Archives

Fshati në Shqipëri: Dikur me 400 nxënës, tani vetëm 5

Posted on by BR

Dikur zërat e fëmijëve dhe jehona e ziles së shkollës i jepnin jetë Drizarit të Mallakastrës.

Sot, qetësia e rëndë e braktisjes mbizotëron në korridoret bosh. Në oborrin e shkollës nuk dëgjohet më zëri i lojërave, por këmborët e bagëtive që kullosin aty ku dikur fëmijët mësuan shkrim e këndim.

Nga 400 nxënës që kishte dikur, sot janë vetëm pesë fëmijë, tre në klasë të tretë dhe dy në kopsht. Shkolla dikur ishte zemra e fshatit. Korridore plot me nxënës, raporton TCH, transmeton albinfo.ch.

Sot, e njëjta shkollë ka dyer dhe dritare të thyera, muret të çara dhe pa xhama. Në vend të nxënësve, bagëtitë kanë zënë oborrin. Në një klasë të vetme, pesë fëmijë përpiqen të mësojnë, të rrethuar nga heshtja që rëndon mbi çdo bankë bosh.

Banorët tregojnë se emigracioni dhe braktisja kanë shuar jo vetëm shkollën, por edhe fshatin.

“Dikur këtu kishte jetë, kishte familje. Sot, rinia është larguar, fëmijët janë larguar, e ne kemi mbetur vetëm të moshuarit,” thotë një banor i moshuar me dhimbje në zë.

Por muret e shkollës flasin më shumë se njerëzit. Ato mbajnë ende mesazhe të gdhendura nga duart e nxënësve të dikurshëm: “Rroftë kombi shqiptar,” “Jam krenar që jam shqiptar,” dhe më e forta nga të gjitha: “Vdekje tradhtarëve.”

Kjo thirrje e fundit sot merr një kuptim tjetër. Tradhtarët ndoshta nuk janë vetëm individë, tradhtia është moskujdesi, indiferenca, mungesa e vizionit ndërsa ky fshat po shuhet.

youtube.com/watch?v=ssRdVmQCjiA&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Ftop-channel.tv%2F&source_ve_path=MjM4NTE

Pse është bërë më e vështirë të marrësh një kredi nga një bankë zvicerane?

Posted on by BR

Në vitin 2024, 35.5 përqind e të gjitha aplikimeve për kredi u refuzuan – një përqindje më e lartë se kurrë më parë, sipas portalit të krahasimit të kredive kreditvergleich.ch.

Sipas portalit të krahasimit Kreditvergleich, më shumë se një në tre aplikime për kredi konsumatore u refuzuan.

Platforma i bazon shifrat e saj në të dhënat nga Byroja Qendrore Zvicerane e Informacionit të Kreditit (ZEK).

Ajo tregon se vëllimi i kredisë konsumatore në vitin 2024 arriti në afërsisht 4.15 miliardë franga, ndërsa vitin e kaluar ishte në 4.79 miliardë, shkruan The Local, transmeton albinfo.ch.

Pse është më e vështirë të merren kreditë konsumatore?

Praktikat më kufizuese të huadhënies janë arsyeja kryesore.

Në mënyrë specifike, bankat po përqendrohen gjithnjë e më shumë në minimizimin e rrezikut dhe kanë më shumë gjasa të refuzojnë aplikimet nga njerëz me vlerësime të dobëta krediti, ose ‘aftësi krediti’ (lexoni më shumë rreth kësaj më poshtë) – dhe ka pasur më shumë të tilla në vitin 2024, prandaj janë dhënë më pak kredi.

Ja se si funksionon

Si pothuajse çdo gjë në Zvicër, kreditë konsumatore rregullohen nga legjislacioni, në këtë rast Akti i Kredisë së Konsumatorit.

Ai përcakton një kredi si midis 550 dhe 80,000 frangave, “të ofruara nga ofruesit komercialë të shërbimeve financiare”. Shumat më të ulëta ose më të larta nuk i nënshtrohen Aktit të Kredisë së Konsumatorit.

Si në shumë vende të tjera, bankat zvicerane kanë kritere të rrepta se kujt i japin hua para. Në fund të fundit, asnjë institucion financiar nuk dëshiron të merret me njerëz që nuk janë të besueshëm dhe në rrezik të mospagimit të një kredie.

Çfarë do të thotë saktësisht kjo?

ZEK operon një bazë të dhënash qendrore në të cilën vetëm bankat dhe ofruesit e kredive mund të kenë qasje.

Në thelb, i gjithë historiku juaj i kreditit, që përfshin përdorimin e kartës së kreditit, kreditë, historinë e të gjitha aplikimeve të hapura ose të refuzuara për kredi, mbitërheqjet e llogarisë dhe informacione të tjera të tilla, ruhet atje.

Megjithatë, ZEK nuk përmban vetëm të dhënat negative.

Nëse jeni të kujdesshëm për të paguar të gjitha faturat tuaja në kohë dhe për të mos pasur asnjë vonesë, atëherë ky informacion përfshihet edhe atje dhe do t’ju shërbejë mirë nëse ndonjëherë keni nevojë të merrni një hipotekë ose një kredi tjetër.

Së fundmi, por jo më pak e rëndësishme: A mund të marrin banorët e huaj një kredi në Zvicër?

Përgjigja është po, por nëse plotësojnë paraprakisht disa kërkesa.

Për shembull, ata duhet të jenë banorë të Zvicrës me një kontratë të përhershme pune dhe një pagë të mirë, të kenë një llogari bankare zvicerane, një leje qëndrimi të vlefshme (shpesh C ose B pas një viti) dhe, po, një histori të mirë krediti.

Dollari i dobët mund të ngadalësojë ekonominë zvicerane

Posted on by BR

Franga zvicerane vazhdon të rritet kundrejt dollarit, duke fituar më shumë se 12 përqind që nga janari dhe tani tregtohet me 79 cent.

UBS parashikon se dollari do të dobësohet më tej gjatë vitit të ardhshëm, gjë që mund ta bëjë frangun edhe më të fortë. Ndërsa kjo u sjell dobi udhëtarëve zviceranë jashtë vendit, ajo krijon probleme të vërteta për ekonominë.

Eksportuesit shohin se produktet e tyre po bëhen më të shtrenjta në tregjet ndërkombëtare, duke gërryer konkurrueshmërinë, transmeton albinfo.ch.

Tarifat amerikane tashmë rëndojnë shumë mbi shumë mallra zvicerane, dhe industritë e teknologjisë së lartë janë veçanërisht të ekspozuara.

Edhe gjigantët farmaceutikë Roche dhe Novartis planifikojnë të zhvendosin një pjesë të prodhimit të tyre në Shtetet e Bashkuara, duke kërcënuar një nga shtyllat kryesore të rritjes së Zvicrës.

UBS paralajmëron se nëse kjo tendencë vazhdon, franga e fortë rrezikon të shndërrohet nga një strehë e sigurt në një pengesë afatgjatë për rritjen.

Për 6 muaj, 532 milionë euro remitenca në Shqipëri

Posted on by BR

Të dhënat e Bankës së Shqipërisë në bilancin e pagesave bënë të ditur se të ardhurat nga emigrantët ishin 532 milionë euro në janar-qershor 2025, me një rritje prej 4.3% në krahasim me të njëjtën periudhë të një viti më parë.

Ky është niveli më i ulët i rritjes, që nga viti 2020, kur fluksi u ndikua nga pandemia e Covid-19. Në të njëjtën periudhë të një viti më parë, remitancat ishin zgjeruar me 14.5%, shkruan Monitor, transmeton albinfo.ch.

Që nga viti 2013, paratë që emigrantët sjellin në Shqipëri janë rritur vazhdimisht (shiko grafikun), duke reflektuar një cikël të ri emigracioni, që nisi kryesisht pas vitit 2015.

Pas një rënieje në vitin 2020, si efekt i pandemisë, tendenca rritëse u përshpejtua dukshëm. Në 6 muajt e parë të 2024-s, për herë të parë u tejkalua kufiri prej 500 milionë eurosh.

Sipas të dhënave të Eurostat, vetëm në 2022-2023 u dhanë gjithsej 154 mijë leje qëndrimi për herë të parë. Që nga viti 2008, kur Eurostat raporton të dhënat kanë marrë leje qëndrimi për herë të parë rreth 920 mijë shtetas shqiptarë, të cilët janë një potencial për të dërguar para tek të afërmit që kanë lënë në Shqipëri.

Akterët e tregut pohojnë se kanalet kryesore vijojnë të mbeten vendet tradicionale ku ka emigracione, si Greqia e Italia, por vitet e fundit ka pasur rritje dhe nga destinacionet e reja si Anglia dhe Gjermania.

Remitancat llogariten nga Banka e Shqipërisë si pjesë e llogarisë korrente në bilancin e pagesave, sipas standardeve të FMN-së (BPM6).

Ato përfshijnë të gjitha prurjet monetare që emigrantët dërgojnë drejt familjeve dhe individëve rezidentë në Shqipëri, si përmes kanaleve formale (bankat, institucionet financiare dhe operatorët e transfertave), ashtu edhe përmes vlerësimeve të prurjeve informale.

Për këtë qëllim, Banka përdor të dhënat e sistemit bankar, raportimet periodike të subjekteve të licencuara dhe anketa specifike tek familjet përfituese, duke synuar të kapë tërësinë e flukseve reale të remitancave në ekonomi.

Zvicër: Parlamenti, në favor të vazhdimit të birësimeve ndërkombëtare

Posted on by albinfo.ch

Këshilli Kombëtar dëshiron të sigurojë që fëmijët të mund të vazhdojnë të birësohen nga jashtë vendit. Kjo kundërshton planet e Këshillit Federal.

Dhoma e lartë miratoi qartë një mocion nga Komiteti i Çështjeve Ligjore, me 151 vota pro dhe 31 kundër, transmeton albinfo.ch. Pesëmbëdhjetë anëtarë abstenuan.

Mocioni kërkon që Këshilli Federal të kthehet te vendimi i tij themelor nga fillimi i vitit dhe, në vend që të ndalojë birësimet ndërkombëtare, të forcojë mbikëqyrjen dhe transparencën e tij, shkruan srf.ch.

Këshilli Federal e bazoi vendimin e tij në një raport mbi këtë temë. Ekspertët e kishin përshkruar një ndalim si mënyrën më të mirë për të parandaluar abuzimin.

Sipas raportit të ekspertëve, numri i birësimeve ndërkombëtare ka rënë ndjeshëm vitet e fundit. Aktualisht, ka rreth 30 të tilla në vit, krahasuar me disa qindra më parë.

Simone Gianini (FDP/TI), duke folur në emër të shumicës së Komitetit të Çështjeve Ligjore, tha se birësimet ndërkombëtare më të kontrolluara në mënyrë strikte u shërbejnë interesave më të mira të fëmijës. Për disa fëmijë, birësimi jashtë vendit është i vetmi shans për një jetë më të mirë.

Debat për ruajtjen e kufirit të shpejtësisë 50 km/h në rrugët kryesore të Zvicrës

Posted on by albinfo.ch

Me një rishikim të rregullores së sinjalistikës dhe asaj për mbrojtjen nga zhurma, Këshilli Federal synon të zbatojë mocionin për ruajtjen e kufirit 50 km/h në rrugët kryesore.

Ndryshimet parashikojnë që ulja e shpejtësisë të jetë e mundur vetëm me kushte më të rrepta dhe të mos shkaktojë trafik devijues në rrugët e banuara.

Konsultimi publik do të zgjasë deri më 5 dhjetor 2025.

 Më shumë info në linkun në vijim: news.admin.ch

Inspektime për një varr masiv në Kozhle të Novi Pazarit

Posted on by albinfo.ch

Komisioni Qeveritar për Persona të Zhdukur njofton se nga Kosova sot është deleguar një ekip në fshatin Kozhle afër Novi Pazarit, ku po zhvillohen inspektime në terren për vlerësimin e lokacionit, pasi dyshohet për ekzistencën e një varri masiv.

Kryetari i komisionit, Andin Hoti, ka shkruar në rrjetin social ‘Facebook’ se sot po kryhet vlerësimi dhe më pas do të shihet mundësia për fillimin e punimeve. Fatkeqësisht, sipas tij, ky lokacion është përdorur si deponi mbeturinash që nga viti 1999, e për të arritur deri te zona e dyshuar, kërkohet largimi i tyre në një thellësi mbi 15 metra.

“Ajo që ka rëndësi të veçantë është që të mos lejohet Serbia ta kthejë Kozhljen në një proces të pafund, siç ndodhi me Kizhevakun dhe Rudnicën, duke zvarritur punimet me vite të tëra dhe duke mos dhënë koordinata të sakta”, ka shkruar Hoti.

Kritika letrare e shtatorit: Kur shkrimet bëhen vetë jeta

Posted on by albinfo.ch

Tani, kur ditët me temperatura të larta po ikin, gjithnjë e më shpesh e gjejmë veten brenda mureve të shtëpisë me një libër në dorë. Këtë shtator, unë ju rekomandoj një libër që do t’ju bëjë të reflektoni mbi jetën më thellë se ditët e vjeshtës me shi.

Një të dielë në mëngjes, teksa lexoja The New Yorker, hasa për herë të parë shkrimtaren Yiyun Li, në esenë “A Matter of Facts” (Çështje faktesh). Që në rreshtat e parë, ndërsa njihesha jo vetëm me historinë e familjes së saj, por edhe me kthjelltësinë e shkrimit të saj, më kaploi një kureshtje e madhe. Po atë ditë bleva librin Things in Nature Merely Grow (Gjërat në natyrë thjesht rriten) dhe e lexova deri në fund, pa e lënë nga dora.

Me secilën fjali të Li-së më përcillte mendimi se disa njerëz janë thjesht të jashtëzakonshëm. Ajo nuk është vetëm një shkrimtare brilante, por ka gjetur edhe mënyrën për të artikuluar një dhimbje që shkon përtej asaj që, me hezitim, e quajmë “grief” në anglisht (mbajtja zi). Sipas saj, ky term nuk arrin ta përshkruajë jetën e një nëne pasi i kanë vdekur fëmijët.

Një jetë në të cilën vetëvrasja i merr Li-së të dy djemtë: fillimisht Vincentin, 16 vjeç, në vitin 2017; më pas Jamesin, 19 vjeç, në vitin 2024. Ajo shkruan për këtë si një përvojë për të cilën as fjalët e vetë shkrimtares nuk mjaftojnë. Por gjithsesi ajo shkruan libra për të dy djemtë e saj, ku shtjellon biseda reflektuese me ta: dikur, kur ishin gjallë, e tani në mungesën e tyre fizike. Ajo refuzon ta dramatizojë jetën pas vdekjes së tyre dhe jetën e saj pa ta e quan “pranim radikal”.

Është e rëndësishme të thuhet se Li nuk kalon nëpër fazat tipike të zisë: heshtje, shmangie, mohim dhe as nuk shpreson apo synon një “shërim” përfundimtar, ku jeta do të vazhdonte “si më parë” në mungesën e fëmijëve. Përkundrazi, ajo propozon një kornizë tjetër: jo shërim, por qëndresë.

Djemtë e saj përshkruhen si krejt të ndryshëm, por të lidhur nga një dashuri vëllazërore e fuqishme. Vincent, thotë ajo, jetonte me një origjinalitet të pamëshirshëm dhe rrezatonte fort, një karakter i njohur për thellësinë e emocioneve. Sipas saj, ai besonte se jeta nuk mund ta përmbushte: as në poezi, as në muzikë, as në bukuri, as në guxim, e as në përsosmëri. James, nga ana tjetër, ishte më shumë mendimtar se folës, me prirje gjeniale, por vuante nga monofobia, frika e të qenit vetëm; një frikë që u thellua në heshtje dhe u bë e papërballueshme kur humbi vëllanë.

Ky libër na sjell gjithashtu rrëfime nga fëmijëria e saj në Kinë, ku u rrit nga një nënë e dhunshme që shpesh e vinte në lojë dhe e lëndonte fizikisht. Li është e hapur dhe e sinqertë edhe për përpjekjen e saj për vetëvrasje, diçka që i ka mprehur më tej kuptimin e “pranimit radikal” dhe nuk e lejon të kapet nga zemërimi ndaj vendimeve të fundit të fëmijëve të saj. Ajo hedh poshtë idenë e një zie lineare, ku dhimbja gjoja zbutet me kohën dhe në fund na pret një zgjidhje, sikur të kaloje një mal dhe të shihje një pamje krejt të re, pa ata dy.

Ajo thekson se ende ka dy fëmijë, por nuk është më duke i rritur. Me një stoicizëm të hatashëm, ajo vazhdon të jetojë duke e mbushur çdo ditë me gjëra që mbajnë trupin në lëvizje dhe mendjen te e tashmja: kopshtarinë, leximin, mësimet e pianos.

Reflektimet e saj në këtë libër, shpesh me një ton gazetaresk, janë jashtëzakonisht të thella dhe më shtynë të mendoj edhe për gjuhën vetë. Si gjuhëtare që kam adoptuar anglishten si mjetin tim kryesor të komunikimit të përditshëm, më bëri shumë përshtypje mënyra si ajo, me përshkrimet e saj, sfidon jo vetëm idetë tona për ndjenjat, por edhe vetë ndërtimin e një gjuhe që për të është e dytë, pas kinezishtes.

Në fund, Li na lë me një dhimbje në palcë, por edhe me një guxim të qetë për të jetuar. Fjalët e saj mbartin shumë peshë, shumë kujdes dhe një forcë të jashtëzakonshme për ta pranuar vullnetin e lirë të fëmijëve të saj, edhe kur ai shprehet vetëm në një lamtumirë të dhimbshme dhe një “të dua” të fundit.

Pritë Bytyçi  – Ligjëruese në Universitetin e St. Gallen

Rexhep Rama, një jetë me sakrifica, në shërbim të njerëzve

Posted on by albinfo.ch

Në çdo rrugëtim suksesi ka një shtysë të brendshme që e udhëheq njeriun. Për Rexhep Ramën, ajo shtysë ka qenë gjithmonë dashuria për njerëzit dhe besimi se e mira kthehet gjithmonë tek ai që e bën. Nga një fëmijë që ëndërronte të bëhej mjek në Kosovë, e deri tek drejtuesi i një Spitexi privat- AresCare në Zvicër, historia e tij është dëshmi se kur profesionalizmi bashkohet me humanitetin dhe kur familja qëndron pranë, asnjë ëndërr nuk mbetet e paarritshme.

Intervistë me Rexhep Ramën: “Bëj mirë dhe e mira të vjen”

Albinfo.ch: Rruga juaj drejt kujdesit shëndetësor është e gjatë dhe e mbushur me sfida. Si nisi kjo histori?


Rexhep Rama: Unë si fëmijë ëndërroja të bëhesha mjek. Ishte profesioni që e shihja si simbol të mirësisë dhe humanitetit, sepse shëronte dhimbjet dhe u kthente njerëzve shpresën. Zgjodha infermierinë Teknik i përgjithshëm në Prishtinë, një drejtim i vështirë, i rezervuar vetëm për nxënësit më të mirë. Ishte një vendim që më ka përcaktuar jetën. Por situata politike në Kosovë nuk ma mundësoi ta ndiqja atë rrugë deri në fund duke u sfiduar si shumë të tjerë. Sot, kur kthehem pas, e kuptoj se ka qenë një dhuratë nga Zoti që këtu në shtetin Helvetik profesionin tim ta ushtroj me nder dhe pasion. Një profesion që nuk është vetëm punë, por një mision i shenjtë.

Albinfo.ch: Çfarë kujtoni nga fillimet tuaja në Zvicër?
Rexhep Rama: Erdha në vitin 1991. Isha vetëm 18 vjeç kur lashë Kosovën. Babai im punonte këtu si murator, nëna ime si rrobaqepëse. Fillimi këtu ishte i ashpër: duhej të mësoja një gjuhë të re, të integrohesha në një kulturë tjetër dhe njëkohësisht të përballoja plagët e një atdheu në konflikt. Por kjo më forcoi dhe më dha diçka të çmuar: aftësinë për ta parë botën nga dy perspektiva, për të qenë urë mes dy kulturave, dhe njëherit ishim promovues dhe ambasodorë të vlerave të mira të kombit tonë.

Albinfo.ch: Si u zhvillua më tej karriera juaj profesionale?
Rexhep Rama: Fillimisht punova në një shtëpi të moshuarve në Schwellbrunn, ku mësova bazat e kujdesit afatgjatë. Në vitin 1999, hyra në një Residencë moderne të moshuarve në Lindenhügel në Teufen. Për më shumë se 20 vite ai institucion u bë si një shkollë jete për mua. Më ofroi përvoja të mëdha, mundësi arsimimi të vazhdueshëm dhe mbi të gjitha, kontaktin e përditshëm me njerëzit që kanë më shumë nevojë për kujdes.

Në vitin 2004 u kualifikova si mjeshtër praktikantësh dhe mora pjesë në zhvillimin e një programi arsimor dhe akplikimin e profesinit në praktikë . Ishte një nga përvojat më të bukura: të shihja nxënësit e rinj, mes tyre shumë shqiptarë, të fitonin vetëbesim, dije dhe përvojë. Për 12 vite isha edhe përgjegjës për nxënësit dhe praktikantët. Ndihesha se përveç kujdesit ndaj pacientëve, po ndihmoja të ndërtohej edhe një brez i ri profesionistësh.

Me kalimin e viteve, u avancova në pozita drejtuese, së pari si zëvendësudhëheqës dhe më pas si udhëheqës i këtij Institucioni. Aty kuptova se udhëheqja nuk është një titull, por një shërbim. Udhëheqja është përgjegjësi, është art i komunikimit dhe mbi të gjitha aftësi për të motivuar dhe frymëzuar të tjerët.

Albinfo.ch: Në një moment zgjodhët të dilni nga siguria e një institucioni dhe të guxoni për diçka të re. Si lindi ideja e Spitex AresCare?
Rexhep Rama: Shpesh shihja pacientë që nuk arrinin të merrnin Trajtimin dhe therapin e duhur në shtëpitë e tyre apo të gjenin një dhomë në kohën e duhur ose që detyroheshin të largoheshin nga shtëpia e tyre shumë heret dhe pa dashje. M’u duk e padrejtë. E dija se kujdesi më i mirë është ai që ndodh aty ku njeriu ndihet më i sigurt – në shtëpinë e tij. Kjo ishte arsyeja pse në janar të vitit 2020 vendosa të themeloj AresCare -një Spitex privat. Por këtë hap nuk e ndërmora vetëm. Në këtë histori është edhe bashkëshortja ime, Sevdije Rama, e cila ka qenë shtylla ime më e fortë.

Sevdija është bashkëudhëtarja ime në çdo hap. Ajo ka qenë aty kur unë kam pasur nevojë për mbështetje morale, për kurajo dhe për këshillë. Sot, në AresCare, ajo udhëheq shërbimin e shtëpisë dhe është pjesë e pandarë e suksesit tonë. Vajza jonë, Erinda, ndihmon gjithashtu në punët administrative. Në fillim punonim vetëm ne tre, me përkushtim dhe besim. Sot AresCare ka njëmbëdhjetë punonjës të kualifikuar dhe një reputacion që më mbush me krenari. Por këtë sukses nuk do ta arrija pa Sevdijen – ajo është themeli i këtij rrugëtimi. Duke mos harruarr edhe reflektomim positiv nga pacientët që kujdeset AresCare.

Albinfo.ch: Çfarë roli ka humanizmi në gjithë këtë që bëni?
Rexhep Rama: Humanizmi është qendra e gjithçkasë. Unë jetoj me moton: “Bëj mirë dhe e mira të vjen.” Për mua, pacientët nuk janë thjesht numra ose raste mjekësore – janë njerëz me bagazh të madh me histori në vete, me dhimbje dhe me dinjitet që duhet respektuar. Kam pasur raste të vështira, kur pacientët ishin shpallur të pashpresë. Një rast prej shumë rasteve i veçantë ishte ai i një pacienti me tetë plagë nekrotike, që shumë mjekë e kishin lënë të dorëzuar. Unë nuk u dorëzova. Me durim, dije dhe besim, ia dolëm që plagët të shëroheshin. Momente të tilla më kujtojnë se kujdesi shëndetsorë për të sëmuret, nuk është vetëm shkencë, por edhe art i dijës i zemrës dhe i dorës.Andaj Logo e Spitexit tonë simbolizon me dijnitet këtë.

Albinfo.ch: Puna juaj është e lodhshme. Si gjeni ekuilibrin mes punës dhe jetës private?
Rexhep Rama: Në fillim, ekuilibrin e gjeja përmes sportit – stërvitesha me juniorët e FC Teufen, ku luanin edhe djemtë e mi. Sot, balancën e gjej në natyrë. Më pëlqejnë shëtitjet në Alpe e këtu afër Alpstein, sidomos hecja deri në Seealpsee, apo pushimet familjare pranë detit. Falenderimim ndaj Krijuesit dhe Natyra është energjia ku rigjenerohem, ku marr frymë thellë dhe rikthehem i mbushur me pasion për të vazhduar punën. Por duhet ta pranoj se shumë nga ky ekuilibër e kam gjetur falë Sevdijes – ajo është njeriu që e mban familjen tonë të bashkuar dhe më kujton gjithmonë se jeta nuk është vetëm punë, por edhe dashuri për njerëzit që do.

Albinfo.ch: Cili është mesazhi juaj për gjeneratat e reja të shqiptarëve në Zvicër?
Rexhep Rama: Mesazhi im është i thjeshtë:, lexoni, mësoni dhe krijoni. Kështu jemi edhe të porositur nga Krijuesi. Mos u ndalni vetëm në një profesion bazë. Vazhdoni drejt studimeve të larta, deri në master e specializime. Shfrytëzoni mundësitë e pafundme që Zvicra ofron. Brezat para nesh kanë punuar fort dhe kanë sakrifikuar shumë për të na hapur rrugën neve. Tani është koha që gjeneratat e reja të ndërtojnë një komunitet të fortë, të suksesshëm dhe të respektuar. Dhe kurrë mos harroni: suksesi i vërtetë nuk është vetëm arritja personale, por ndikimi pozitiv që lë te njerëzit e tjerë.

Albinfo.ch: Si do ta përkufizonit rrugëtimin tuaj?
Rexhep Rama: Është një rrugë e ndërtuar mbi punë të palodhur, besimin tek Zoti dhe dashuri për njerëzit. Nuk kam synuar kurrë të bëj thjesht karrierë, por të jem i thjeshtë dhe i dobishëm. Por dua të theksoj se ky sukses nuk është vetëm i imi. Pa mbështetjen e Familjes, pa durimin dhe përkushtimin e përbashkët, shumë prej këtyre arritjeve nuk do të ishin të mundura. Ajo ka qenë dhe mbetet përkrahja më e fuqishme e jetës sime. Kur shoh buzëqeshjen e pacientëve, mirënjohjen e familjeve, apo suksesin e nxënësve që kanë kaluar praktikën tek unë, ndiej se jam në rrugën e duhur. Dhe kjo, për mua, është pasuria më e madhe e jetës.

Historia e Rexhep Ramës nuk është vetëm një rrëfim karriere, por një thirrje për të gjithë: të jetojmë me dinjitet, të punojmë me pasion dhe të mos harrojmë kurrë humanizmin. Ai e ka ndërtuar suksesin mbi punën e palodhur, mbi besimin tek Zoti, atëdhedashurinë, mbi dashurinë për njerëzit dhe mbi përkrahjen e fuqishme të bashkëshortes Sevdije. Motoja e tij “Bëj mirë dhe e mira të vjen” është mënyrë jetese që ka ndryshuar jetë njerëzish dhe ka frymëzuar breza të rinj. Sepse suksesi i vërtetë nuk matet me numra, por me buzëqeshjet që arrin të kthehesh tek të tjerët.

 

Dy herë në 55 orë provon të hyjë në Gjermani, dëbohet shqiptari 27 vjeçar

Posted on by albinfo.ch

Një 27-vjeçar shqiptar dështoi më 7 shtator në pikën kufitare Füssen-Ziegelwies në përpjekjen e tij të dytë për të hyrë në Gjermani pavarësisht ndalimit të hyrjes që e kishte. Ai u raportua në Policinë Federale dhe u dëbua në një fluturim direkt për në Shqipëri po atë ditë, transmeton albinfo.ch.

Të dielën, më 7 shtator, Policia Federale ndaloi një 27-vjeçar shqiptar në pikën kufitare Füssen-Ziegelwies i cili u përpoq të hynte përsëri në Gjermani pavarësisht ndalimit të hyrjes, shkruan dpa.de. Ai ishte pasagjer në një automjet me katër pasagjerë shqiptarë dhe targa gjermane.

Gjatë kontrollit, doli se 27-vjeçari i nënshtrohej një ndalimi katërvjeçar hyrjeje në të gjithë zonën Shengen dhe një ndalimi qëndrimi të vendosur nga autoritetet holandeze. Ai kishte tentuar të hynte në Gjermani në Aeroportin e Berlin Brandenburgut më 4 shtator, por qe kthyer në Shqipëri me një fluturim direkt po atë ditë.

Pesëdhjetë e pesë orë më vonë, ai u përpoq të hynte përsëri – këtë herë nëpërmjet pikës kufitare në Füssen. Sipas deklaratave të tij, ai donte të udhëtonte për në Bruksel për t’u bashkuar me vëllain e tij, përcjell albinfo.ch. Policia Federale e denoncoi atë për tentativë hyrjeje të paligjshme. Pasi depozitoi një depozitë sigurie prej 471 eurosh, ai u kthye në Shqipëri me një fluturim direkt po atë mbrëmje.

Raporti i ri: Më shumë fëmijë obezë sesa të kequshqyer

Posted on by albinfo.ch

Për herë të parë, më shumë nxënës shkolle dhe adoleshentë në të gjithë botën janë mbipeshë sesa të kequshqyer.

Kjo tregohet nga një raport i ri nga Fondi i Fëmijëve i OKB-së (UNICEF), transmeton albinfo.ch. Sipas raportit, 9.4 përqind e njerëzve midis moshës 5 dhe 19 vjeç janë obezë, dhe 9.2 përqind janë nën peshë. Ky vlerësim bazohet në shifra nga viti 2000 deri në vitin 2022.

Sipas UNICEF-it, obeziteti është më i zakonshëm sesa nënpesha në pothuajse të gjitha rajonet e botës, përveç vendeve të Afrikës Subsahariane dhe vendeve të Azisë Jugore, shkruan srf.ch.

Organizata e sheh një mjedis ushqimor të pashëndetshëm si arsyen kryesore dhe po u bën thirrje qeverive të ndërmarrin veprime kundër tij.

Parlamenti votoi pro zgjatjes së dënimit me burgim të përjetshëm

Posted on by albinfo.ch

Kushdo që dënohet me burgim të përjetshëm në Zvicër duhet të vuajë të paktën 17 vjet burg efektiv. Të dyja dhomat e Parlamentit të Zvicrës, Dhoma Nacionale dhe ajo e Kantoneve (Senati) duan të ndryshojnë kodin penal në përputhje me rrethanat, transmeton albinfo.ch.

Lirimi me kusht për një dënim me burgim të përjetshëm tani duhet të jetë i mundur vetëm pas 17 vjetësh, shkruan srf.ch. Një gjë e tillë është dy vjet më vonë se sa është aktualisht e mundur.

Kjo ka për qëllim të sqarojë ndryshimin midis një dënimi me burgim të përjetshëm dhe një dënimi me burgim 20-vjeçar. Në rastin e fundit, lirimi me kusht është i mundur pas pak më shumë se 13 vjetësh.

Dhoma Nacionale votoi 131 vota pro dhe 64 kundër, me dy abstenime, në favor të propozimit, të cilin Parlamenti e kishte kërkuar në një mocion nga anëtarja e Dhomës së Kantoneve, Andrea Caroni (FDP/AR).

Votat negative erdhën kryesisht nga fraksionet e Partisë Socialdemokrate (SP) dhe Partisë së Gjelbër.

Për shkak të një ndryshimi të nevojshëm, propozimi i kthehet sërish Dhomës së kantoneve.

Leon Gjinaj – një talent i ri që rritet mes pasionit dhe përkushtimit

Posted on by albinfo.ch

Në lojën e fëmijërisë së tij, Leoni e gjeti thirrjen që e bën të ndjehet i gjallë. Vetëm gjashtë vjeç kur nisi të luante futboll, ai e kujton ende emocionin e parë, një top në këmbë dhe një buzëqeshje që nuk i fshihej nga fytyra. “Isha i lumtur, sepse po bëja lojën që më pëlqente më së shumti – të luaja me top”, thotë ai me sinqeritetin e një fëmije, por edhe me bindjen e një sportisti të vogël që tashmë e di rrugën e tij.

Fusha e gjelbër është hapësira ku ai ndien liri, ku çdo driblim është një ëndërr që merr formë, çdo pasim është një mësim për besim, dhe çdo gol është krenari – për veten, por sidomos për familjen e tij. “Futbolli më jep emocione të bukura: liri, gëzim dhe krenari”, thotë ai, duke i dhënë kuptim asaj që sporti përfaqëson – një mënyrë për të jetuar me pasion.

Çdo trofe dhe çdo shpërblim si lojtari më i mirë i ndeshjes është një dëshmi e përkushtimit të tij. Por për Leonin, futbolli nuk është vetëm diçka personale. “Shokët e skuadrës janë si një familje e dytë. Së bashku mësojmë, përkrahim njëri-tjetrin dhe japim më të mirën.” Aty ku shumë shohin vetëm garë, ai sheh miqësi dhe forcë kolektive.

Lojtarët e preferuar të e tij – Neymar, Messi, por edhe shqiptarët Xhaka, Shaqiri e Zhegrova – janë shembuj që e shtyjnë të ëndërrojë më shumë. “Ëndrra ime është që një ditë të bëhem lojtar me famë botërore”, thotë ai me vendosmëri, duke e kthyer ëndrrën në një synim që e motivon çdo ditë të punojë më fort.

Dashuria e prindërve – themeli i suksesit

Asnjë rrugëtim nuk është i lehtë pa mbështetje. Lumja dhe Robinsoni, prindërit e Leonit, e panë që herët dritën e talentit të tij. “Që në moshën 6-vjeçare e kuptuam se kishte diçka të veçantë. E shihnim sa i lumtur ishte sa herë që luante dhe sa ndryshe kuptonte lojën.”

Por talenti, pa sakrifica, nuk do të kishte hapësirë për t’u rritur. “Duhet të jemi gjithmonë pranë tij. Ne kemi edhe fëmijë të tjerë, por për Leonin kërkohet një përkushtim edhe më i madh, si familjarisht ashtu edhe financiarisht.” Në këtë udhëtim, familja është gjithmonë e bashkuar, duke i treguar djalit se kur është koha për shkollë, për sport dhe për pushim.

Mesazhi i tyre për prindërit është i qartë: “Vëreni tek fëmijët atë që duan të bëjnë. Kur ata janë të lumtur, mbështetini. Vetëm kështu mund të arrijnë kulmet e talentit të tyre.”

Një histori frymëzimi për të gjithë

Historia e Leonit është më shumë se një rrëfim për futbollin. Është dëshmi se ëndrrat lindin nga pasioni, por rriten vetëm kur ushqehen me përkushtim, disiplinë dhe dashuri. Në çdo hap të tij, shihen gjurmët e një fëmije që nuk luan vetëm për vete, por për të treguar se edhe një ëndërr e lindur në një fushë të vogël mund të marrë krahë të mëdha.

Leoni është shembulli se me besim, sakrificë dhe dashuri familjare, asgjë nuk është e paarritshme. Në fushën e jetës dhe të futbollit, ai tashmë ka nisur të shënojë golat e parë drejt një të ardhmeje që premton të ndritshme.

 

Haxhiu: Kosova është shtet unitar dhe jo multietnik

Posted on by Drin Reçica

Albulena Haxhiu, nënkryetare e Kuvendit, në një konferencë për media të mërkurën ka thënë se Lëvizja Vetëvendosje ka dërguar komente në Gjykatën Kushtetuese lidhur me ankesën e Listës Serbe për çështjen e nënkryetarit serb të Kuvendit të Kosovës. Haxhiu ka thënë Lëvizja Vetëvendosje nuk ka votë për asnjërin nga deputetët e Listës Serbe për nënkryetar.

Haxhiu ka thënë se “Kosova është shtet unitar dhe jo multietnik”. Ajo ka thënë se askush s’ka të drejtën e vetos mbi organet e Kosovës.

“Së pari dua të theksoj se shteti ynë është unitar dhe jo multietnik. Ky model është rregullatori i Republikës sonë demokratike. Në shtetin tonë të pavarur në vitin 2008, asnjë grup etnik, gjinor a shoqëror nuk e ka të drejtë ne vetos mbi organet tona që konstatojnë republikën. Ne qytetarët jemi palë të barabarta”, ka thënë ajo.

Haxhiu ka thënë se Pakoja e Ahtisaarit që i parapriu përmbajtjes së Kushtetutës së Kosovës “ka dhënë vende të rezervuara për komunitetet joshumicë, e jo të drejtën e vetos”.

Nënkryetarja e Kuvendit ka thënë se Kushtetuta e Kosovës qëllimisht ka shmangur të drejtën e vetos për deputetët e komuniteteve që të garantojë funksionalitetin e institucioneve.

Ajo ka thënë se Vetëvendosje ka kërkuar që Kushtetuesja të hedhë poshtë kërkesën e Listës Serbe. E ka cilësuar të papranueshme masën e përkohshme që e ka vënë kjo gjykatë mbi këtë kërkesë.

Për Listën Serbe ajo ka thënë se është kërcënim direkt për stabilitetin dhe demokracinë e Kosovës.

Të premten e javës që shkoi Gjykata Kushtetuese vendosi masë të përkohshme përmes së cilës ua ka ndaluar deputetëve të ndërmarrin veprime si dhe ka ndaluar zhvillimin e ndonjë procedure për formimin e Qeverisë së re të Kosovës. Masa është vendosur në mënyrë ex officio dhe në bazë të kërkesës së deputetëve të Listës Serbe. Në fund të gushtit Kuvendi i Kosovës ka zgjedhur kryetarin dhe katër nga pesë nënkryetarët, duke ndarë votimin e nënkryetarëve nga komunitetet joshumicë. Votat e mjaftueshme nuk i ka marrë asnjë nga deputetët e komunitetit serb për nënkryetar të Kuvendit e kryetari i ri Dimal Basha e ka shpallur institucionin të konstituuar. Pas këtij vendimi subjekti më i madh politik i serbëve në Kosovë, Lista Serbe, i është drejtuar Gjykatës Kushtetuese me pretendimin se me vendimin e Bashës është shkelur Kushtetuta me ndarjen e votimit të nënkryetarëve nga komunitetet pakicë.

Rutte: Jemi gati të mbrojmë çdo centimetër të territorit të Polonisë

Posted on by Drin Reçica

“Ajo që ndodhi në Poloni ishte e rrezikshme, pavarësisht nëse ishte e qëllimshme apo jo, ishte absolutisht e pamatur dhe e rrezikshme”, tha Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Mark Rutte.

Ndërsa Moska mohon se dronët e rrëzuar në hapësirën ajrore polake ishin rusë, Mark Rutte vëren se “vlerësimi i incidentit është duke vazhduar”.

Në fakt, Mark Rutte i dërgoi gjithashtu një mesazh presidentit rus, Vladimir Putin, duke theksuar: “Ndaloni luftën në Ukrainë, ndaloni përshkallëzimin e luftës. Ndalo shkeljen e hapësirës ajrore aleate. Dije se jemi gati, se jemi vigjilentë dhe se do të mbrojmë çdo centimetër të territorit të NATO-s.”

Në fakt, Mark Rutte vuri në dukje pas rrëzimit të dronëve rusë se “reagimi i djeshëm ishte shumë i suksesshëm”.

Aftësitë bazë si çelës i suksesit në tregun e punës në Zvicër

Posted on by Drin Reçica

Në një treg pune gjithnjë e më kërkues dhe në zhvillim të vazhdueshëm, zotërimi i aftësive bazë si shkrim-leximi, llogaritja dhe zgjidhja e problemeve po dëshmohet gjithnjë e më shumë si faktor vendimtar për integrimin dhe suksesin profesional. Një raport i publikuar së fundmi nga Zyra Federale e Statistikave (FSO) në Zvicër hedh dritë mbi këtë realitet, duke theksuar se njerëzit që zotërojnë këto aftësi janë më të përgatitur për sfidat e tregut të punës, pavarësisht nivelit të tyre të kualifikimit formal, përcjell albinfo.ch.

Sipas raportit, katër nga pesë punonjës në Zvicër tregojnë aftësi të mesme deri të larta në lexim (81%), aritmetikë (85%) dhe zgjidhje problemesh (79%). Këto shifra dëshmojnë për një nivel të lartë të përgatitjes së fuqisë punëtore në vend dhe nënvizojnë rëndësinë e aftësive themelore në ndërtimin e karrierave të qëndrueshme dhe të suksesshme.

FSO thekson se këto aftësi janë thelbësore jo vetëm për të gjetur punë, por edhe për të pasur qasje në pozita më të paguara dhe për të marrë pjesë në arsimin dhe trajnimin e vazhdueshëm. Kjo nënkupton se edhe individët pa arsim të lartë universitar, por me një nivel të mirë të aftësive bazë, kanë mundësi reale për përparim profesional dhe personal.

Një nga elementët më domethënës të raportit është se këto aftësi ndikojnë drejtpërdrejt në mirëqenien ekonomike dhe sociale të individit. Aftësitë për të kuptuar informacione, për të bërë llogaritje të thjeshta ose për të zgjidhur probleme praktike nuk janë më vetëm pjesë e shkollimit, por janë mjete të domosdoshme për pjesëmarrje aktive në jetën ekonomike dhe shoqërore.

Ky realitet paraqet një sfidë dhe një mundësi për sistemet arsimore dhe trajnuese: të garantojnë që të gjithë qytetarët – pa përjashtim – të zhvillojnë këto aftësi që në moshë të hershme dhe t’i përforcojnë ato gjatë gjithë jetës. Investimi në programe që përmirësojnë shkrim-leximin funksional, aftësitë numerike dhe mendimin kritik duhet të shihet si prioritet kombëtar.

Në përfundim, raporti i FSO është një thirrje për të gjithë: suksesi në tregun e sotëm të punës nuk lidhet vetëm me diploma, por me aftësinë për të menduar, komunikuar dhe zgjidhur probleme. Dhe kjo është diçka që mund dhe duhet të jetë e arritshme për të gjithë.

Zvicra ka më pak akomodime me qira

Posted on by Drin Reçica

Kjo mund të mos jetë një surprizë për këdo që kërkon një shtëpi, dhe shifrat zyrtare e konfirmojnë këtë fenomen, përcjell albinfo.ch.

Në fakt, nuk ka pasur asnjë lehtësim për mungesën e banesave në muajt e fundit; përkundrazi, është përkeqësuar.

Shkalla e vendeve të lira në Zvicër ra në 1 përqind në qershor, sipas të dhënave të publikuara nga Zyra Federale e Statistikave të martën.

Kjo korrespondon me një rënie prej 6.8 përqind në shkallën e vendeve të lira.

Kjo mungesë është më e keqja në 15 kantone, me shkallët më të ulëta të vendeve të lira (nën mesataren kombëtare prej 1 përqind) të regjistruara në Gjenevë (0.34 përqind), e ndjekur nga Zug (0.42 përqind) dhe Cyrih (0.48 përqind).

Furnizimi i apartamenteve me qira të lira ka rënë vazhdimisht gjatë pesë viteve të fundit, raportoi FSO.

FIFA pritet të ndëshkojë rëndë Serbinë, tifozët bën thirrje për Kosovën dhe Metohinë

Posted on by Drin Reçica

Bëhet e ditur se kombëtarja e Serbisë rrezikon një dënim të ashpër nga FIFA, pas ngjarjeve të ndodhura gjatë ndeshjes me Anglinë në Beograd, e vlefshme për kualifikueset e Botërorit 2026. Në aspektin sportiv, Serbia pësoi një humbje të rëndë 0-5 përballë anglezëve, me golat e Harry Kane, Noni Madueke, Ezri Konsa, Marc Guehi dhe Marcus Rashford (nga penalltia). Por më problematike për FSS janë incidentet e ndodhura në tribuna, përcjell albinfo.ch.

Sipas mediave britanike, veçanërisht portalit “Sportbible”, sjellja e tifozëve serbë mund t’i kushtojë Serbisë sanksione të rënda. Në stadium u shfaq një banderolë me mesazhin “Kosova është zemra e Serbisë”, ndërsa u dëgjuan edhe kore mbi Kosovën dhe Metohinë. Këto veprime kanë nxitur reagime nga autoritetet në Kosovë, të cilët kërkuan nga FIFA dhe UEFA masa të menjëhershme.

Ndeshja u ndërpre për pak minuta pasi një lazer u drejtua në fytyrën e mbrojtësit anglez Ezri Konsa, ndërsa spikeri i stadiumit u detyrua të paralajmëronte publikun për ndalimin e përdorimit të lazerëve dhe piroteknikës. Gjithashtu, raportohen raste ku tifozët përdorën fishkëllima artificiale për të hutuar lojtarët në fushë.

Rritja e kostove çon në largimin e Wizz Air nga Aeroporti i Vjenës

Posted on by Drin Reçica

Kompania ajrore me kosto të ulët Wizz Air njoftoi largimin e plotë nga baza e saj në Vjenë, duke mbyllur operacionet deri në mars 2026. Ky vendim vjen pas rritjes së ndjeshme të tarifave aeroportuale, taksave dhe kostove të shërbimeve në Aeroportin e Vjenës, që e bëjnë të pamundur vazhdimin e modelit të biznesit me çmime ultra të ulëta, transmeton albinfo.at.

Tërheqja do të bëhet në dy faza: nga tetori 2025 do të ndërpriten fluturimet për në Bilbao dhe Londër (Gatwick), ndërsa mbyllja përfundimtare pritet më 15 mars 2026, me heqjen e tre avionëve të mbetur dhe ndërprerjen e të gjitha itinerareve.

Që nga hapja në 2018, Wizz Air ka operuar në Vjenë me pesë avionë Airbus A321neo, duke ofruar 28 linja në 20 vende. Pas mbylljes, pasagjerët do të kenë mundësi lidhjesh nëpërmjet Bratislavës dhe Budapestit, ndërsa kompania premton rimbursime dhe rirezervime pa pagesë për fluturimet e anuluara, shkruajnë mediat austriake.

Punonjësit e prekur do të përfitojnë mbështetje dhe oferta për punë në rrjetin tjetër të kompanisë. “Ky ishte një vendim i vështirë, por i nevojshëm për të ruajtur konkurrueshmërinë tonë afatgjatë,” tha Mauro Peneda, Drejtor Menaxhues i Wizz Air Malta. /Albinfo.ch

Spektakël i rrallë natyror, flamingot zbarkojnë në Aargau

Posted on by Drin Reçica

Rreth 20 flamingo rozë janë parë në rezervuarin e Klingnau-t në kantonin Aargau, duke ofruar një pamje të rrallë dhe spektakolare për dashamirësit e natyrës. Kjo zonë, e njohur si parajsë për zogjtë, frekuentohet shpesh nga ornitologët që e konsiderojnë këtë shfaqje një sensacion, përcjell albinfo.ch.

Flamingot u panë fillimisht pranë Liqenit të Gjenevës dhe më pas u zhvendosën në Aargau. Ekspertët besojnë se zogjtë kanë origjinën nga Camargue në Francë, një zonë ku gjenden kolonitë më të mëdha të flamingove në Evropë.

Ky është një fenomen i rrallë në Zvicër dhe një tregues i rëndësishëm i ndryshimeve në migracionin e zogjve.

https://www.srf.ch/news/schweiz/seltene-voegel-im-aargau-spektakulaere-seltenheit-flamingos-machen-halt-im-aargau

Xherdan Shaqiri rrëfen të vërtetat e karrierës: Eksperiencat në Inter, Bayern, Liverpool dhe kthimi në Basel

Posted on by Drin Reçica

Xherdan Shaqiri është një nga emrat më të spikatur të futbollit zviceran dhe një figurë që ka lënë gjurmë në klubet më të mëdha evropiane. Nga suksesi te Bayern Munich dhe Liverpool, te një përvojë e vështirë në Milano me Interin, Shaqiri nuk i shmanget asnjë teme në intervistën e tij për Gazzetta dello Sport. Ai flet për momentet e vështira, keqardhjen për transferimin e munguar te Juventusi dhe gëzimin e rikthimit në vendlindje, transmeton albinfo.ch.

Një jetë mes udhëtimeve dhe futbollit

Shaqiri është një reflektim i brezit modern të futbollistëve ndërkombëtarë: i lindur në Kosovë nga prindër shqiptarë dhe rritur në Zvicër, ku edhe nisi rrugëtimin e tij si futbollist profesionist. Me një karrierë që përfshin gjashtë vende, shumë gjuhë dhe kultura të ndryshme, ai është kthyer sot në një simbol të Zvicrës sportive.

Në moshën 33-vjeçare, Shaqiri është rikthyer në qytetin e tij të lindjes, Basel, aty ku gjithçka kishte nisur. Dhe rikthimi nuk mund të ishte më i suksesshëm: titulli kampion që në sezonin e parë dhe, mbi të gjitha, kthimi te vetvetja.

“Falë Baselit, kam rizbuluar motivimin dhe buzëqeshjen. Ndihem sërish si një gjeni i çmendur”,  shprehet ai me entuziazëm.

Lëndimet dhe çfarë mund të kishte qenë

Lëndimet kanë qenë një temë e përsëritur në karrierën e Shaqirit, shpesh duke ndërprerë ritmin e tij në momentet më të rëndësishme.

“Kush e di çfarë karriere do të kisha bërë pa problemet fizike. Vitet e fundit kanë qenë të vështira, por tani jam mirë dhe i lumtur”, shton ai.

Eksperienca e shkurtër dhe zhgënjyese te Interi

Shaqiri iu bashkua Interit në vitin 2015, me shumë pritshmëri dhe premtime. Roberto Mancini e kishte kërkuar personalisht, por aventura në Milano zgjati vetëm gjashtë muaj.

“Mancini më telefonoi dhe më bindi brenda pesë minutash. Më tha se do të isha në qendër të projektit, por në fund nuk luajta shumë. Mund të më kishin dhënë më shumë minuta,”  kujton ai.

Përsa i përket nivelit të skuadrës së asaj kohe, Shaqiri është i drejtpërdrejtë:

“Rashë në një nga skuadrat më të dobëta të Interit në 15 vitet e fundit. Ishim një ekip pa ekuilibër dhe pa emra të mëdhenj. Nuk ishim ndërtuar për të fituar.”

Megjithatë, ai nuk e mohon se grupi ishte i mirë në aspektin njerëzor dhe sjell ndër mend emra si Kuzmanovic, Nagatomo, Juan Jesus dhe Dodo, me të cilët kishte marrëdhënie pozitive.

Për Guardiolën, Juventusin dhe pengjet e karrierës

Ndër temat që preken në intervistë është edhe transferimi i dështuar te Juventusi, që sipas tij mbetet një ndër pengjet më të mëdha të karrierës. Po ashtu, ndalet edhe te marrëdhënia me Pep Guardiolën, me të cilin pati bashkëpunim në Bayern, një etapë që, megjithatë, nuk shkoi sipas pritshmërive për të dyja palët.

Në përfundim, historia e Xherdan Shaqirit është ajo e një futbollisti që nuk ka ndalur kurrë së luftuari për të gjetur vendin e tij, si në fushë ashtu edhe jashtë saj. Nga suksesi ndërkombëtar, te përballjet me zhgënjimet personale, ai mbetet një nga figurat më të rëndësishme të futbollit zviceran modern  një “profet” që është rikthyer në vendin e tij, më i fortë dhe më i përmbushur se kurrë.

Sonte hap siparin “Kino Kosova”: 5 net me filma shqip në Bernë

Posted on by albinfo.ch

Sonte bëhet hapja e festivalit “Kino Kosova”, në Bernë. Është edicioni i gjashtë i këtij festivali i cili, me çdo edicion të ri po shënon rritje në sasi dhe në cilësi.

Kësaj here, filmdashësit do të kenë rastin që për pesë ditë ose mbrëmje, të shohin mbi 30 filma të përzgjedhur, dokumentarë e artistikë, të metrazhit të shkurtë e të gjatë, nga Kosova, Zvicra dhe diaspora. Vend mysafir i festivalit këtë vit do të jetë Portugalia. Krahas filmave do të ketë edhe debate, koncerte dhe ekspozita të arteve pamore.

Programi i festivalit hapet sonte nga ora 20.00 në Zentrum für Kulturproduktion (Progr) Waisenhausplatz 30 3011 Bern.

Albinfo.ch edhe kësaj here është sponsor medial i festivalit.

Edicioni i gjashtë i “Kino Kosovës” zhvillohet nga 10 (sonte) deri më 14 shtator nën temën “Sense of Purpose”, që pasqyron tensionin midis ndjenjës së humbjes dhe gjetjes së forcës, duke sfiduar audiencën të reflektojë mbi rolin e artistit dhe komunitetit artistik në kohë të trazuar, shkruan albinfo.ch.

Drejtori artistik, Sabahet Meta, thekson se festivali synon të krijojë hapësira ku publiku mund të gjejë frymëzim dhe të ndjejë lidhjen me ngjarjet kulturore dhe politike në vend dhe botë.

Në program janë përfshirë filma nga regjisorë kosovarë si Samir Karahoda, Norika Sefa, Ilir Hasanaj, Ibër Deari, Besim Ugzmajli, Florenc Papas, Belkis Bayrak, Aulona Fetahaj, si dhe një numër filmash nga Portugalia, mysafire e këtij edicioni, në kuadër të programit “Close-up: Portugal”. Zgjedhja e saj lidhet drejtpërdrejt me misionin që ka Kino Kosova: të trajtojë përmes filmit temat e migrimit, identitetit dhe përvojave të përbashkëta njerëzore, duke nxitur dialogun ndërkulturor. Pastaj, Kosova dhe Portugalia ndajnë një histori të rëndësishme në raport me Zvicrën. Të dy komunitetet kanë dhënë dhe vazhdojnë të japin kontribut të çmuar në jetën ekonomike, shoqërore dhe kulturore të vendit,  realitet që pasqyrohet edhe në kinematografinë e tyre.

Në Bernë do të takohen zërat e rinj të kinemasë kosovare me realizmin poetik të kinemasë portugeze. Programi i vendit mysafir është kuruar nga Cíntia Gil, e njohur për punën e saj në festivalin prestigjioz Doclisboa.

Eksplorimi i temave që lidhen me identitetin kulturor

 

Festivali gjithashtu përfshin programin “Swiss Shorts” dhe projektin “Re-Connect”, bashkëpunim mes artistëve të rinj nga Kosova dhe Zvicra për të eksploruar tema si identiteti, trashëgimia kulturore, demokracia dhe të drejtat e njeriut.

Muzika shqiptare është e pranishme me performanca nga Agona Sporta, ndërsa ekspozita e artistit Yll Xhaferi dhe dy panele diskutimi përforcojnë temën e festivalit.

“Kino Kosova” nuk është thjesht një festival filmi; ai funksionon si një platformë që lidh komunitetin shqiptar me atë zviceran, duke trajtuar çështje shoqërore, kulturore dhe politike dhe duke nxitur dialogun ndërkulturor.

Në këtë edicion publiku do të ketë mundësinë të shohë premierat zvicerane të filmave “Luna Park” dhe “Everybody Calls Redjo”.

Programi i Filmave

Edicioni i këtij viti sjell mbi 30 filma artistikë dhe dokumentarë, të gjatë e të shkurtër, që eksplorojnë ekuilibrin mes shpresës për një të ardhme më të mirë dhe sfidës për t’u përballur me realitetin.

Në një program të veçantë do të prezantohen edhe filma të shkurtër zviceranë, të kuruar nga John Canciani, drejtor artistik i festivalit Kurzfilmtage Winterthur.

Adriana Matoshi, në fokus të festivalit

Në qendër të vëmendjes është aktorja kosovare Adriana Matoshi, e njohur për rolet e saj në filma si Zana, The Marriage, Aga’s House dhe Cold November (aktualisht në Netflix), vepra që janë shfaqur në pesë vitet e fundit në Kino Kosova. Ndërsa në këtë edicion do të shfaqen dy filma me pjesëmarrjen e saj: “Luna Park” dhe “Everybody Calls Redjo”, që do të kenë premierën e tyre zvicerane në Kino Kosova.

Programi shoqërues

Në bashkëpunim me qendrën kulturore PROGR dhe partnerë të tjerë, festivali sjell një program të larmishëm: Rezidencë artistike (2 muaj), që do të kulmojë me një ekspozitë gjatë festivalit: Yll Xhaferi, artist ndërdisiplinor nga Kosova (pikturë & media digjitale).

Koncert live: Agona Shporta Quintet,  prezantimi i albumit të saj debutues “Hape Portën” (2024). 13.09.2025, ora 21:30, Turnhalle/PROGR.

After Party: Bacalhau 3000,  kolektiv zvicerano-portugezo-brazilian i DJ-ve.

Video Player

00:00
00:20

12.09.2025, ora 22:00 – Sonarraum/PROGR.

Dy diskutime në panel.

“Re-Connect”, Program i ri shkëmbimi me Dokufest

Për herë të parë këtë verë u realizua një program shkëmbimi me festivalin Dokufest në Prizren. Të rinj nga diaspora kosovare në Zvicër udhëtuan në Kosovë, ku bashkë me bashkëmoshatarët e tyre vendas krijuan filmat e tyre, nën mentorimin e ekipit të Dokufest. Në Bernë, këto vepra do të prezantohen për publikun.

Agona Shporta prezanton “Hape Portën” në Kino Kosova

Vokaliste dhe aranzhuese, Agona Shporta sjell albumin e saj debutues “Hape Portën” (2024), një rikrijim i guximshëm i muzikës popullore shqiptare të ndërthurur me tinguj bashkëkohorë dhe frymë improvizimi. Me zërin e saj evokues dhe qasjen e veçantë, Shporta lidh traditën me modernitetin, duke ofruar një përvojë muzikore të thellë dhe prekëse.

Asaj i bashkohen muzikantë të shquar nga Kosova: kitaristja Tringa Sadiku, pianisti Ilir Bajri, basisti Enver Muhamedi dhe bateristi Enes Beu. Së bashku krijojnë një peizazh tingujsh të rrënjosur në trashëgimi, por të mbushur me horizonte të reja.

Titulli i albumit “Hape Portën” është frymëzuar nga kënga “Hape Portën Moj Evropë”, një iso-polifoni e Jugut të Shqipërisë nga vitet ’90, që pasqyronte migrimet masive pas rënies së komunizmit. Në versionin e Shportës, kënga rinterpretohet në kontekstin e liberalizimit të vizave për Kosovën në vitin 2024, duke e zhvendosur fokusin nga vështirësitë e së kaluarës drejt një të ardhmeje më shpresëdhënëse.

Repertori i saj përfshin gjithashtu përpunime të këngëve klasikëve të Nexhmije Pagarushës dhe vënien në muzikë të poezisë së Xhevdet Bajrajt, duke ndërthurur temat e dashurisë dhe emocioneve njerëzore. Muzika e saj nderon të kaluarën ndërsa hap horizonte të reja për tingullin shqiptar.

Agona Shporta dhe ansambli i saj do të prezantojnë Hape Portën live në Kino Kosova Film Festival, më 13 Shtator, në Turnhalle/PROGR, Bernë.

Biletat janë të disponueshme në www.kinokosova.com.

Rreth  festivalit “Kino Kosova”

Kino Kosova u themelua në vitin 2019 nga Sabahet Meta, i cili dhjetë vite më parë u zhvendos në Zvicër duke sjellë frymën e Dokufest-it nga qyteti i tij i lindjes, Prizreni. Festivali është rritur vit pas viti dhe sot është i regjistruar si shoqatë jo-fitimprurëse. Ai i kushtohet kinemasë alternative, duke besuar në fuqinë e saj për të hapur horizonte të reja mendimi. “Synimi ynë është të krijojmë një hapësirë ku arti nuk mbetet vetëm një përjetim vizual në ekran, por bëhet një pikëtakim i njerëzve, ideve dhe përvojave. Një vend ku publiku jo vetëm shikon, por edhe reflekton, pyet, diskuton dhe ndan mendime. Në një kohë kur retorika përçarëse po fiton terren, besojmë se është më e rëndësishme se kurrë të ndërtojmë ura mes njerëzve”, shprehet Sabahet Meta.

https://www.kinokosova.com/de/praktische-infos/