Filmi shqiptar “Pikë uji” nga regjisori Robert Budina është zgjedhur nga media prestigjoze The New York Times, si një nga pesë filmat që nuk duhet humbur në këtë muaj. Filmin shqiptar rekomandohet nga kritikja Devika Girish bashkë me katër filma të tjerë ndërkombëtarë, duke e vendosur Shqipërinë në hartën e kinematografisë botërore, përcjell albinfo.ch.
Kritikja e New York Times vlerëson veprën e regjisorit Robert Budina, duke thënë se “ai i mbështjell personazhet në një atmosferë të zymtë me ngjyra blu dhe gri dhe perspektiva të shtrembëruara, duke theksuar kalbëzimin e thellë që shtrihet nën sipërfaqen e jetëve të të pasurve dhe të fuqishmëve”.
Mes tjerash, New York Times shprehet se filmi paraqet anën e errët të pushtetit, ku bashkohet korrupsioni dhe degradimi moral i shoqërisë. Personazh kryesor në film është një grua me pushtet, të cilës papritur “i shembet” bota.
New York Times për filmin “Pikë uji” nga Robert Budina shkruan:
Aida (Gresa Pallaska) dhe bashkëshorti i saj, Iliri (Arben Bajraktaraj), jetojnë në një ndërtesë të lartë që ngrihet mbi qytetin e Pogradecit në Shqipëri, me dritare të mëdha prej xhami që ofrojnë një pamje mahnitëse të liqenit të Ohrit. Të dy janë një çift i fuqishëm, që punojnë në bashkinë e qytetit në projekte fitimprurëse, megjithëse që në fillim kuptohet qartë se Aida është udhëheqësja, ndërsa Iliri thjesht përfiton nga ajo.
Mandej, jeta luksoze e Aidës me kokteje të shtrenjta dhe marrëveshje koorporatash, ndalet papritur. Djali i saj adoleshent, Marku (Iancu Paulo), akuzohet për përdhunimin e një shoqeje të klasës dhe arrestohet; edhe djali i kryetarit të bashkisë është i përfshirë në ngjarje. Reagimet e menjëhershme të Aidës zbulojnë mizogjininë e saj të brendësuar: mohimi, fajësimi i viktimës, premtime të dëshpëruara për të përdorur ndikimin dhe paratë për të nxjerrë Markun nga burgu.
Por sa më shumë që Aida heton, aq më e vështirë bëhet për të, që të ruajë iluzionet që ka për veten. Ajo duhet të përballet me faktin se, pavarësisht gjithë përpjekjeve të saj për sukses, ndoshta është martuar me njeriun e gabuar dhe ka rritur një djalë amoral. Regjisori Robert Budina i zhyt personazhet në një atmosferë të zymtë, me nuanca blu e gri dhe perspektiva të shtrembëruara, duke theksuar kalbëzimin e thellë që fshihet nën sipërfaqen e jetës të të pasurve dhe të fuqishmëve.
Filmi trajton tema universale por me një këndvështrim specifik shqiptar, duke eksploruar “sistemin toksik të dhunës mizogjine dhe lojës së pushtetit” në kontekstin e një shoqërie post-komuniste.
Robert Budina në një intërvistë dhënë më parë për portalb.mk tha se filmi ka lidhje me metaforën e gotës së Pitagorës.
“Titulli ka lidhje me metaforën e gotës së Pitagorës, ku nëse hedh edhe një pikë uji më shumë se niveli i lejuar ajo derdhet e gjitha, sipas një parimi fizik që ai e ndërtoj gotën. Metafora është që një pikë uji sjell ndryshme të mëdha rrënjësore, kështu personazhi kryesor Aida, e cila ka arritur gjithçka në jetë, sheh t’i “derdhet gota” kur djali i saj adoleshent akuzohet për përdhunimin e një shoqeje të klasës. Nga ana tjetër një thënie shqiptare thotë se me një pikë uji mund të laget një djalë, por nuk mjafton një det i tërë, kur bëhet fjalë për një vajzë, kur bëhet fjalë për moralin”, tha Budina.
Ai shtoi më tej se një histori shqiptare duhet t’i flasë edhe një publiku evropian.
“Filmat autor që ne realizojmë kanë një vështirësi të dyfishtë, duhet të jenë origjinalë në histori lokale dhe të transmetojnë mesazhe universale. Një histori shqiptare duhet t’i flasë edhe një publiku evropian. Duke qenë se ne e kemi shfaqur me sukses filmin para një publiku shqiptar dhe jemi përzgjedhur në shumë festivale ndërkombëtare të rëndësishëm mendoj se ia kemi arritur qëllimit”, tha Budina.
