Shëndetësi

Studentja nga Shqipëria është e vetmja vullnetare në Ambulancën e Sibiut të Rumanisë

20-vjeçarja nga qyteti i Lushnjes, Dorisa Hajdari është e vetmja studente e cila punon si vullnetare në ambulancën e qytetit të Sibiut, në Rumani. Ajo është studente në vitin e dytë në fakultetin e mjekësisë në universitetin “Lucian Blaga” dhe është e vetmja studente e huaj në Sibiu, që ka kaluar provimin për të qenë pjesë e ambulancës.

Mjekësia është dashuria e saj e parë dhe Sibiu është qyteti i saj shpirtëror. Ajo është optimiste, dhe një bisedë me të e bën të shihni vetëm pjesët e mira të jetës. Po flasim për Dorisa Hajdari, një studente nga Shqipëria që është vullnetare në Shërbimin e Ambulancës në Sibiu.

Dorisa është 20 vjeçe dhe është studente e vitit të dytë të Mjekësisë së Përgjithshme në Universitetin “Lucian Blaga” në Sibiu.

Ajo u rrit në Lushnjë, një qytet i vogël në mes të Abanisë, por për dy vjet jetonte në Sibiu. Qyteti dhe njerëzit e kanë marrë aq mirë sa që ajo tani ndjehet si në shtëpi.

Ajo e mësoi gjuhën për shtatë muaj

Që nga vitet e hershme të shkollës së mesme, ajo ka ëndërruar të studionte për mjekësinë jashtë vendit. Duke menduar për vende si Italia apo Gjermania, fati e solli atë në Rumani. Ajo lexoi në internet se Rumania është midis gjashtë vendeve të para në nivel evropian në cilësinë e studimeve mjekësore dhe nuk e ka menduar dy herë. Ajo aplikoi për një bursë dhe, në fund të tetorit, u transferua në Sibiu, shkruan gazeta romune Turnulsfatului, përcjell Albinfo.ch

“Unë kisha një varg për të studiuar në Timishoara, por nuk dija asgjë për Rumaninë, kam dashur të shkoj diku ku nuk jam shqiptare kështu që unë mund të mësoj gjuhën, nuk dija asgjë kur erdha këtu. Unë si të them mirë, ju faleminderit dhe prezantoj veten time Ishte fundi i muajit tetor, kam ardhur më vonë për gati një muaj dhe të tjerët filluan mësimet, unë kam qenë me fat që familja e shoferit që më solli nga Shqipëria deri më tani, i cili ishte shqiptar, qëndrova pak ditë dhe  shumë mirë, sepse isha e huaj, nuk njihja askënd dhe asgjë këtu, përveç kësaj, takova një shqiptar, një student edhe në Sibiu, dhe ai më ndihmoi jashtëzakonisht, unë do të mbetem mirënjohës për gjithçka që kanë bërë për mua, por me gjuhën, nga ana tjetër, nuk ishte kaq e vështirë për mua që ta mësoja, sepse unë e pëlqeja atë, kemi 150-180 fjalë që i ngjajnë dhe kjo më ndihmoi shumë , ” thotë ajo.

Pse Mjekësia?

Ajo donte të bëhej mjeke që kur ishte vajzë e vogël. Dhe vetëm për të ndihmuar, ata rreth saj. Faktori nxitës i kësaj ëndrre, e cila më vonë u bë ideale, ishte aksidenti që babai i saj kaloi.

“Babai im kishte një aksident kur isha i vogël, isha katër vjeç dhe punonte ai në Greqi, pas kësaj humbi një dorë, por pati plagë të tjera, ishte një aksident mjaft serioz. E panë atë si një burrë tjetër, nuk ishte si ai u largua, unë ende pyesja se ku ishte dora e tij, isha kurioz dhe nëna ime më tha se e humbi kështu që mjekët mund ta shpëtojnë jetën e tij dhe pastaj, unë kam menduar se nëse një njeri humbet një anëtar, ai nuk jeton dhe që atëherë unë desha të jem mjek dhe të shpëtoj jetën e njerëzve “, shpjegon Dorisa.