Archives
Florim Cuculi
Florim Cuculi (34 vjeç), kardiolog në Spitalin kantonal të Lucernit, deklarohet shpeshherë lidhur me situatën e popullatës me prejardhje shqiptare që jeton në Zvicër. Ai ka ardhur në Zvicër në vitin 1992 me prindërit dhe nuk dinte asnjë fjalë gjermanisht. Shumë shpejt e kuptoi se arsimimi i mirë është rruga më e mirë për pranimin në shoqëri. Cuculi ka studiuar mjekësinë, veç tjerash edhe në Bazel. Ai ka shkruar për TagesWoche një analizë shumë personale rreth problemeve të imigrantëve kosovarë në Zvicër.
Konceptet shqiptar dhe zviceran
“Për mua, konceptet: shqiptar dhe zviceran nuk përjashtojnë njëri tjetrin, përkundrazi. Duhet të jetë e mundur që në vitin 2012 në Zvicër , të dy identitetet të jetojnë në një dozim optimal së bashku. Në të kundërtën, konceptin “krenar me prejardhjen” në këtë kontekst unë e kuptoj si të pakuptimtë, sepse sipas mendimit tim njeriu duhet të jetë krenar vetëm me atë që e ka arritur vetë.”
Mjeti më mirë për integrim
Mjeti më i mirë për integrim është gjuha. Këtu duhet të jemi realistë. Njerëzit që jetojnë këtu qe 20 vite dhe nuk kanë mësuar gjermanishten, nuk pritet që do ta mësojnë atë ndonjëherë me të vërtetë. Kjo edhe nuk është tragjike. Ne duhet ta orientojmë shikimin tonë te ata që, për shembull vijnë në Zvicër përmes bashkimit familjar . Unë jam absolutisht për atë që njohja e gjermanishtes të bëhet kusht për dhënien e lejes së qëndrimit për ta.
Alba Shaqiri
Alba Shaqiri është me origjinë prej Shtimes, një qytet i vogël afër Ferizajt. Prej viti 1996 jeton në Zvicer me familje. Në Univesritetin e Lozanës ka mbaruar baqelorin dhe masterin në psikologji.
Në përfundim të masterit në psikologji në Lozanë, Albës i është dhënë mundësia që një semestër ta kryen në Kanada, ku gjendet për momentin.
„Pasi kalova 4 muaj këtu dhe më pëlqente me të vërtetë, dhe po ashtu bashkëpunoja me një profesor rreth një punimi në shkencat neurologjike, vendosa të kthehem këtu dhe të filloj doktoraturën në shkencën neurologjike, dhe të vazhdoj punimin për problemet e përqendrimit me njerëzit qe kanë pasuar një sulm në tru“.
„Psikologjia ishte dega që më mundësonte të studioja qenien njerëzore, por në mënyrë me njerëzore, më humaniste, për dallim prej mjekësisë, kimisë apo biologjisë, që përqendrohen kryesisht në mekanikën e funksionimit të njeriut. Unë kisha më shumë nevoje për kontakte me pacientë, të kuptoj si njeriu mendon, si i funksionon truri, por po ashtu si ai mendon dhe si reagon kur është në kontakt me të tjerët“
