me organet e atëhershme të shtypit atje ndërsa në Zvicër ka punuar fillimisht si gazetare në gazetën “Bota sot” pastaj ka udhëhequr si kryeredaktore revistat mujore për të rinj si: “Zëri i zemrës”, “Rinora” etj. Ariana shkruan njëkohësisht dhe për mediet zvicerane. Ndaj kthimi i saj në gazetarinë shqiptare qoftë edhe i pjesshëm, nuk është kthim në terren të huaj, përkundrazi. Do të jetë kthim i një gazetareje që kërkon pjesën e saj paksa të humbur.

——

Femra në kantier, një dukuri jo e zakonshme

Si është ndjerë si femër dhe si shqiptare në një vend të huaj, duke guxuar të provojë veten në një arenë të rezervuar për burra me sfida jo pak të vështira?

Enrika Derza nga Shkodra, në garë për “The Voice of Switzerland”

Vetëm 17 vjeçe, por me zë mjaft të veçantë, Enrika Derza ka udhëtuar rrugë të gjatë nga Shqipëria në Zvicër për të marrë pjesë në edicionin e dytë të spektaklit “The Voice of Switzerland”. 17-vjeçarja nga Shkodra me prezantimin e saj në “Blind Auditions” ka thyer zemrat e jurisë zvicerane: Marc Sway dhe Philipp Fankhauser. Enrika Derza ka siguruar tashmë vend në këtë garë në ekipin e Marc Sway.

Për 17-vjeçaren Enrikën “The Voice of Switzerland” nuk është eksperiencë e re, ngase edhe në “The Voice of Albania” ajo kishte depërtuar deri në finale. Kushërinjtë e Enrikas jetojnë në Zvicër. Prandaj ata kishin bërë përpjekje që t’ia mundësojnë këtë ëndërr ta ketë më afër.

Enrika Derza vjen nga Shkodra. Talenti i saj në muzikë ishte zbuluar në moshën 15-vjeçare në një format botëror, siç ishte “The voise”, që erdhi si risi në Shqipëri. Enrika kishte mbërritur në finalen e madhe “The Voice of Albania”. Ajo kishte prezantuar edhe në festivalin e të rinjve në Shqipëri, Top Fest. Derza kishte fituar edhe dy çmime në festivale ndërkombëtare.

Vetëm 19-vjeçe, deputete dhe humaniste

Zgjedhjet e fundit në Glattbrugg do të sjellin në parlamentin e komunës një deputete 19-vjeçare, e cila është deputetja e parë dhe më e re, jo vetëm shqiptare në historinë e kësaj komune. Vetëm para një viti ishte anëtarësuar në radhët e SP-së, por ajo me shpejtësi zuri hapin në politikë, duke arritur që të fitojë më së shumti vota në mesin e të rinjve. Zëri i Qëndresës do të dëgjohet në parlamentin e Glattbrugg-ut.

Kjo tashmë është e sigurt, ngase vendin në këtë mandat do t’ia lirojë njëri nga kolegët e saj zviceran që do të transferohet diku tjetër.

E entuaziasmuar për suksesin e arritur, 19-vjeçarja me origjinë nga Gjilani ka rrëfyer në një intervistë për albinfo.ch për eksperiencën e deritanishme politike.

“Unë qe një vit kam hyrë në SP dhe duke e krahasuar këtë kohë të shkurtër në politikë, jam shumë e kënaqur me rezultatin e zgjedhjeve, sepse njëherësh jam edhe kandidatja më e votuar prej të rinjve“, ka deklaruar Qendresa.
Në përbërjen e kaluar SP-ja në Glattbrugg kishte pasur vetëm shtatë ulëse në asamble, ndërsa tani, pas zgjedhjeve të fundit, i kanë mbetur gjashtë sish.

“Me vota jam radhitur e shtata, mirëpo edhe dy muaj njëri kandidat nga SP-ja e liron vendin për mua”, thotë politikania e re, Qëndresa Sadriu.
Ajo thotë të jetë votuar më shumë nga shqiptarët.

„Edhe nga zviceranët mendoj që kam marrë vota dhe me besimin e tyre që ma kanë dhënë unë jam këtu ku jam”, thotë ansamblistja e re.
Prej 16.000 banorë sa janë gjithsej në Glattbrugg, diku 2500 deri 3000 thuhet të jenë shqiptarë.

Komuniteti shqiptar thuhet të jetë i organizuar mirë nëpërmes shoqatave dhe organizimeve të tjera në nivel komune. Këtë më së miri e dëshmojnë edhe zgjedhjet e fundit, për të cilat ishte bërë thirrje të shfrytëzohet e drejta për të votuar në tubime të ndryshme të organizuara nga shoqata të shqiptarëve.

Edhe Qëndresa Sadriu është pjesë e këtyre organizimeve dhe sukseseve të shqiptarëve të këtushëm.

“I falënderoj të gjithë pa dallim, të gjithë ata të cilët më ndihmuan, më këshilluan dhe më përkrahën me votën e tyre që të arrij fitoren. Falënderim të veçantë kam për familjen time, për prindërit e mi, që më përkrahën dhe vazhdimisht më përkrahin pa ndalur në asnjë çast që të eci përpara”, thotë Qëndresa.

Jeta e Qëndresa Sadriut është me mjaft angazhime, ajo përpos që punon si ndihmëse e stomatologut, në të njëjtën kohë edhe ndjek mësimet e maturës.

Ndërsa ajo që e bën të dallohet nga të tjerët është angazhimi humanitar për t’i ndihmuar fëmijët që janë të sëmurë nga kanceri në Zvicër.
Një aktivitet ky shumë domethënës për Sadriun. Ajo po bashkëpunon shumë ngushtë me shoqatën “Kinder Krebshilfe Schweiz” dhe me organizime të ndryshme, ku ajo me fjalime të saj para publikut i bën njerëzit që t’i ndihmojnë më shumë fëmijët që janë të sëmurë nga kanceri.

Përveç punës dhe mësimit dhe aktiviteteve humanitare për t‘i ndihmuar fëmijët e sëmurë, ajo tashmë ka filluar edhe një rrugë të re, dhe me plot besim thotë se do të mundohet që në këto katër vjet të bëjë diçka për banorët e Glattbrugg-ut.

Visar Kryeziu

Elina Duni promovon “Muzën e zezë”, projektin 100 për qind shqiptar

Në sallën e mbushur plot ajo performoi me një ekip të muzikantëve nga Kosova dhe Shqipëria dhe promovoi albumin e saj “Muza e zezë” që është një projekt, të cilin ajo e quan 100 për qind shqiptar, për ndryshim të kuartetit Elina Duni që është një miks shqiptaro-zviceran.

Ajo performoi këngën e saj që është bërë edhe video “Në Tiranë”, si dhe shumë këngë të tjera, të cilat lidhen me fëmijërinë e saj dhe vendin prej nga vjen, në mesin e tyre edhe disa këngë të zhanrit rock që edhe kishte shënuar fillimin e karrierës së saj me bendin Retrovizorja.

Në një intervistë dhënë albinfo.ch Elina shpjegon karrierën e vet shqiptaro-zvicerane, marrëdhëniet me këngëtarët shqiptarë të zhanrit të njëjtë, Eda Zari dhe Fjoralba Turku, projektet e tashme dhe flet për skenën zvicerane të xhazit. Kjo skenë, sipas saj, së paku deri tash ka qenë e privuar prej festivalit më të njohur të muzikës në shtetin helvetik Montreaux Jazz Festival.

Në atmosferën e teatrit Oda Elina nënshkruan kopjet e albumit të ri të saj për fansat që tashmë kishin ardhur në pjesën e artistëve për të takuar atë. “Përzemërsisht është një fjalë shumë e ngatërruar, por më pëlqen”, thotë Elina, përderia nënshkruan kopjet e albumit të saj me fjalën përzemërsisht dhe emrin e pronarit të ri.

Disa fansa të tjerë bënin “selfie” me Elinën për të postuar në rrjetet sociale që të dëshmojnë se kanë takuar këngëtaren, e cila krojoi një atmosferë të shkëlqyeshme në Prishtinë.

Albinfo.ch: Isha në Cully Jazz fest, albumet e Elina Dunit ishin të vendosura në pjesën e CD-ve të muzikës zvicerane. Sonte na këndove për Tiranën dhe për Prishtinën, e jo për Lozanën?

Duni: Projekti i kuartetit është plotësisht i ndryshëm me atë që bëmë sot, ai është një projekt që ekziston tash e 10 vjet dhe ka katër CD, ku gërshetohen këngët folklorike të Ballkanit me xhazin. Unë besoj kuarteti është një urë lidhëse në mes të kulturës shqiptare dhe të asaj të Zvicrës, në mes të dy kulturave që mua më kanë rritur.

Kurse projekti “Muza e zezë” është 100 për qind shqiptar dhe muzikantët me të cilët kam punuar vijnë nga trevat shqiptare. Është projekti i parë për mua si kauntautore, të gjitha këngët janë të miat. “Në Tiranë” është kënga e parë që kam shkruar për këtë projekt dhe e kam shkruar që në 2006-ën.

Unë mbaj gjithmonë një pjesë të Tiranës gjithkund ku shkoj. Ndërsa unë i këndoj ndryshe Zvicrës, kur këndoj me kuartetin unë mbaj me vete gjithçka që Zvicra më ka dhuruar. Një pjesë e madhe e jetës sime ka ndodhur në Zvicër. Unë kam bërë të gjitha shkollat që kam dashur, kam pasur fatin të marr bursa. Pra, për mua e rëndësishmja është që Shqipëria brenda meje dhe Zvicra brenda meje të bashkëjetojnë sa më mirë.

Albinfo.ch: Sonte u ktheve në Shqipëri, u ktheve në rock, çka pastaj?

Duni: Nuk e di. Pas “Muzës…”, tash jemi duke përgatitur albumin e katërt me kuartetin, pra “Muza…” dhe kuarteti shkojnë paralelisht, ata nuk e përjashtojnë njëri-tjetrin.

Albinfo.ch: Elina Duni, Eda Zari, Fjoralba Turku, a e kam harruar dikënd në këtë trio?

Duni: Jo, mendoj se këto të tria janë sa i përket miksit të xhazit me muzikë shqipe në Evropë.

Albinfo.ch: Si e sheh ti këtë kombinim dhe këto tri këngëtare?

Duni: Unë jam në kontakt me Edën, me të jemi takuar. Ndërsa me Fjoralbën vetëm virtualisht. Edën e respektoj shumë dhe ka qenë e para që ka gërshetuar folklorin shqiptar me xhazin. Së bashku kemi qenë në një emision në “1001 ëndrra dimri” në dhjetor. Ajo ka qenë në koncertim tim dhe kemi shumë respekt për njëra-tjetrën, pasi të dyja luftojmë për të njëjtën gjë, për të bukurën.

Albinfo.ch: Sapo është publikuar programi i Montreaux Jazz Festival, çka do të rekomandoje?

Duni: Mua më vjen shumë keq që në Zvicër ka shumë festivale të tjera që janë më të mira se Montroux. Aty gati që fare nuk ka xhaz. Atu vijnë shumë emra të njohur dhe nuk bëjnë zbulime. Ky festival nuk është marrë fare me xhazin zviceran. Mua më trishton shumë ky fakt. Në Zvicër ka shumë grupe të mira xhazi që bëjnë muzikë në tërë botën dhe Montraux as që e çan kokën për ta.

Këtë vit në bashkëpunim me Pro Helvetia do të ketë një platformë të xhazit zviceran, ku do luajnë tri grupe zvicerane dhe mua më vjen mirë për këtë.

Ai ka vetëm emrin xhaz, e jo edhe përmbajtjen. Më vjen keq që ai është më i njohuri, por fatkeqësisht më pak interesanti i të gjithëve.

Albinfo.ch: Ku do jetë Elina gjatë vitit 2014?

Duni: Në Renes, më 11 prill, në Gjenevë më 4 maj dhe në pjesë të tjera të Zvicrës, të cilat mund të gjenden në elinaduni.com<http://elinaduni.com>.

Kosovarja 13-vjeçe, me esenë më të mirë në Austri

Alberina nëpërmjet esesë tregon se si gjyshi i saj i rrëfen për kushtet e vështira të fëmijëve në Kosovë, të cilët kanë mbetur jetimë, pasi prindërit e tyre janë vrarë në luftën e fundit në Kosovë.

Po ashtu ajo rrëfen edhe për fëmijët që punojnë punë të rënda nëpër rrugë, vetëm e vetëm që të sigurojnë ushqim dhe veshmbathje.

Motoja e Alberinës në punimin e saj ishte: “Arsimi është e drejtë njerëzore”.

Juria e Shoqatës Ekonomike për Integrim, e cila ishte iniciatore e konkursit, i kishte përzgjedhur për në finale punimet e 16 pjesëmarrësve, nga 407 sa kishin konkurruar në këtë konkurs nga e gjithë Austria.

Vetëm tri prej tyre e kanë fituar çmimin për punimin më të mirë, ose esenë më të mirë në konkursin e lartpërmendur.

Në mbrëmjen finale, para më shumë se 300 mysafirëve, Alberina pati rastin ta mbante fjalimin e saj edhe në shqip, përpos në gjuhën gjermane. Në këtë finale, ndër të tjerë, ishin të pranishëm kryetari i Vjenës,

Michael Häupl, nënkryetarja Sandra Frauenberger, ministri i Jashtëm i Austrisë, Sebastian Kurz, deputeti austriak Alev Korun dhe përfaqësues të Ministrisë së Arsimit të Austrisë, biznesmenë e familjarë.

Kosovarja nga Grieskircheni i Austrisë, sërish bashkë me dy të rinj të tjerë u zgjodh që në emër të të gjithë finalistëve ta mbante fjalimin e saj përfundimtar për çmimin e fituar në garën për esenë më të mirë në Austri, thuhet në një njoftim të MeD-it.

Bleta (Bebe) Rexha, krijon për Rihannën dhe Eminemin

Kënga e njohur “The Monster”, interpretuar nga Eminem dhe Rihanna, është krijim i një shqiptaro-amerikaneje. Ajo quhet Bebe Rexha dhe është vetë një këngëtare e re që po fillon të bëjë emër. Për të mësuar mbi historinë e këngës “The Monster” dhe për karrierën e krijueses së saj, gazetari Julian Zyla i Zërit të Amerikës i mori Bleta (Bebe) Rexhës një intervistë.

Zëri i Amerikës: Dy këngëtarë shumë të njohur, Eminem dhe Rihanna, bashkëpunuan sërish për të kënduar “The Monster”. Kënga arriti vendin e parë në klasifikimin e 100 këngëve më të mira të revistës Billboard. Por, versioni origjinal i këngës, me refrenin pothuajse të pandryshuar janë tuajat. Na tregoni më tepër, si ndodhi kjo?

Bebe Rexha: Unë kam pasur kontratën time të parë me shtëpinë diskografike Island Def Jam kur isha 19 vjeç. Por ata u tërhoqën nga marrëveshja dhe unë isha shumë e trishtuar dhe e stresuar prej kësaj. Një ditë, gjatë asaj kohe, shkrova këngën “Monster Under My Bed”, me miqtë e mi në studio dhe ne po punonim mbi një disk për të gjetur një shtëpi diskografike tjetër. Pasi e kishim mbaruar këngën një miku im ia tregoi atë dikujt tek Shady Records, që është shtëpia diskografike e Eminem, dhe kur Eminem e dëgjoi këngën ai vendosi menjëherë se e deshte këngën për vete. Më pas ata morën Rihannën për të kënduar refrenin. Unë e kam dëgjuar këngën për herë të parë në radio. Ishte diçka e pabesueshme.

Zëri i Amerikës: Pra, ju nuk e dinit që kjo po ndodhte, që ai kishte zgjedhur këngën tuaj për ta përfshirë në albumin e tij të ri?

Bebe Rexha: Jo, unë nuk dija asgjë. E mora vesh kur Eminem dhe Rihanna vunë në faqet e tyre në Facebook titullin e këngës: The Monster. Nuk mund ta besoja, ishte diçka fantastike. Pra nuk isha aspak në dijeni që kjo po ndodhte. Në fakt, ishte mamaja ajo që më telefonoi dhe më tha: “Kontrollo faqen e Facebook-ut të Eminem. Ai sapo publikoi diçka për ‘The Monster’”. Në ato momente unë isha në Los Anxhelos duke regjistruar në studio për albumin tim debutues dhe kur pashë që ai kishte shkruar për këngën, u gëzova jashtë mase, ishte një gjë e mrekullueshme.

Zëri i Amerikës: Si autore tekstesh, ju keni shkruar “The Monster” dhe këngë të tjera si “Like a Champion” për Selena Gomez. Megjithatë, ju jeni një këngëtare, e cila sapo ka publikuar në internet këngën e saj të parë si artiste solo “I Can’t Stop Drinking About You”, pjesë e albumit debutues. Çfarë mund të na thoni për karrierën tuaj si këngëtare?

Bebe Rexha: Sa i përket së shkuarës, unë isha në një grup me Pete Wentz të quajtur Black Cards. Pete Wentz është anëtar i grupt Fall Out Boy. Pra, Black Cards ishte grupi i mëparshëm ku unë isha këngëtare, duke bashkëpunuar me shtëpinë diskografike Island Def Jam. Pasi kjo shtëpi diskografike hoqi dorë nga kontrata me mua, unë nisa të punoj me artistë si Selena Gomez, Nikki Williams, si dhe me shumë DJ që po fitojnë famë, si Cash Cash. Tani po punoj me albumin e ri të David Guetta-s. Unë nisa të shkruaj më tepër tekste këngësh në mënyrë që të mund të punoja me projektet e mia.

Zëri i Amerikës: Bebe, prindërit tuaj janë shqiptarë. Cila është historia juaj e familjes dhe çfarë domethënie ka pasur kjo gjë për për ju?

Bebe Rexha: Babai im është nga Dibra, në Maqedoni. Ai erdhi këtu në SHBA në vitet 1980 me nënën time. Prindërit e nënës sime janë nga Gostivari. Ne na pëlqen ta mbajmë kulturën tonë dhe unë jam shumë e lidhur me familjen dhe rrënjët e mia. Mundohem që të shkoj në Maqedoni për të vizituar familjarët e mi të paktën një herë në vit, pasi familja është shumë e rëndësishme për mua. Shumë shpesh kemi dasma e ngjarje të tilla, kështu që me prindërit e mi i vizitojmë shpesh familjarët atje.

Zëri i Amerikës: Si është e organizuar dita juaj? Sa kohë i kushtoni të shkruarit, të kënduarit apo gjërave të tjera?

Bebe Rexha: Të jem e sinqertë, nuk ndalem kurrë. Zgjohem herët në mëngjes dhe shkoj në studio. Më pas menaxheri më telefonon dhe më thotë se çfarë programi kemi. Ndonjëherë më duhet të bëj gati valixhet sepse mund të më duhet të udhëtoj. Nesër, për shembull, do të shkoj në Suedi. Kur të jem atje do të punoj për këngë të reja, për rreth dy javë. Pra, dita ime është shumë e zënë, nuk ndalem asnjëherë. Ky është pasioni im i vërtetë dhe e dua shumë profesionin tim. Pra, muzika është diçka me të cilën merrem 24 orë në ditë, pasi është diçka që dashuroj.

Zëri i Amerikës: A ka një ndonjë moment ose ngjarje që ju ka lënë mbresa më shumë se të tjerat dhe për të cilën i jeni vërtet mirënjohëse karrierës suaj?

Bebe Rexha: Një herë isha e ftuar në një festival në Londër, Hard Rock Calling, që është si festivalet që kemi shpesh dhe këtu në SHBA ku marrin pjesë 10 ose 15 artistë të mëdhenj, dhe organizatorët atje na thanë se grupi ynë, Black Cards, do të interpretonte në hapje të një koncerti të madh. Kur shkova atje, pashë që bëhej fjalë për Bon Jovi-n. Kur u ngjita në skenë, isha përballë 60 mijë njerëzve. Nuk mund ta besoja që ndodhesha përballë kaq shumë njerëzve, madje pata dhe mundësi të takoja Bon Jovi-n pas kuintave. Ai ishte një moment i madh dhe shumë special për mua.

Zëri i Amerikës: Çfarë është ajo që vërtetë do të donit të arrinit në karrierën tuaj, qoftë ndonjë ëndërr apo qëllim?

Bebe Rexha: Sinqerisht, unë thjesht dua që muzika ime të dëgjohet. Shkruaj shumë prej këngëve të mia që të ndihmoj njerëzit. Nuk ka rëndësi nëse janë 10 njerëz apo 1 milion, thjesht dua që muzika ime të mund të ndihmojë të tjerët. Për shembull, kënga e Eminemit dhe Rihannës, Moster Under My Bed, është për momentet kur ndonjëherë mendojmë se jemi pak të çmendur, ose të papërshtashmëm, apo jo perfektë. Kënga thotë se mund ta pranojmë veten ashtu siç jemi, me çmendurinë që kemi, me të qenit jo perfektë. Të pranosh gjithçka duke thënë se “jam mik me monstrat nën shtrat dhe flas me zërat në mendjen time” por jam në rregull me këtë gjë dhe e dua vetveten. Pra, të ndihmoj njerëzit në botë: ky mendoj se është qëllimi im, ëndrra ime.

Zëri i Amerikës: A keni një artist të preferuar ose dikë që e konsideroni si një model për ju?

Bebe Rexha: Më pëlqen shumë grupi The Cranberries, më pëlqen pa dyshim Madonna, por gjithashtu Michael Jackson; Lauryn Hill, pra grupi The Fugees. Më pëlqen shumë muzika rap, muzika klasike, dhe shumë artistë e lloje të tjera muzike, por këta janë disa nga të preferuarit e mi.

Zëri i Amerikës: Kur parashikoni të publikoni albumin tuaj dhe cilat janë planet për të ardhmen e afërt dhe të largët?

Bebe Rexha: Tani po punoj me shtëpinë time diskografike, Warner Brother Records, me të cilën kanë punuar artistë si Madonna dhe Prince dhe jam e lumtur për këtë. Me ta po përgatitemi për publikimin e gjerë të këngës “I Can’t Stop Drinking About You”, më datë 1 qershor. Më pas do të vijë dhe publikimi i albumit, ndoshta pas 3 ose 4 muajsh. Do të jetë një përvojë e bukur. Do të bëjmë gjithashtu dhe promovim e albumit, i cili do të publikohet në të gjithë botën dhe jam shumë entuziaste për gjithçka. Jam me fat, sepse kam shumë mbështetje nga shtëpia diskografike, nga familja ime dhe nga komuniteti shqiptar. Jam shumë mirënjohëse për këtë./voa/

Një shqiptare në garë për Parlamentin Evropian

Shqiptaro–suedezja Arba Kokalari ia ka mësyrë Parlamentit Evropian, duke kandiduar në zgjedhjet që do të mbahen më 25 maj.

27-vjeçarja Arba Kokalari synon të jetë pjesë e Parlamentit Evropian nëpërmjet listës me numër 6 të partisë së qeverisë suedeze, e quajtur “Partia Moderate”.
Kokalari premton se do të jetë një zë i fortë edhe për integrimin e Shqipërisë në Bashkimin Evropian. Prandaj, shqiptarët që jetojnë në Suedi kanë një arsye më shumë për ta votuar atë që të jetë një deputete në Parlamentin e Evropës.
Që kur ishte 16-vjeçe ajo ishte fokusuar në studimet për Ligjin Ndërkombëtar, Studime Politike dhe Politikë Evropiane në Universitetin e Stokolmit.
Shqiptaro -suedezja është nga Gjirokastra, ndërsa kishte migruar në Suedi në vitin 1992, pasi babai i saj ishte emëruar ambasador i Shqipërisë në shtetet nordike dhe balltike.