Archives

Veton Rasaj kërkon votën e shqiptarëve në zgjedhjet për Asamblenë e St. Gallenit

Posted on by albinfo.ch

25 shtatori 2016 është në Zvicër dita e votimeve apo referendumeve që bëhen për çështje të ndryshme, në nivel nacional dhe në nivele kantonesh e komunash. Po këtë ditë në St. Gallen mbahen edhe votimet për zgjedhjen e asamblesë komunale, të qytetit.

Në garat për një vend në këtë asamble, garon edhe i riu me rrënjë shqiptare, Veton Rasaj, në radhët e CVP-së. Njëzetvjeçari Rasaj nuk është i panjohur për zgjedhësit e St. Gallenit dhe për lexuesit e albinfo.ch. Përveç që kandidon për herë të dytë për asamblenë e qytetit ku jeton, ai ka garuar më parë edhe për Parlamentin e Kantonit të St. Gallenit ku ka treguar një rezultat të kënaqshëm.

Vetoni është i lindur në vitin  1996 dhe aktualisht është duke ndjekur studimet për informatikë në degën e inxhinierisë së Universitetit FHS të St. Gallenit.

Zgjedhjet mbahen me 25 shtator 2016 për mandatin e këshilltarët e qytetit për periudhën 2017-2020

Ai bën pjesë në listën e tretë, nën numrin rendor 18.

Me këtë rasrt, Veton Rasaj pemës albinfo.ch i drejtohet komunitetit shqiptar të St. Gallenit e më gjerë me një letër publike për të kërkuar mbështetje në zgjedhjet e 25 shtatorit.

Në vazhdim, letra e Veton Rasajt drejtuar bashkatdhetarëve:

Të dashur bashkatdhetarë, ju që jetoni në qytetin e St. Gallen, por edhe të gjithë ju që jetoni në shtetin e Zvicrës.

Asnjëri prej nesh nuk e ka pasur të lehtë që të arrijë deri këtu ku jemi sot. Është dashur shumë punë, shumë mund e shumë vuajtje që ne të integrohemi e të bëhemi pjesë e këtij shteti. Këto vuajte do të jenë gjithmonë pjesë e kujtimeve tona, të cilat do të bëjnë që gjithmonë të ndjehemi krenar për sakrificën tonë dhe të njerëzve tanë më të dashur, atyre që këtu kanë ardhur para nesh.

Të gjithë ne kemi vuajtur, sepse kur kemi ardhur këtu kemi qenë të huaj. Nuk e kemi pasur askënd që të na shtrijë dorën e ndihmës. Gjithçka është dashur ta bëjmë vet.

Por, sot gjërat kanë ndryshuar, mundi jonë dhe i gjeneratave para nesh ka bërë që tashmë të kemi përfaqësuesit tanë. Të kemi bijtë tanë që me mendjen dhe energjinë e tyre, do të ndikojnë që komuniteti ynë të ngritet edhe më shumë në shtetin zviceran.

I tillë është edhe djaloshi i ri Veton Rasaj, i cili sot ka nevojë për ndihmën tonë, në mënyrë që nesër ai të jetë përfaqësuesi jonë më i denjët.

Në këtë drejtim, nga zemra sot dua të ju kërkoj një nderë. Nga ju kërkoj që të gjithë ne të bëhemi së bashku dhe të votojmë për Veton Rasajn, i cili do të kandidojë për deputet në qytetin St. Gallen-it.

Që ne të kemi një integrim edhe më të mirë. Që fëmijët tanë të rriten si qytetarë të barabartë të këtij vendi, ne kemi nevojë për përfaqësim politik në të gjitha instancat e shtetit zviceran. Dhe, të jeni të bindur që asnjëherë nuk mund të gjejmë përfaqësim më të denjët sesa përfaqësimi që mund të na bëjë Veton Rasaj.

Vetoni tashmë e ka dëshmuar që është një djalosh i pjekur dhe i aftë që të jetë deri në maksimum zëri ynë.

Ta përkrahim Vetonin, sepse duke e përkrahur atë ne e kemi përkrahur dhe e kemi ndihmuar veten dhe familjen tonë.

Ju faleminderit!

Alban Imeri, zgjidhet si deputeti i parë shqiptarozviceran në Parlamentin e Kantonit Thurgau

Posted on by albinfo.ch

Alban Imeri, kandidat i partisë BDP (Partia e Djathtë Demokratike) ka arritur të sigurojë një vend në Parlamentin e Kantonit Thurgau. Me këtë arritje ai bëhet shqiptarozvicerani i parë në këtë kanton që bëhet deputet në nivel kantonal. Albani po ashtu i shtohet numrit të vogël të shqiptarozviceranëve që kanë arritur të bëhen deputetë kantonesh, shkruan albinfo.ch. Deri tash në këtë nivel janë ngritur: Osman Osmani (Schaffhausen SP, mandati i  dytë), Ylfete Fanaj (Lucern SP, mandati i dytë), Zari Xhaferi (Zug, SP, manadati i dytë) dhe Etrit Hasler (St. Gallen, mandati i dytë). Një mandat në parlamentin kantonal të Glarusit ka qenë deputet edhe Osman Sadiku, po ashtu i Partisë Socialdemokrate.

Duke u bërë deputet i BDP-së, Albani bëhet kështu shqiptari i parë që në këtë post është zgjedhur si kandidat i një partie të djathtë.

Studenti 25 vjeçar në drejtimin inxhinier i makinerisë  me prejardhje nga Kumanova është prej kohësh aktiv në këtë parti dhe deri tash ka bërë emër të respektuar me aktivitetin e tij në kanton., bën të ditur albinfo.ch.

Ai pati kandiduar edhe në vitin 2012 po për këtë post, por nuk kishte arritur të zgjidhej. albinfo.ch e ka përcjellë në vazhdimësi aktivitetin dhe zhvillimin politik të këtij të riu ambicioz, që nga kandidimi i tij i parë, para katër vitesh

Albani ka lindur më 7 janar të vitit 1991 në Münsterlingen TG dhe prej vitit 1999 jeton me prindër në Egnach. Katër vite më parë ka qenë iniciator për formimin e degës së BDP-së në qarkun e Arbonit, nga ku më pas është zgjedhur presidenti i parë i BDP-së (Bürgerlich -Demokatische Partei) -Partia Demokratike Qytetare në po këtë qark, kurse për një periudhë të shkurtër ka qenë edhe anëtar i kryesisë së BDP-së në kantonin Thurgau.

Kandidati i SP-së, Isuf Sherifi, në ballë të demonstratës për t’i thënë “jo” iniciativës për dëbimin e të huajve

Posted on by Vjosa Gervalla

Poeti Isuf Sherifi ishte të shtunën njëri nga shumë marshuesit shqiptarë që mbanin në dorë banderolen e gjatë të shkruar: “Ne i themi jo iniciativës për zbatim”. Ai e kundërshton fuqishëm iniciativën e Partisë Popullore Zvicerane që kërkon dëbimin të huajve me automatizëm.Kjo demonstratë është organizuar nga grupi “Manifest für Rechtsstatt St. Gallen” dhe ka mbledhur vetëm brenda tri ditësh qindra demonstrues që marshonin rrugëve të St. Gallenit me pankarta për t’i thënë një jo të madhe kësaj iniciative.

Politikani me prejardhje shqiptare, Isuf Sherifi, garon në listën e SP-së 09 me numër rendor 29. Albinfo.ch ka zhvilluar një intervistë të gjerë me të mbi hollësitë e aktiviteteve të tij politike. Sherifi flet rreth angazhimit të tij politikë që nga koha e tij studentore, burgosja politike dhe gara e tij në politikën zvicerane. Atëherë kush është Isuf Sherifi, pyesim ne kandidatin që synon një ulëse në parlamentin kantonal.

I.Sherifi: Kam lindur më 1967 në Tetovë. Jam fëmijë i prindërve shqiptarë të Anamoravës, e që në vitet e 50 – ta nga zullumi rankoviçian ia kishin mësyrë Anadollit, por që fati kishte dashur megjithatë që ata të zënë vend dhe të rinisin jetën sërish, po në një pjesë të tokave shqiptare. Vij nga një familje „kryengritësish“, armiq të padrejtësive dhe pushteteve totalitare dhe kriminale dhe besoj që mjafton kjo.

Albinfo.ch: Për ty po, por për lexuesit e Abinfo.ch dhe për votuesit e zonës ku keni konkuruar mbase nuk mjafton. Çfarë mund të na thoni më tepër rreth jetës suaj.

I.Sherifi: Shpjegimin shkurt të gjërave të së kaluarës sime nuk e kuptoj si varfëri të së kaluarës, por etje për t`u ballafaquar më shumë me të tashmen dhe të ardhmen. Po e plotësoj. Kam disa libra poetikë dhe monografikë të botuar. Ndërmjetësues kulturor i vetëshpallur (qesh). Jam i diplomuar si Ekspert për Migracion. Ka mbi 15 vjet që punoj në fushën e azilit. Mbi 23 vjet që jetoj në Zvicër. I martuar, prind i dy fëmijëve.

Albinfo.ch: Sipas jush, si duket e tashmja dhe e ardhmja e mërgimtarit shqiptar?

I.Sherifi: E tashmja është rruga që ia kemi shtruar vetes në të kaluarën. Me të mirat dhe të këqijat e së kaluarës, ne ballafaqohemi edhe sot. Atë që kemi mbjellur dje, e korrim sot, atë që po mbjellim sot, do ta korrim pa dyshim nesër. Tani tek e sotmja: Për mërgimtarin, emigrantin shqiptar, e sotmja është perspektiva që kemi synuar dje. Kjo perspektivë, kjo e tashme nuk është kënaqshme edhe pse shikuar në tërësi, del të jetë e përshkruar me rezultate  megjithatë shpresëdhënëse. Unë nuk dua të flas në aspektin global helvetik, por dua të ndalem tek mostrat që shpërfaqen në Kantonin St. Gallen, konkretisht në Zonën Elektorale ku kandidoj unë. Këto mostra flasin për një rizgjim të mërgimtarit, migrantit shqiptar në angazhime kolektive. Do të ndihesha edhe më mirë, nëse i gjithë potenciali që kemi ne si shqiptarë në Kantonin St. Gallen të koordinohej më mirë. Angazhimet në këtë drejtim janë në rrjedhë e sipër, dhe unë shpresoj shumë në gjetjen e një harmonie të qëndrueshme.

Këtu pra mendoj që nis edhe rrëfimi konkret për të ardhmen tonë si komunitet, ngase të jetosh në Zvicër nuk është fare lehtë. Nga larg dhe nga lart duket gjithçka mirë, gjithçka lehtë, fenomenale, i ngjan një parajse të vërtetë, nga shumëkush të ëndërruar. Por, kjo „parajsë“ nëse shikohet nga afër, nëse jetohet me të dhe në të, i sheh edhe therrat dhe shkurrishtet e saja. Dhe, pikërisht herrja e këtyre therrave dhe shkurrishteve ka edhe çmimin e vet. Do angazhim të përditshëm. Nuk ka mundësi që punën e sotme ta lësh për nesër. Nuk ka mundësi të pretendosh të jetosh në këtë „parajsë“, dhe të mos angazhohesh, që kjo të duket, por edhe të përjetohet me kënaqësi. Askush nuk të falë asgjë, e aq më pak, kur kemi të bëjmë me të ardhmen tonë. Ne si komunitet duhet angazhuar më shumë, të jemi më afër atyre që nuk janë në rrjedha të ngjarjeve politike dhe kultutore. Pos integrimit në shoqërinë ku jetojmë, duhet edhe participim. Pa participim në zhvillimet e shumëllojshme të vendit, nuk mund të pretendojmë që të merremi seriozisht nga vendi dhe shoqëria e këtij vendi.

Albinfo.ch: Atëherë, cila është mënyra më e duhur për të qenë pjesë e këtij participimi?

I.Sherifi: Nuk mendoj se ka një mënyrë, por ka shumë të tilla. Duke u nisur nga raportet e mira ndërfqinjësore në vendbanimin tënd, nga raportet që krijohen në shkolla nga fëmijët e tu, apo edhe raportet prindër – mësimdhënës, raportet shoqërore në vendet e punës, sjelljet korrekte dhe menaxhimet korrekte të sfidave që sjell përditshmëria jonë. Mendoj që ne si individë dhe si kolektivitet duhet punuar më me ngulm dhe dashamirësi për këso situata dhe gjendje konstante pozitive në të ardhmen.  Për aq sa kemi kontribuar deri më tani, në fusha të ndryshme kulturore dhe projekte integrative, dhe  sidomos më 2015 dhe në fillim 2016 edhe në projekte politike, na lejon të shpresojmë se mund të marrim edhe përgjegjësi të tjera më të mëdha. Këto që thashë kanë kuptim vetëm nëse arijmë t`i bëjmë si kolektivitet.

Albinfo.ch: Na përshkruani pak më konkretisht, ju lutem?

I.Sherifi: Shumica jetojmë dhe bëjmë sikur nuk dimë se ç`po ndodh rreth nesh. Kjo duhet të marrë fund. Ne duhet t`i japim fund ndjenjës se jemi të huaj dhe nuk jemi ata që vendosim për fatin tonë. Ne duhet të kërkojmë me ngulm, që gjërat të ecin pozitivisht përpara. Përderisa kemi, që jetojmë sot e afro  50 vjet në Zvicër, nuk guxojmë të heshtim para mundësive ligjore që kemi, që të jemi pjesë e bërjes së politikave, duke filluar nga ato më të thjeshtat,  siç janë angazhimet në politikat shkollore e të shoqatave të ndryshme, e deri tek ato të sindikatave, atyre komunale, duke shkuar tek ato kantonale e  federale.  Ne nuk guxojmë të shikojmë tutje, larg nesh, pa shikuar afër nesh,  pa bërë punën tonë, për interesa tonat të përgjithshme, për interesa të fëmijëve tanë sidomos, dhe të atyre që do të vijnë pas nesh. Ndejtja duarkryq e lidh keq fatin tonë si komunitet,  por edhe si migrantë në përgjithësi. Ua lidh duart edhe atyre subjekteve që qasjen ndaj të hujave e kanë me përzemërsi dhe njerëzi.

Albinfo.ch: Ky shpjegim i gjërave kështu siç thoni ju, duket të ketë qenë edhe nxitja kryesore që ju ka shtyrë të jeni pjesë përbërëse e politikës zvicerane.

I.Sherifi: Angazhimi im në politikën e vendit ku jetoj nuk është një angazhim spontan, por ka prejardhjen tek angazhimet e mia afro 30-vjeçare për mirëqenie më të mirë sociale, për më shumë të drejta të shqiptarëve në ish – Jugosllavi, të drejta këto që ndërthurreshin me të drejta për më shumë gjuhë, arsim dhe kulturë shqipe, për të drejta politike për të vetëvendosur, për të drejta kombëtare që na mohoheshin në mënyrë të egër dhe, sipas meje, në shumë pjesë të vendlindjes vazhdojnë të mohohen edhe mëtutje.

Ishte koha që në vendin ku jetoj të kap mundësinë e bërjes politikë në subjektin që isha i përafërt me ide dhe bindje të njëjta socialdemokrate. Nëse rishikojmë ecejaket e politikave sociale, familjare, arsimore, edukative, zhvillimore në Zvicër, del që subjekti ku bëj pjesë unë është prijëse e thyerjes së bllokadave politike, që shpien drejt të drejtave për të huajt që i potencova më lart. Shembull : Pa këmbënguljen e këtij sukbjekti nuk do të ishte bërë kurrë i mundur bashkimi familjar i punëtorëve me status sezonal, që ndërtuan Zvicrën me aq mund dhe pasion. Këtu kujtojmë pa dyshm numrin e madh të shqiptarëve nga ish – Jugosllavia që përfituan nga kjo iniciativë, që poashtu  nuk ishte e lehtë për të kaluar. Është dashur që pupulli zviceran në intervale të ndryshme kohore, tri herë të dalë në referendum dhe tek në të tretën herë ka mundur të kalojë iniciatiava e tillë.

Albinfo.ch: Në qarqet letrare të St. Gallenit njiheni si poet, por edhe si botues i letërsisë zvicerane te ne. Cili është angazhimi yt në këtë drejtim?

I.Sherifi: Që angazhimi im, pos politik, ka qenë edhe kulturor, këtë tanimë e kemi të dokumentuar. Që angazhimi im ndërletrar në Zvicër e ka zanafillën para angazhimit politik në Partinë Socialdemokratike në Zvicër, ia vlen ta themi për korrektësi ndaj lexuesit dhe votuesit tim. Ky angazhim letrar dhe ndërletrar ka pasur burimin te pasioni im për letërsinë, ndërsa puna e bërë kap një gamë të madhe pasionantësh të librit, duke filluar nga vetë krijuesit që kanë pranuar një bashkëpunim të tillë, e duke vazhduar nga financuesist e librit, që janë insitucione kulturore të Zvcirës (më shumë)  dhe Kosovës, (më pak), mecenë lokalë privatë, e deri tek realizuesit konkret të këtyre ideve. E realizuesit janë shumë. Po i përmend vetëm disa prej tyre: Agush Buja e Adnan Asllani në Zvicër, Hans Joachim – Lanksch e Mimoza dhe Ferdinand Laholli në Gjermani, Avni Dehari e Fatmir Arifi në Prishtinë, Salajdin Salihu e Ekrem Ajruli në Tetovë, Shaban Sinani e Naim Zoto në Tiranë, e shumë e shumë të tjerë. Pa këta, pa angazhimin edhe të dhjetërave të tjerëvë, nuk do të ishte ky sukses çfarë është. Shtysa e mëtutjeshme e këtyre angazhimeve, siç ishin në të kaluarën, vazhdojnë të mbeten edhe tani, janë  miqtë e mi të dashur, letrarët zviceranë –   Ivo Ledergerber dhe Fred Kurer. Kam mësuar shumëçka nga ta. Ju jam mirënjohës çdo herë.
Se cili është angazhimi im i mëtutjeshëm letrar dhe ndërletrar në këtë drejtim, tanimë dihet edhe publikisht. Meqë jam edhe kryetar i SHKSH „Mëmëdheu“, ne kemi synime që botimin e librit ta vazhdojmë edhe mëtutje. Viti 2015, por edhe fillimviti 2016, kishte në vijë të parë botimin dhe shpërndarjen e librit „MASHTRIMI I MADH“ i autorit Bardhyl Mahmuti, për çka kontributi i Shoqatës dhe i sekretarit Agush Buja kanë qenë i pazëvendësueshëm. Projekte të tjera, të shumëllojshme, për shkak të kostove të tyre kanë mbetur hapur dhe presin përjetësimin e tyre, që t`i bashkangjiten familjes së projekteve të realizuara, konkretisht, financimit dhe botimit të librave shqip dhe atyre dy gjuhësh, e që janë me dhjetëra e dhjetëra tituj.

Albinfo.ch: Të kalojmë te kandidimi yt si socialdemokrat në një listë të përbashkët me të rinjtë socialdemokratë dhe sindikatat. Cilat janë synimet tuaja? Çka më tutje, nëse votuesit me votat e tyre kanë vendosur t`u bëjnë deputet në Parlamentin Kantonal?

I.Sherifi: Kandidimit tim i ka paraprirë angazhimi im mbi 10-vjeçar në këtë parti, e ka përforcuar angazhimi konkret imi dhe i komunitetit shqiptar në Zonë të St. Gallenit për Etri Hasler para 4 vjetësh, si dhe në kanton, në fushatën për Arbër Bullakajn, në vitin 2015. Oferta ka qenë e partisë, por për shkaqe shëndetësore e refuzova herën e parë. Kur kjo ofertë erdhi dhe herën tjetër, duke e parë që SVP shënoi ngritje në nivel Zvicre, mora guximin që megjithatë, pavarësisht shëndetit, të angazhohem dhe të jap kontributin tim, që së pakut në nivel kantonal dhe zone të jemi më të fuqishëm. Paraprakisht kemi bashkërenduar mendimet dhe angazhimet edhe me Arbër Bullakajn, nënkryetar i patisë në nivel kantoni, e edhe me Komitetin Mbështetës, e tani, dhe  pas bërjes publike të kandidaturave tona, edhe me kandidatë të tjerë shqiptarë, për çka lexuesi dhe votuesi shqiptar është mirinformuar me kohë edhe nga Albinfo.ch.  Ofertat e mia nuk janë të dryshme nga ato që ne i kemi definuar si parti. LIRI MË TË SHUMTA NJERËZORE, MË SHUMË VENDE PUNE, ARSIMIM dhe SHËNDETËSI MË TË MIRË,  janë disa nga kryeofertat që i kemi për votuesit tanë, duke mos lënë mënjanë asgjë që është në interes për qytetarin dhe njëherësh, duke mos lënë pa kritikuar dhe iu kundërvënë çdo gjëje që bie ndesh me interesat e qytetarit. Keni parasysh Iniciativën për Zbatim të Dëbimit (gjerm.  Durchstzungsinitiative), sa monstruoze është vetëm në letër, e lëre më sikur të zbatohet ! Pra, ne kemi forcuar angazhimet si socoialdemokratë dhe kemi vënë në disponim shumëçka tonën që të refuzohet kjo iniciativë. Duke qenë monstruoze dhe diçka që e zhbën shtetin ligjor, ajo nuk guxonë të kalojë, sepse zbërthyer pa zhargone politike, kalimi i kësaj iniciative njëkohësisht mund të interpretohet edhe si „lizenz zum töten“. Kjo „licencë“  ligjin e zbret në „rrugë“, e shpie në asgjëkund, aty ku as avokatë e as gjykatës nuk kanë mundësi të merren me ty, të ndihmojnë, respektivisht të ndajnë drejtësinë, ngase je i paragjykuar për deportim, pavarësisht je apo nuk je kiriminel, ke apo nuk ke faj.

Albinfo.ch: Kanë mbetur edhe pak ditë, deri më 28 shkurt. Cili është angazhimi yt dhe i grupit, apo Komitetit Mbështetës të kandidaturës tuaj në ditët në vijim.

I.Sherifi: Më parë se të flas për atë se çfarë do të bëjmë,  në radhë të parë unë dua t`u shpreh mirënjohje të veçantë, në grup, por edhe secilit veç e veç, për mbështjetjen e dhënë tanimë e një kohë të gjatë kandidaturës sime dhe mua si Isuf personalisht. Unë, pa këtë mbështetje, nuk do të kisha mundësinë të jem më afër votuesve të mi, pa mbështetjen e tyre të përditshme, unë nuk do të mund të isha më afër me artikulimet e mia politike, të shpalosura që në fillim të fushatës sime. Unë shpresoj që votuesit e mi të jenë të shumtë, si nga komuniteti shqiptar, edhe ai zviceran e të tjerë, pra, nga të gjithë ata që kanë menduar dhe vazhdojnë të mendojnë se unë edhe si parlamentar do të jem përkrah kërkesave dhe nevojave të tyre të përgjithshme. Asgjë nuk do të bëj jashtë premtimeve të dhëna, asgjë jashtë asaj për çka jam përcaktuar me program dhe me premtime në kontakte me votues dhe bashkëqytetarë. Asgjë që bie ndesh me interesat e komunitetit dhe votuesit të cilit i përkas.

Albinfo.ch: Për fund, cili është mesazahi juaj i fundit për ata që ende hamenden se kujt duhet dhënë votën?

I.Sherifi: Mesazhi im është paksa i gjatë. Ju drejtohet votuesve dhe atyre që ende nuk kanë të drejtë vote. Ejani të punojmë bashkërisht për të ndërtuar të ardhmen tonë të përbashkët, si komunitet dhe si qytetarë të një shteti të përbashkët. Shfrytëzoni çdo mundësi dhe formë bashkëpunimi me kandidatët shqiptarë kudo ku janë ata, sepse kanë nevojë për ndihmën e secilit prej jush. Askush të mos mendojë që ata vetëm mund të ecin drejt profilizimit të tyre politik në Zvicër. Sa më e madhe mbështjetja, aq më i madh suksesi dhe sa më i madh suksesi i secilit prej nesh, aq më afër vetevtes, aq më afër relaitetit dhe përditshmërisë do të jemi. Qytetarët me të drejtë vote duhet që, sidomos përmes postës (para 25 shkurtit)  dhe duke votuar drejtpërdrejt te vendvotimi i tyre, deri më 28 shkurt, në orën 10 paradite, ta thonë JO-në e vetë kundrejt Iniciativës për Zbatim të Dëbimit dhe nuk duhet hamendur për këtë, edhe nëse dalin zëra të të huajve të natyralizuar që mund t`ua trubullojnë mendjen dhe t`i ftojnë për PO,  e që të tillët mund të flasin edhe shqip. Të tillët që predikojnë PO-në e bëjnë vetëm e vetëm nga ndjenjat inferiore që kanë ndaj përkatësisë së vendit të prejardhjes dhe ndoshta edhe nga urrjejta që kanë ndaj të huajve në Zvicër, ndaj të huajve të shumtë të sjellshëm dhe të ndershëm. Të tillët nuk e kanë fokusin te kriminelët që edhe ashtu, gjithmonë, në çdo kohë, Zvicra i ka larguar drejt vendit të prejardhjes, edhe pse edhe kjo formë disa herë ka lënduar rëndë të drejtat e njeriut. Ajo që ata padyshim duhet bërë është që ata gjithsesi duhet votuar edhe kandidatët e tyre të preferuar në nivel kantoni, varësisht nga zona. E ata mund të jenë : Jona Xhemajli (SP) dhe Veton Rasaj (CVP) e Etrit Hasler (SP) në Zonën e St. Gallen – Gossau, Adelina Muhagjeri (SP) në Zonën Zgjedhore të Rorschahut, Egzon Zhuta (FDP) në Zonën Zgjedhore të Rheintalit sie dhe Arbër Bullakaj (SP) në Zonën Zgjedhore të Wilit.

Adelina Muhagjeri

Posted on by Bekim Dalipi

 

  • Nga e majta; Drita Krasniqi, Emine Memedi, Adelina Muhagjeri

 

 

Për jo më shumë se dy javë, më 28 shkurt, kantoni i Sankt Gallenit do të mësojë emrat e rinj të parlamentarëve për mandatin e ardhshëm katërvjeçar.

Deri në këtë datë kanë mbetur edhe pak ditë dhe politikania e socialdemokratëve, Adelina Muhagjeri, kërkon votat e qytetarëve që akoma s’janë përcaktuar apo nuk e kanë shfrytëzuar të drejtën e votimit nëpërmes postës.

Në një takim që ka zhvilluar të hënën me gratë shqiptare të zonës ku garon, politikania e partisë së majtë i ka siguruar pjesëmarrëset se në rast se do të zgjedhet, ajo do të punojë për avancimin e të drejtave të grave.

„Do të angazhohem për një politikë më të fortë familjare dhe nëpërmes SP-së, bashkë me gratë e tjera, t’i bëjmë ndryshimet në politikë“, thotë Adelina.

Interesimin e grave shqiptare, Muhagjeri e ka shfrytëzuar më tej për t’i njoftuar ato mbi ecurinë e fushatës zgjedhore dhe angazhimin e saj politik.

Siç merret vesh nga grupi mbështetës, fushata e Adelina Muhagjerit është mjaft intensive. Krahas prezencës mediale e në rrjete sociale, Muhagjeri ka shpërndarë me dhjetëra pllakate në zonën e saj zgjedhore. Ka kërkuar votën nëpërmes thirrjeve telefonike dhe ka shfrytëzuar sistemin e njoftimit për kandidaturën e saj, duke dërguar sms në adresë të telefonave mobilë.

Vajza që është rritur në këtë qytet, ka marrë përkrahje të fuqishme si kandidate që angazhohet mbi gjitha kundër iniciativës së SVP-së për dëbimin e të huajve dhe për përmirësimin e gjendjes sociale të gruas.

Moderatorja e shoqatës së grave Femmes-Tische, Drita Krasniqi dhe biznesmenja e kompanisë „Ostfinance“, Emine Sahiti Memedi, e kanë siguruar Muhagjerin se do ta mbështësin kandidaturën e saj politike.

„Ne kemi një rrjet me të organizuar të grave dhe e kemi ftuar Adelinën këtu për të na shpjeguar angazhimin e saj politik. Ajo na ka premtuar se do të angazhohet për të drejtat e grave dhe me këtë qasje politike që ka ajo, mund t’ iu siguroj se ne do të lobojmë dhe ta mbështesim kandidaturën e politikanes Adelina Muhagjeri“, thotë për albinfo.ch udhëheqësja e grave në Femmes-tische, Drita Krasniqi.
Me fjalë optimiste ka folur po ashtu edhe Emine Memedi, bashkëpronare e kompanisë Ost-Finance me seli në St. Gallen. „Unë shpresoj për një rezultat pozitiv të Adelinës. Angazhimi i saj politik prek temat që më interesojnë mua, prandaj ka mbështetjen time“, shprehet Memedi.

Një ndër temat zgjedhore që preukopon Adelinën dhe ku ajo premton se do të angazhohet fuqishëm është ndryshimi i politikave ndaj nënave me fëmijë të vegjël që dëshirojnë të bëjnë karrierë në profesionin e tyre.

„Nëse një nënë ka fëmijë të vëgjël dhe dëshiron të ngritet në një pozicion pune, më së paku duhet të punojë 60-80 %, dhe ky është një problem, sepse nënat që kujdesen për fëmijët dhe punët e shepisë e kanë shumë më vështirë të shkojnë të punojnë. Paga që ato marrin në të shumtën e rasteve iu shkon për çerdhe fëmijësh dhe për nevoja të fëmijëve të vëgjël“, plotëson politikania me prejardhje nga Krusha e Madhe.

Alban Imeri, kandidat për postin që ndan pasaporta zvicerane

Posted on by albinfo.ch

Më 28 shkurt, krahas votimit të disa iniciativave popullore në nivel nacional, kantonesh dhe komunash, do të ketë edhe zgjedhje parlamentare në disa kantone etj. Por, në komunën Romanshorn të Kantonit Thurgau kjo ditë është rezervuar edhe për zgjedhjen e një anëtari të komisionit për natyralizim (për ndarjen e shtetësisë zvicerane).

Me këtë rast duhet të plotësohet vendi i lënë vakant pas dorëheqjes së anëtarit të mëparshëm Christian Grundlehner, shkruan tagblatt.ch. Për këtë vend konkurrojnë Alban Imeri nga PDP dhe Peter Eugster nga SVP.

Përveç partisë të cilës i takon, përkrahjen Alban Imerit ia kanë besuar edhe EVP (Partia Evangjeliste) dhe Grüne Forum (Forumi i Gjelbër), shkruan tagblatt. Ky i fundit, në  mbledhjen  e mbajtur ditë më parë ka shprehur mbështetje të njëzëshme për kandidaturën e Alban Imerit, transmeton albinfo.ch. “Ky komision duhet të ketë patjetër larushinë dhe maturinë e nevojshme”, është konstatimi i këtij forumi.

Alban Imeri me prejardhje nga Maqedonia, është i lindur në Zvicër ndërsa pasaportën e këtij vendi e ka fituar para dhjetë vitesh. Ai është student i universitetit prestigjioz ETH të Cyrihut.  Albani është i bindur për domosdoshmërinë që personat të cilët kanë vullnet të natyralizohen, duhet të marrin nga mentaliteti i këtushëm por pa i mohuar rrënjët e tyre, konstatojnë partitë dhe grupacionet që e mbështesin kandidaturën e tij.

Edhe për EVP-në Imeri është zgjedhja e duhur, përcjell albinfo.ch. “Alban Imeri është një “secondo tipik” dhe qëllimi i tij jetësor është bashkëjetesa konstruktive në mes të zviceranëve dhe të huajve”.

Imeri është aktiv në politikë si kryetar i BDP-së në qarkun ku jeton dhe ai vlerëson lart kulturën zvicerane pa e mohuar kulturën e vendit të prejardhjes.

Egzon Zhuta: “Mënyra e protestimit nga opozita, nuk është e qëlluar”

Posted on by Vjosa Gervalla

Egzon Zhuta politikan i liberalëve (FDP) në kantonin e St. Gallenit shprehet i zhgënjyer me situatën e rëndë politike të Kosovës. “Parlamenti e ka humbur besimin, nuk e ka më seriozitetin që duhet ta ketë një parlament për sjelljen e ligjeve dhe avancimin e shtetit. Në këto momente Parlamenti i Kosovës nuk e ka besimin, nuk e ka vlerën e prezantimit të Kosovës si shtet. Unë shoh më shumë politikanë që individualisht duan të kenë një rol sa më të madh në atë parlament, thotë Zhuta për albinfo.ch. Parlamenti i Kosovës nuk është i aftë t`i zgjidhë problemet e brendshme, diferencat që kanë nuk janë në gjendje t`i zgjidhin me fjalë, por po përdoret dhunë. Mënyra se si opozita manifeston pakënaqësinë rreth problemeve përmes protestave të dhunshme, nuk është e drejtë, këto akte janë ilegale, shprehet Zhuta për albinfo.ch. Në këtë rast Parlamenti i Kosovës mund të mësojë nga Zvicra ku problemet e rënda i hedhin në referendim. Le të flasë populli se çfarë interesash ka për marrëveshjet e Brukselit.

Të jem i qartë, opozita angazhohet për interesat e popullit të Kosovës, por mënyra se si kundërshton ajo, nuk është e pranueshme dhe nuk ju bën mirë shqiptarëve”.

Egzon Zhuta politikan nga FDP, St. Gallen

Përparim Avdili: “Politikës në Kosovë po i mungon objektiviteti”

Posted on by Vjosa Gervalla

“Për mua, si pjesë e diasporës shqiptare këtu në Zvicër situata e krijuar në Kosovë është shumë shqetësuese, meqë vendi ynë nuk po arrin të qetësohet politikisht për tu zhvilluar – që i bie se për momentin zhvillimi po shkon në të kundërtën. Mua personalisht më shqetëson fakti që politikbërjes po i mungon objektiviteti për zgjidhjen e problemeve, debati po bëhet rreth personave dhe jo rreth temave të caktuara. Dhe për këtë, përgjegjës janë të gjithë, sepse politika të detyron për konsensus”, ka deklaruar për albinfo.ch Përparim Avdili, politikan nga FDP në Cyrih.

“Ndoshta Kosovës për momentin i mungon ajo çfarë Zvicrën e ka bërë të suksesshme si shtet; ndërhyrja e drejtpërdejtë e qytetarëve në çështjet politike. Dhe jo për ta dënuar qeverinë, por thjesht për ta rivendosur qeverinë në vendi për të cilin është zgjedhur. Por kam përshtypjen se mentaliteti politik, i krijuar nga të dyja palët, nuk do ta pranojë një gjë të tillë. Qeveria s’do të pranojë të ndërhyjë dikush nga jashtë, qoftë edhe nëse është fjala për qytetarët. Kurse opozitës me gjasa s’do t’i mjaftojë që qeveria të ndryshojë mendimin rreth një çështjeje të caktuar meqë opozitbërja është më shumë kundër qeverisë në tërësi (pra partive dhe personave) se sa kundër vetë çështjeve. Qeveria, duke pasur parasysh këtë fakt, nuk do të bëjë lëshime sepse do të vlerësohej si dështim në tërësi. Ky është problemi thelbësor, mentaliteti (dhe jo vetëm ai politik) duhet të jetë i aftë të pranojë ndryshimet dhe njëkohësisht gabimet, pa e vënë në pyetje gjithë subjektin (qoftë partinë apo dhe personin)”

Përparm Avdili është politikan nga FDP, Cyrih

Politikania shqiptarozvicerane e FDP-së që sheh “vetëm drejtë”

Posted on by Vjosa Gervalla

Nazmije Ismaili shpreson të marrë votat e qytetarëve të kantonit Thurgau në zgjedhjet nacionale që do të mbahen në tetor të këtij viti.

Politikania e re shqiptarozvicerane është nominuar nga partia e të rinjve të FDP-së Thurgau, dega në Romanshorn për të garuar në zgjedhjet për Parlamentin Nacional të Zvicrës që do të mbahen më 18 tetor të këtij viti.

FDP është parti liberale që nuk e kufizon qytetarin me rregulla të shumta, vlerëson ajo. Në këtë parti qytetari vendos vetë rregullat dhe është i lirë të vendosë për të ardhmen e vet, shprehet për albinfo.ch Nazmije Ismaili, zëvendës presidente e FDP-së për Romanshorn.

nazmije 11988647_1631958130408584_972416517149540463_n

„Në politikë unë kam një rrugë dhe ajo është rruga liberale; as majtas, as djathtas, por drejt“, shprehet ajo për moton e kësaj gare politike.

Si femër që jam dua t’ju flas veçmas grave shqiptare që të mos presin nga të tjerët por të angazhohen vetë për të ardhmen e tyre. Jeta në Zvicër është shumë dinamike dhe ofron mundësi të shumta për angazhimin e femrës në politikë dhe në sfera të tjera të jetës shoqërore të këtij vendi, thotë ajo dhe apelon njëkohësisht për më tepër vetëbesim të femrës shqiptare.

nazmije 11811538_1621906228080441_3885493906070051548_n

Vetë Nazmija është një vajzë ambicioze që shpreson të dalë me një rezultat pozitiv nga zgjedhjet nacionale. „Unë e shoh veten në parlament“, thotë studentja që pëlqen udhëtimin, lexon dhe luan golf gjatë kohës së lirë.

Ndryshe, Nazmije Ismaili ka lindur dhe është rritur në një familje 5-anëtarëshe në qytetin Arbon.

Ajo i takon gjeneratës së tretë të migrimit të shqiptarëve në Zvicër. Nazmija ka 26 vjet, me prejardhje shqiptare nga Tetova.

Tetovarja, është kontabiliste me profesion dhe krahas studimeve për ekonomi në një shkollë të lartë në St. Gallen, punon në kompaninë e sigurimeve, „Helvetia“.

Nazmije 11781598_1619603171644080_618754924596022219_n

Gjyshërit e saj kane ardhur shumë kohë më parë nga Maqedonia. “Unë personalisht këtu (në Zvicër) ndjehem në shtëpinë time, e dua kulturën zvicerane”, thotë ajo.

Nazmijes i pëlqejnë besueshmëria dhe vetëpërmbajtja zvicerane. Ajo ka vërejtje vetëm për ligjet e shumta, sipas saj të panevojshme burokratike të Zvicrës. Për të ka rëndësi angazhimi i të rinjve në politikë. Dhe për fund, ajo dëshiron t`ia kthejë Zvicrës një pjesë të asaj që ka marrë nga ajo.

 

 

Blerina këshillon zviceranët: “Mos më quani `jugo`”

Posted on by albinfo.ch

Njerëzit me rrënjë nga Kosova nuk e kanë lehtë: Për shkak të vështirësive në integrim dhe delikteve të disa kriminelëve, te shumë zviceranë janë krijuar paragjykime ndaj tyre. Redaktorja në blick, Blerina Markaj sqaron për këtë medium se në çfarë raste ajo, si zvicerane me prejardhje kosovare reagon me ndjeshmëri të veçantë.

Këshilla 1: “Jugos” (emri me të cilin në Zvicër i quajnë njerëzit nga Ish Jugosllavia) nuk janë gjithmonë “Jugos”

Nën këtë këshillë, Blerina sqaron rrugën e krijimit të ish Jugosllavisë dhe me këtë, edhe të termit “Jugo”. Pas shkatërrimit të Republikës federative të Jugosllavisë, nga viti 1992 kemi disa shtete të krijuara në vend të saj. Nga viti 2006 të gjitha këto shtete qenë bërë të pavarura përveç Kosovës, e cila u pavarësua në vitin 2008. Pastaj ajo tregon për reagimet që dëgjon kur thotë se Kosova është shtet i pavarur: “Ahhh Kosova? Tash është shtet në vete apo? Nuk e paskam ditur…” Natyrisht edhe pse tashmë janë mbushur shtatë vite nga kjo, rrëfen Blerina. Përfundimisht, me këtë, zviceranët duhet ta kenë të qartë: kosovarët vijnë nga Kosova, kroatët nga Kroacia e kështu me radhë, shkruan blick.ch, transmeton albinfo.ch.

Këshilla 2: Kosovarët nuk duan të identifikohen si “Jugo”

Si zvicerane me prejardhje nga Kosova kam shpenzuar shumë kohë gjatë viteve të fundit duke sqaruar se përse kosovarët ndjehen menjëherë si të sulmuar kur dikush i quan “Jugos”. Ja sqarimi: Në vitin 1998 ndodhi lufta e Kosovës, një konflikt i armatosur në mes të Serbisë dhe Kosovës. E pra ekziston një arsye për të reaguar me nervozë kur dikush ata i quan “Jugos”, apo jo?

Këshilla 3: Mos e pyetni një kosovar të natyralizuar prej nga e ka prejardhjen

… madje edhe po e bëtë këtë nga interesimi juaj kulturor. Pak kohë më parë, më pyet një zonjë në zyrën e pasaportave: “Prej nga vini?” unë nuk e kuptova saktësisht se si mendonte zonja dhe iu përgjigja me nervozë diçka si: “Hmmm, nga Zvicra?”. “Po por ju nuk jeni zvicerane e vërtetë”, ma ktheu ajo. Unë qesha kundër dëshirë dhe ia dhash më në fund përgjigjen që e dëshironte, me një ton paksa të irrituar. Isha ngucakeqe? Jo, ky është temperamenti im.

Këshilla 4: Mos i thuani kurrë një kosovari se është i njëjtë sikur të tjerët, por po ashtu mos i thuani se ai është ndryshe nga të tjerët

Duke e bërë këtë, ju i hedhni të gjithë kosovarët në një thes. Para pak kohe, në shkollë: “Ah të lutem, ti qenke kosovare? Kurrë nuk do ta kisha besuar”. Unë ia kthej: “E pse jo?” . Përgjigja e saj vjen flakë për flakë: “Paj për arsye se ti je krejtësisht ndryshe. Po mendoj, ti studion dhe flet schwitzerdütsch në mënyrë të përsosur”. Me shprehjet si kjo, një zviceran sigurisht nuk duhet të presë që të mirëpritet nga tjetri. Ky është momenti kur e vetmja përgjigje ime mund të jetë kjo: “Eh, si duhet ta kuptoj unë këtë? Se ne të gjithë qenkemi të marrë?”.

Këshhilla 5: Jo të gjithë janë kriminelë dhe të dhunshëm

Ose, jo më shumë se që janë të tjerët të tillë. Një këshillë personale nga unë: “Rrini `cool` dhe mirrni frymë me qetësi. Po, ne na pëlqejnë veturat e shpejta dhe po, ne jemi paksa më temperamentë, por në të vërtetë ne jemi njerëz fare normalë”.

Imami Alimi: xhihadi luftë terorristësh, myslimani nuk vret njerëz të pafajshëm

Posted on by Vjosa Gervalla

Për albinfo.ch Alimi flet për rrezikun e xhihadit islam që u kanoshet të rinjëve shqiptarë në Zvicër duke rënë pre e organizimeve sekrete dhe shumë të besueshme brenda një rrjeti për të cilin nuk kanë njohuri as besimtarët që freukontojnë xhamitë në Zvicër.

Rasti më i freskët është kampioni i Tai-boksit, Valdet Gashi, i cili ka lënë gruan me dy fëmijët e vegjël, nënë e babë me lot në sy dhe i është bashkëngjitur organizatës më të tmerrshme terroriste, IS, e cila lufton brenda teritorrit sirian për krijimin e shtetit Islamik sipas sheriatit, raporton albinfo.ch.

Albinfo.ch: Ka dyshime se në Zvicër ekziston një rrjet që merret me organizimin e të rinjve për t`i dërguar në luftën e Xhihadit, në Siri. A jeni ju si Union, si Digo në dijeni të rasteve të këtilla, siç ishte rasti i fundit me kampionin e taiboksit, Valdet Gashin?

Bekim Alimi: Informata të dorës së parë në lidhje me këso organizimesh, ne natyrisht nuk kemi, pasi ju e dini shumë mirë se këto organizime bëhen në formë të fshehtë, personale dhe tepër të besueshme. Ata kanë vetëm njerëz  të besueshëm dhe kur ne kuptojmë për raste të këtilla, atëherë këto raste nuk janë më në Zvicër, por jashtë saj.

Ju e dini mirë se raste të cilat i përmendet nuk kanë të bëjnë me Digo- (Dachverband ose organizata çati e shoqatave islamike). Kjo ka ndodhur në një kanton tjetër. Mirëpo kudo që të jetë rinia jonë, ne mbajmë përgjegjësi në qoftë se ata rritën dhe orientohen në rrugë të gabueshme. Pa marrë parasysh a janë ata në Gjenevë apo në St. Gallen e kështu me radhë. Ata janë djemtë tanë dhe vajzat tona, për të cilët ne duhet të mbajmë përgjegjësi.

Nëpër xhamitë të cilat janë të njohura në Zvicër,  ku fatmirësisht jam edhe unë imam e jam afër me njerëz, këso lloj tipash nuk qarkullojnë. Por, edhe nëse ata bien në sy, janë vetë njerëzit që do të reagojnë ndaj tyre. Prandaj unë mendoj se ata kanë vende të tjera ku qarkullojnë dhe se nuk kanë të bëjnë me xhamitë të cilat njihen në Zvicër.

Albinfo.ch: Ju si Union apo Digo a merreni me këtë problematikë, a e trajtoni këtë temë dhe nëse po, çfarë masash preventive ndërmerrni për  parandalimin e këtyre rasteve?

Bekim Alimi: Kjo temë zhvillohet në dy rrafshe, rrafshi i parë është segmenti intern ndërmjet imamëve apo xhamive në të cilën natyrisht se është një temë për të cilën ne shpesh kemi biseduar ndërmjet veti, mes imamëve, qoftë në Zvicrën lindore apo qoftë edhe në Unionin e Imameve, është trajtuar në formë të hollësishme, për shkak se humbës të parë në këtë raste janë drejtpërsëdrejti xhamitë tona e prindërit tanë, dhe ne vetë për shkak se është një temë serioze e cila neve na preokupon jashtë mase.

Kurse në rrafshin e dytë janë problemet iks  apo ypsilon që na paraqiten neve prej anës së prindërve. Ka për shembull prindër që janë të preokupuar me një rast apo frikohen nga një rast i tillë, kështu që paraqiten te imami i tyre, në Digo apo njete sia e saj. Por, deri më tani unë nuk kam informata që janë paraqitur në këtë formë, përveç se ndoshta me të ndjerin Dr. Hishamin në qoftë se ai ka pasur informata të drejpërdrejta.

Albinfo.ch: Por, masa për parandalimin e këtyre rasteve nuk keni apo si është puna?

Bekim Alimi: Unë prapë do të them, më së shumti masa për parandalim ndërmarrin imamët, gjegjësisht Unioni i Imamëve Shqiptarë se sa nëpërmes strukturave hierarkike të cilat mund ti quajmë si „Dachverband“, për shkak se edhe „Dachverband“-i duhet të reagojë përmes imamëve, ngase këta janë në afërsi me njerëzit.

Unë vetë veproj si imam dhe bashkëpunoj me imamë të tjerë. Sidomos në rastet e rënda, në këto të prezantimit të shembujve të njëpasnjëshëm kemi organizuar ditëve te premte predikime në këtë drejtim dhe jemi fokusuar vetëm në këtë drejtim. Kjo është një prej masave preventive të cilët xhematit fuqimisht i është treguar se si qëndron problemi,  çka është islami i pastër dhe islami i mesëm në këtë aspekt. Prej masave preventive janë në fakt, pikërisht shkrimet, të cilat po ashtu besoj mund t`i lexoni në webfaqen e imamëve në Zvicër, <Unë jam musliman shqiptar në Zvicër>, ku do të shihni se si ky Union, jo vetëm se i ka gjykuar këto raste por edhe konkretisht ka punuar në seminare të ndryshme me imamët tanë intern edhe ngjashëm. Si Dachverband në këtë drejtim brenda këtyre pak muajve që jam unë aty, ne nuk kemi ende diçka konkrete.

Albinfo.ch:Si imam autoritativ që jeni në këtë regjion, cili do të ishte apeli juaj për të rinjtë që pëlqejnë xhihadin apo i bashkangjitën xhihadit?

Bekim Alimi: Apeli im pikë së pari është se luftën të cilën ata e zhvillojnë atje nuk  kanë të drejtë ta titullojnë xhihad, ngase nuk di çfarë xhihadi është nëse myslimani vret myslimanë, apo në qoftë se myslimani vret njerëz të pafajshëm. Nuk di për çfarë xhihadi flitet!?

Apeli im pikë së pari është të mos bëhen pre e këtyre lloj dezinformatave, e këtyre lloj propagandave negative.  Pika e dytë, populli i Sirisë të cilit ne ia dëshirojmë paqen sa më shpejt dhe lutemi për ta, bile në këtë muaj të Ramazanit, dhashte Zoti që ata sa më shpejt të lirohen dhe të jenë një popull i lirë sikur gjithë popujt e tjerë të botës. Unë nuk besoj që ka mbetu populli i Sirisë për 50 djem tanë të rinj të cilët do të shkojnë atje dhe do ta çlirojnë Sirinë. Populli i Sirisë me miliona është refugjat në vise të ndryshme. Pra ju kisha lutur pikë së pari për kompetencë, për sqarim të islamit real, dhe jo euforik dhe në njejtën kohë të shohim se çka mund të ndikojë prezenca e tij apo edhe e 50 të tjerëve në milionat e popullatës që janë atje.

Albinfo.ch: Ju i dënoni vrasjet që po ndodhin në Siri. I konsideroni këto akte të terorriste?

Bekim Alimi: Natyrisht se ne i konsiderojmë ato si  terrorizëm dhe natyrisht se i konsiderojme ato si akt joislam, jolegjitim.  Kur nxirren njerëz jashtë qyteteve nëpër shkretëtira, vriten dhe masakrohen në këtë formë, mendoni se kjo është islam apo këta mendojnë se do ta prezantojnë islamin.  Assesi kjo nuk është e saktë dhe ne nuk jemi dakord me atë që bëjnë.

Albinfo.ch: A mund të themi se me apo pa vetëdije, këta djem të rinj shqiptarë që po i bashkangjiten xhihadit atje, faktikisht po bëhen pjesë të një organizate terroriste?

Bekim Alimi: Unë nuk mund të flas në emër të tyre se çka mund të bëhen ata, e çka jo. Ne mund të flasim për një grup terroristësh kur t’ua shohim veprat e tyre. Deri më tani çfarë kemi parë nga veprat e këtij grupi  të cilët gjenden në Siri, kjo nuk rezulton me islam, kjo nuk propagon me islam. Kjo është gjithçka që është kundër islamit,  e këta janë me siguri terroristë të nivelit më të lartë. Kurse këta djem të rinj shqiptarë me vetëdije apo pa te, janë çështje të cilat neve derisa nuk kemi parë vepra prej tyre nuk mund ti klasifikojmë ata në ndonjë pozitë të keqe, Zot na ruaj. Por, ne do ti kishim thirrë ata për vetëdije, do ti kishim thirrë ata që ta sqarojnë punën e tyre, përpara se të marrin një hap të gabueshëm ngase islami nuk është të vrasësh njerëz e në veçanti të vrasësh musliman.

 

Tetovarja kandidon në zgjedhjet nacionale të Zvicrës

Posted on by albinfo.ch

  • albinfo.ch

  • albinfo.ch

Politikanja e re shqiptare është nominuar nga partia e të rinjve të FDP-së Thurgau dega në Romanshorn për të garuar në zgjedhjet për Parlamentin Nacional të Zvicrës.

25 vjeçja me prejardhje nga fshati Reçicë i komunës së Tetovës është angazhuar në këtë parti para dy vjetësh e bindur se Partia Liberale të jep lirinë që të dëshmosh aftësitë në politikë.

„Unë jam liberale sepse për mua janë shumë të rëndësishme vlerat si liria dhe vetëvendosja“.

FDP është parti liberale që nuk e kufizon qytetarin me rregulla të shumta, vlerëson ajo. Në këtë parti qytetari vendos vetë rregullat dhe është i lirë të vendosë për të ardhmen e vetë, shprehet për albinfo.ch Nazmije Ismaili, zëvendës presidente e FDP-së për Romanshorn.

„Në politikë unë kam një rrugë dhe ajo është rruga liberale; as majtas, as djathtas, por drejt“, shprehet ajo për moton e kësaj gare politike.

Si femër që jam dua t’ju flas veçmas grave shqiptare që të mos presin nga të tjerët por të angazhohen vetë për të ardhmen e tyre. Jeta në Zvicër është shumë dinamike dhe ofron mundësi të shumta për angazhimin e femrës në politikë dhe në sfera të tjera të jetës shoqërore të këtij vendi, thotë ajo dhe apelon njëkohësisht për më tepër vetëbesim të femrës shqiptare.

„Zgjohuni dhe bëni diçka për veten o shqiptarë“, thërret ajo bashkëkombësit e vet në Zvicër.

Vetë Nazmija është një vajzë ambicioze që shpreson të dalë me një rezultat pozitiv nga zgjedhjet nacionale.

„Unë e shoh veten në parlament“, thotë studentja që pëlqen udhëtimin, lexon dhe luan golf gjatë kohës së lirë.

Ndryshe, Nazmije Ismaili ka lindur dhe është rritur në një familje 5-anëtarëshe në qytetin Arbon.

Familja Ismaili është vendosur në Zvicër në vitet e 60-ta, tregon Nazmija. „Para meje dhe babait tim, këtu është vendosur dhe ka jetuar në fillim të vieteve të 60-ta gjyshi dhe gjyshja ime. Unë i takoj gjeneratës së tretë të migrimit të shqiptarëve në Zvicër“, tregon politikanja e re shqiptare.

Tetovarja, është kontabiliste me profesion dhe krahas studimeve për ekonomi në një shkollë të lartë në St. Gallen, punon në kompaninë e sigurimeve, „Helvetia“.

Faton Durmishit nuk i mjaftojnë votat të bëhet deputet i Kantonit

Posted on by albinfo.ch

Faton Durmishit, kandidatit të vetëm dhe të parë shqiptar që deri tash ka kandiduar për SVP/UDC, nuk i mjaftuan 6944 votat e mbledhura nga elektorati në zgjedhjet për Parlamentin e Kantonit të Ticinos.

Kanë mbetur edhe tri komuna për t’i numëruar votat, por shqiptaro-zvicerani Faton Durmishi nuk do të mund të jetë pjesë e Parlamentit të Tesinës.

“Megjithatë, rezultati është shumë i kënaqshëm, duke marrë parasysh që sivjet dalja në votime ka qenë më e lartë, sepse për herë të parë votohet edhe me postë, pastaj konkurrenca brenda partisë ka qenë shumë më e fortë për shkak të koalicionit me partitë e ndryshme që kanë konkurruar bashkë në zgjedhjet e sivjetme”, thotë për albinfo.ch Remi Durmishi, nga shtabi zgjedhor i Fatonit.

Gjithashtu ky koalicion përbën diku vetëm rreth 6 % të votave,  ndërsa Fatoni ka marrë gjithsej deri tani 6944 vota.
Por, udhëheqësit e tri partive që përbëjnë koalicionin kanë marrë deri 13000 vota. Ndërsa me këtë përqindje koalicioni do të marrë gjithsej 5 ose 6 deputetë.

Vlen të theksohet që është hera e parë që një shqiptar kandidon për Parlament në Tesinës.

Dhe është për t’u vlerësuar që përkrahja, sidomos e bashkatdhetarëve, ka qenë shumë e fuqishme!

“Gjithashtu Fatoni ka marrë vota nga të gjitha anët e Ticinos”, thonë në Shtabin zgjedhor të Faton Durmishit.

Vetëm 19-vjeçe, deputete dhe humaniste

Zgjedhjet e fundit në Glattbrugg do të sjellin në parlamentin e komunës një deputete 19-vjeçare, e cila është deputetja e parë dhe më e re, jo vetëm shqiptare në historinë e kësaj komune. Vetëm para një viti ishte anëtarësuar në radhët e SP-së, por ajo me shpejtësi zuri hapin në politikë, duke arritur që të fitojë më së shumti vota në mesin e të rinjve. Zëri i Qëndresës do të dëgjohet në parlamentin e Glattbrugg-ut.

Kjo tashmë është e sigurt, ngase vendin në këtë mandat do t’ia lirojë njëri nga kolegët e saj zviceran që do të transferohet diku tjetër.

E entuaziasmuar për suksesin e arritur, 19-vjeçarja me origjinë nga Gjilani ka rrëfyer në një intervistë për albinfo.ch për eksperiencën e deritanishme politike.

“Unë qe një vit kam hyrë në SP dhe duke e krahasuar këtë kohë të shkurtër në politikë, jam shumë e kënaqur me rezultatin e zgjedhjeve, sepse njëherësh jam edhe kandidatja më e votuar prej të rinjve“, ka deklaruar Qendresa.
Në përbërjen e kaluar SP-ja në Glattbrugg kishte pasur vetëm shtatë ulëse në asamble, ndërsa tani, pas zgjedhjeve të fundit, i kanë mbetur gjashtë sish.

“Me vota jam radhitur e shtata, mirëpo edhe dy muaj njëri kandidat nga SP-ja e liron vendin për mua”, thotë politikania e re, Qëndresa Sadriu.
Ajo thotë të jetë votuar më shumë nga shqiptarët.

„Edhe nga zviceranët mendoj që kam marrë vota dhe me besimin e tyre që ma kanë dhënë unë jam këtu ku jam”, thotë ansamblistja e re.
Prej 16.000 banorë sa janë gjithsej në Glattbrugg, diku 2500 deri 3000 thuhet të jenë shqiptarë.

Komuniteti shqiptar thuhet të jetë i organizuar mirë nëpërmes shoqatave dhe organizimeve të tjera në nivel komune. Këtë më së miri e dëshmojnë edhe zgjedhjet e fundit, për të cilat ishte bërë thirrje të shfrytëzohet e drejta për të votuar në tubime të ndryshme të organizuara nga shoqata të shqiptarëve.

Edhe Qëndresa Sadriu është pjesë e këtyre organizimeve dhe sukseseve të shqiptarëve të këtushëm.

“I falënderoj të gjithë pa dallim, të gjithë ata të cilët më ndihmuan, më këshilluan dhe më përkrahën me votën e tyre që të arrij fitoren. Falënderim të veçantë kam për familjen time, për prindërit e mi, që më përkrahën dhe vazhdimisht më përkrahin pa ndalur në asnjë çast që të eci përpara”, thotë Qëndresa.

Jeta e Qëndresa Sadriut është me mjaft angazhime, ajo përpos që punon si ndihmëse e stomatologut, në të njëjtën kohë edhe ndjek mësimet e maturës.

Ndërsa ajo që e bën të dallohet nga të tjerët është angazhimi humanitar për t’i ndihmuar fëmijët që janë të sëmurë nga kanceri në Zvicër.
Një aktivitet ky shumë domethënës për Sadriun. Ajo po bashkëpunon shumë ngushtë me shoqatën “Kinder Krebshilfe Schweiz” dhe me organizime të ndryshme, ku ajo me fjalime të saj para publikut i bën njerëzit që t’i ndihmojnë më shumë fëmijët që janë të sëmurë nga kanceri.

Përveç punës dhe mësimit dhe aktiviteteve humanitare për t‘i ndihmuar fëmijët e sëmurë, ajo tashmë ka filluar edhe një rrugë të re, dhe me plot besim thotë se do të mundohet që në këto katër vjet të bëjë diçka për banorët e Glattbrugg-ut.

Visar Kryeziu

albinfo.ch
05.04.2014

Kush është Ylfete Fanaj?

Ylfete Fanaj ka kaluar dje pengesën e fundit për të zënë postin e deputetes në Parlamentin e Kantonit të Lucernit. Me 3925 vota të mbledhura nga banorët me të drejtë vote të qytetit të Lucernit, ajo ka fituar të drejtën të përfaqësojë elektoratin dhe partinë e saj (socialdemokrate) në Parlamentin e Kantonit të Lucernit. Ky hap e bën Ylfeten shqiptaren e parë të Zvicrës që ka mbërritur në këtë shkallë.

Por kush është Ylfete Fanaj dhe cila është rruga që ajo ka ecur deri në zgjedhjen deputete në parlamentin e kantonit të saj? Për këto dhe të tjera, albinfo.ch ka zhvilluar një bisedë me deputeten e re të kantonit të Lucernit.

Lidhur me zgjedhjen e saj, Ylfetja sqaron se ajo në këtë proces ka përfaqësuar Partinë Socialdemokrate të qytetit të Lucernit. “Me vendin që kam fituar unë në parlament jemi bërë 5 deputetë të SP-së nga qyteti i Lucernit. Ndërkaq në nivel kantoni, nga 13 sa kemi qenë, tash, së bashku edhe me kandidatët e zgjedhur nga juso (socialdemokratët e rinj) dhe nga second@s, që bëjnë pjesë në listën tonë, jemi 16, që dmth kemi 3 vende më shumë”, shton deputetja e re.

Në një kanton relativisht konservativ çfarë është ai i Lucernit, bashkatdhetarja jonë nuk e ka pasur lehtë të depërtojë. “Veç meje janë edhe gjithsej dy të huaj, një tamil dhe një turk, në gjithë parlamentin. Me sa kam parë, nuk ka emra të tjerë të hujash që janë zgjedhur kësaj here”, thekson Ylfetja.

Në fillim të qershorit bëhet konstituimi i parlamentit, Fanaj do të shohë se në çfarë drejtimi do të angazhohet në punën e saj si parlamentare. “Unë gjatë fushatës kryesisht jam marrë me temat e shkollimit, integrimit, ku hyn edhe integrimi i shqiptarëve si komunitet i madh këtu. Mirëpo varet nga partia se në cilat komisione na vendos, ose cilat komisione na ofrohen. Ka mundësi të angazhohem edhe në komisione tjera, për ekonomi etj. Varet pra nga organizimi i grupit partiak (fraksioni)”, thotë ajo.

Si e re që është (ende nuk ka mbushur 29 vjeç) Fanaj e vlerëson edhe moshën e deputetëve të kësaj legjslature, si një përparësi. “Në fraksionin tonë kemi një moshë të re mesatare. Tre veta jemi nën moshën 30 vjeçe dhe disa tjerë rreth të 30-ve.

E pyetur nëse ka pasur ndonjë rol për zgjedhjen e saj deputete vota e shqiptarëve të Lucernit, Ylfetja pohon se mund të ketë pasur por nuk ka ndonjë masë për ta vlerësuar këtë. “Unë besoj se me siguri ka pasur shqiptarë me të drejtë vote që kanë votuar për mua por, realisht, më duhet të them se nuk kam zhvilluar aktivitete konkrete për të sensibilizuar komunitetin shqiptar rreth votimit për mua. E di se ka nga bashkatdhetarët tanë që nuk kanë qenë sa duhet të informuar rreth mënyrës së votimit dhe pengesa tjera. Megjithatë kam informata se disa miq dhe shokë shqiptarë kanë votuar për mua. Sidoqoftë, me gjithë dëshirën që kam, unë nuk mund të vlerësoj se sa ka qenë ndikimi i votës së shqiptarëve”, thotë deputetja e posazgjedhur dhe nuk harron që t`i falënderojë të gjithë bashkatdhetarët që e kanë votuar.

Me zgjedhjen e saj në Parlamentin e Kantonit të Lucernit, Ylfetja është gjetur edhe para një dileme të vogël: të mbajë edhe më tutje vendin në parlamentin e qytetit të Lucernit, ku ajo gjendet prej afër 4 vitesh, apo të përqendrohet vetëm në postin e ri, në Parlamentin e kantonit. Sepse, siç e thekson ajo, angazhimet e shumta mund ta bëjnë më pak efektive punën e saj në përfaqësimin e elektoratit të saj. Ylfete Fanaj krahas angazhimit politik, punon edhe si e deleguar për integrim në Kantonin e Nidwalden-it.

Ylfete Fanaj është e lindur në Prizren në vitin 1982. Në Zvicër e kanë sjellë prindërit në fëmijërinë e hershme dhe ajo ka mbaruar gjithë shkollimin në Zvicër ku edhe i ka mbaruar shkencat sociale.

Lidhur me ambiciet e saj për të ardhmen, Ylefte Fanaj nuk ushqen iluzione të mëdha. Ajo është realiste në këtë drejtim. Për ndonjë perspektivë eventuale në Parlamentin Nacional, ajo thotë se është ende heret të mendohet.

Kjo për arsyen se partia e saj në kantonin e Lucernit ka vetëm një vend në Parlamentin në fjalë kështu që nuk do të ishte realiste të pritej që në një të ardhme të afërt ajo të mbërrijë deri aty. Mirëpo, «unë jam ende e re dhe ka mjaft hapësira tjera ku mund të avancoj”, thotë ajo, duke pasur ndërmend p.sh inkuadrimin në ekzekutivin e qytetit ose të kantonit.

 

Blerim Shabani

Shqiptarët sekundos gjithnjë e më ambiciozë

Vitet e fundit kosovarët që jetojnë në Zvicër dalin në pah gjithnjë e më shumë për suksesin e tyre profesional.

Nëse talenti i tërë një vale sportistësh shqiptarë është më se i njohur, është inkurajuese të theksohet se gjithashtu talente të ndryshme shfaqen gradualisht edhe në fusha të tjera.

Përveç zanateve të restaurimit, të prodhimit dhe të ndërtimit, brezi i ri duket se ka kapërcyer barrierat e zakonshme për të hyrë edhe në profesionet e ashtuquajtura akademike.

Mes tyre, mu në qendër të qytetit të Lozanës, është hapur një kabinet avokatësh “KDB, Kryeziu, Deng & Brochellaz”, ku punon edhe z.Kryeziu, një secundos shqiptar.

Në lagjen “Pépinet” është një shesh i vogël, me plot terraca dhe ndërtesa tregtare. Në një cep të kësaj hapësire, disa pllaka të rrumbullakëta, në mes të të cilave bie në sy ajo e kabinetit “KDB, Kryeziu, Deng & Brochellaz”, që pa dyshim ngacmon kureshtjen e kalimtarëve shqiptarë, sepse, le të thuhet, emrat shqiptarë në këtë fushë mbeten ende të rrallë.

Të sapovendosur në byrotë e tyre, tre juristët e rinj mirëpresin albinfo.ch.

Gjatë zhvillimit të bisedës, albinfo.ch zbulon larminë e gjerë profesionale të juristëve që ofrojnë zgjidhje të përshtatshme për secilin. Këtu, çështja e gjuhës nuk është pengesë, frëngjishtja, gjermanishtja, anglishtja, italishtja dhe madje edhe shqipja ngjyrosin përditshmërinë e tyre. Të pajisur me aftësi të vlerësuara, avokatët e rinj vejnë në rend të parë ofrimin e këshillave dhe zgjidhjeve sa realiste, aq dhe efikase.

Duke ecur përpara në një ekip dinamik dhe bartës të një force reaktiviteti të pamohueshëm, z. Kryeziu flet për karrierën e tij dhe për lidhjen me vendlindjen. Edhe pse faktikisht lidhja me Kosovën mbetet shumë e dobët, ai pohon se emocionalisht është shumë e fortë.

Pikërisht, cila është kjo lidhje?

Zëvendëskryetari i Kuvendit të shqiptarëve në Zvicër, z.Kryeziu, u angazhua pikërisht që të ringjallë lidhjen me komunitetin e tij. Në të vërtetë, thotë ai, “gjatë luftës dhe pas luftës unë jam larguar disi nga komuniteti. Në atë kohë, shtypi ndërtonte një imazh të keq të shqiptarëve. Vetëm më vonë unë kuptova se kjo tërheqje ishte absurde. Sot unë jam i vetëdijshëm se është e mundur të pajtoj dy botët e mia”.

Ajo që e lidh atë me Kosovën është pa dyshim fryma e familjes, tregon ai, një shpirt që ushqen si trashëgimi, si shenjë ruajtjeje të kulturës shqiptare.

Rruga profesionale dhe diskriminimi

I ardhur në Zvicër si foshnjë (12 muaj), z.Kryeziu kryen programin klasik shkollor deri në diplomën për Drejtësi në Universitetin e Friburg-ut,pas së cilës ai ka punuar për gjashtë muaj si nëpunës i Gjykatës së Qarkut në Broye, Vaud-in verior, në Yverdon, pastaj si praktikant për Kabinetin “Loroch, Elkaïm & Associates”. Së fundi, para se të hapte kabinetin e tij, ai punoi si bashkëpunëtor në kabinetin Avocat-ch.

Në këtë drejtim ai thotë se asnjëherë nuk ka pasur përshtypjen që ka qenë i diskriminuar për shkak të origjinës së tij. Megjithatë, ai mendon se kur ishte në kërkim të një vendi për avokat-praktikant, origjina e tij e ka penalizuar, meqë ai qe ftuar në vetëm disa intervista, ndërsa kishte dërguar oferta të shumta.

Përkundër kësaj, z.Kryeziu mbetet optimist për të ardhmen. Shoqëria shqiptare po ndryshon, siç po ndryshojnë edhe telashet dhe shqetësimet e saj. Aktualisht,çështjet ligjore me të cilat ballafaqohen rreth 250.000 shqiptarë që jetojnë  në Zvicër kanë të bëjnë me të gjitha fushat e ligjit (me të drejtën familjare, ligjin e trashëgimisë, ligjin e patundshmërisë, të drejtën tregtare, administrative dhe penale), gjë që tregon integrim të mirë dhe pjesëmarrje të mirë të tyre në shoqëri. Gradualisht, duke marrë parasysh numrin e kompanive shqiptare në Zvicër, lloje të tjera problemesh lindin dhe, si rezultat, këto probleme përbëjnë një mundësi financiare për kabinetet e avokaturës.

Në të vërtetë, sikurse edhe zviceranët, shqiptarët gjithnjë e më tepër i drejtohen një avokati për konflikte të trashëgimisë, suksesionit, ndarjeje martesore, etj. Prandaj, pranimi i një avokati shqipfolës do të konsiderohet si një përparësi, siç do të jetë edhe për ata që flasin gjuhët aziatike apo të vendeve arabe, vlerëson z.Kryeziu.

Si e shpjegon suksesin e tij?

Kryeziu thotë se suksesi i tij ishte i mundshëm falë mjedisit në të cilin ai u rrit. Fëmijë nga familje të mira që u pëlqente të vendosnin para fëmijëve të tyre sfidën e notës më të lartë në mësim, një sfidë që shumë shpejt z.Kryeziu e mori seriozisht. Megjithatë, nuk duhet harruar, thotë ai, pa shumë punë, ky sukses do të ishte i paarritshëm.

Përse shqiptarët e brezit tuaj hasin ende në vështirësi për të hyrë në zanate të tilla?

Është e pamohueshme se diskriminimi është një faktor i rëndësishëm. Për më tepër, shtypi ka raportuar edhe disa raste ku origjina është një pengesë e madhe për hyrje dhe pranim profesional.

Megjithatë, faktorë të tjerë duhet të merren po ashtu parasysh. Për shembull, te shqiptarët gjen shprehje edhe ideja e moskonformitetit me sistemin, pra një sistem në të cilin shumica e të rinjve kanë vështirësi ta gjejnë veten dhe vendin e tyre.

Kryeziu shpreh keqardhje kur ai vëzhgon brezin e tretë të shqiptarëve: “Çfarë më befason është se si ky brez i ri është mbyllur përsëri në vetvete. Për shkak të faktit se ata mund të ndjehen të refuzuar, ata mbeten kryesisht në mes të tyre, gjë që nuk shkon në favor të një integrimi të suksesshëm”. Vala e re, ajo që ka lindur dhe është rritur këtu, jep përshtypjen se ka humbur pikat orientuese të saj.

Jehona…

Bisedat në shoqëri duket se kanë pasur efektin. Shumë shqiptarë kanë kontaktuar tashmë kabinetin e z.Kryeziut, vektori i gjuhës lehtëson komunikimin. Duhet të theksohet se sekretaresha e kabinetit, përveç gjuhëve nacionale, flet po ashtu gjuhën shqipe. Megjithatë, të mos ketë keqkuptim, ka klientë të këtij kabineti nga vende të ndryshme, rastet e trajtuara nga avokatët janë të shumta dhe ndikojnë në fusha të ndryshme, siç është ligji administrativ, ligji i biznesit, e drejta penale, e drejta civile, etj. Dhe për këtë ata janë të kërkuar nga klientë me origjinë të ndryshme.

Kolegët e tij, një takim premtues

“Të vetmin problem që kisha ishte shqiptimi i emrit të Jetonit”, vëren me humor z.Brochellaz. Më konkretisht, ai shpjegon se në mes të juristëve emrat shqiptarë janë ende të rrallë. Prandaj, prania e një përfaqësuesi të këtij komuniteti është me se i mirëpritur, përveç kësaj, ky fakt ndihmon luftën kundër paragjykimeve të palëkundshme.

Zonja Dang, ndërkohë, kujton se përtej origjinës së z.Kryeziut, ishte eksperienca e tij si i huaj i brezit të dytë: “Kishim një vështrim të ngjashëm kur bëhej fjalë për ndjenjën e një kulture të dyfishtë si dhe për pasojat me të cilat na duhej të ballafaqohemi”.

Ndërsa, shikimi i tyre shkrihet në kujtimet e hershme, papritmas, ata i entuziazmon dëshira për të vizituar shtetin më të ri në Evropë. Nuk i dihet, ndoshta në tetor, pse jo.

Në rast se kemi problem, çfarë duhet bërë?Është e pamundur të japim këshilla të përgjithshme, thotë z.Brochellaz, sepse çdo rast është unik. Ne vështrojmë se njerëzit shpesh vijnë te ne kur ata janë në një pozitë të keqe dhe që nuk mund të kthehen prapa. Kam përshtypjen se avokatët konsultohen vetëm në momentet e fundit. Por avokati, përveç mbrojtjes në gjykatë, mund të japë edhe këshilla të qëlluara. Nganjëherë fitojmë më shumë nëse këshillohemi me një profesionist për t’u udhëzuar, gjë që, natyrisht, nuk bëhet falas, por që në disa raste mundëson shmangien nga një proces i gjatë dhe i lodhshëm.Zonja Dang pajtohet dhe thekson në veçanti idenë se në shumicën e rasteve juristët ndërhyjnë vetëm në hallkën e fundit të zinxhirit.Z.Kryeziu konstaton se tek shqiptarët mentaliteti optimist mbizotëron, gjë që zvarrit procesin. Ata ushqehen me shpresën e tyre të famshme: “Çdo gjë do të bëhet mirë” dhe kontaktojnë një profesionist vetëm në kohën kur vendimi është marrë dhe kur  duhet bërë apel patjetër.

Shqiptarët e Zvicrës, tregime suksesi edhe përtej fushës së futbollit

Në vazhdën e artikujve shumë afirmativë që sidomos muajve të fundit, u kushtohen　me të drejtë futbollistëve shqiptarë të kombëtares zicerane, gazeta „Aargauer Zeitung” ka dashur të thyejë një tabu: jo vetëm futbollistët janë shqiptarët për të cilët　duhet të shkruhet. „Shqiptarët në Zvicër kanë një imazh të keq. Pa të drejtë.

Dy tregime suksesi, përtej fushës së futbollit”, është motoja nën titullin e shkrimit “Shumica e padukshme” në të cilin prezantohen avokati Ilir Daljipi që ka zyrën në Cyrih dhe gazetari Enver Robelli, redaktor në gazetën　”Tages Anzeiger” dhe korrespondent në Ballkan i saj dhe gazetës gjermane “Süddeutsche Zeitung”.

Për Daljipin, Shaqiri është futbollisti i preferuar ndërsa mes cilësive të tij ai numëron frymën luftarake, angazhimin dhe natyrshmërinë”. Ndërsda gazeta po këto cilësi ia përshkruan edhe vetë avokatit Dalipi.

Vlerësimi nuk duhet bërë për etninë por për rezultatin e arritur

„Ilir Daljipi kishte pasur gjithmonë një plan. Të merrte patentën e avokatit dhe të pavarësohej. Plani u realizua. Prej 3 vjetësh e gyjsmë avokati 34 vjeçar udhëheq zyrën e vet. Puna po ecën. Kalendari i termineve është i mbushur.

„Jam i disiplinuar”, thotë Daljipi, i cili në Zvicër, në Cyrih ka ardhur në moshën dyvjeçare. Prindërit e tij,　siç shprehet gazetari,　”janë maqedonas me prejardhje shqiptare, nga Shkupi. Vetë Iliri është zviceran me prejardhje shqiptare nga Cyrihu”. Daljipi, në zyrën e rregulluar me finesë, me kostumin elegant, mban shënime në një bllok të vogël. „Gjithmonë kam pasur prirje të veçantë për rend e rregull”, thotë ai. Madje detyrat e shtëpisë, që në shkollën fillore ai i kryente i pari, në fillim të vikendit, ndërkohë që shoku i tij më i mirë (një zviceran) i fillonte ato vetëm të dielën në mbrëmje.

Në shkollën fillore ai ishte „shqiptari”, ndërsa aty ishin edhe „kroatët”, disa italianë dhe spanjollë. Probleme për shkak të prejardhjes nuk kishte. Mësuesja nuk e kishte zgjedhur atë për të bërë provimet e gjimnazit, edhe pse një zvicerane me nota më të dobëta se ai, ishte zgjedhur. „Mirëpo kjo ndodhte thjeshtë për shkakun se prindërit e saj mund të bënin ndikim, ndërkohë që babai im kthehej mbrëmjeve i lodhur nga puna dhe nëna fliste fare pak gjermanisht”. Daljipi nuk është tip i tillë që dëshiron të dramatizojë.

Në gjimnaz ai mbërriti megjithatë, dy vjet pasi kreu shkollën sekondare. Pastaj erdhën studimet në juridik gje çdo gjë shkoi ashtu si duhet.

Daljipi ka pasur sukses dhe kjo gjithnjë ngjall habi. Ndodh që në gjyq puna e tij të vlerësohet në mënyrë të veçantë. “Kështu, unë nuk e di pastaj a po më lavdërojnë mua apo faktin se një shqiptar aty po e bën një punë të mirë”.

Ilir Daljipi ka edhe diçka të përbashkët me Shaqirin: Të dytë shpesh vlerësohen në radhë të pare për etninë e tyre. Daljipi thotë: “Por ne afrohemi më shumë vetëm kur të na perceptojnë si individë”.

Gjermanishtja – profesion dhe përgjithësimet që nuk ndihmojnë

Në portretin paralel që gazeta „Aargauer Zeitung” i bën Enver Robellit, përshkruhen hollësitë e ardhjes së tij për here të parë në Zvicër, para 27 vitesh. Qysh me të hyrë në　këtë vend,　atij, në kufirin në Kreuzlingen ia kishin matur gjatësinë dhe peshën. “Një përshëndetje jo shumë dashamirëse” thotë Robelli dhe qesh.

Ka qenë viti 1984, kur Robelli asokohe 12 vjeç, kishte ardhur me trenin e gastarbeiterëve nga Gjilani, 40 km në lindje të Prishtinës. Babai po punonte në Zvicër, në ndërtimtari, që nga vitet e shtatëdhejta. Robelli asokohe nuk dinte asnjë fjalë gjermanisht. Sot, 27 vjet më vonë, gjuha gjermane është bërë profesion　i tij. Robelli është redaktor dhe korrespondent I Ballkanit për gazetat “Tages Anzeiger” dhe “Süddeutsche Zeitung”. Gjuhën, thotë ai, e ka mësuar në të shumtën vetë, „me disiplinë të hekurt”. Për t`u bërë gazetar, nuk mjafton gjermanishtja e shkollës. Prandaj Robellit i ishte dashur që heret të angazhohej më shumë se të tjerët.

Ndryshime gjatë 27 viteve të fundit nuk ka pësuar vetëm Robelli. Edhe Zvicra është bërë tjetër.

Shtëpia e parë ku ka banuar familja Robelli mbante emrin “Shtëpia e gastarbeiterëve Freienbach” ndërsa në shkollë, Enveri ishte një ekzot. Sot nuk ekziston më fjala “gastarbeiter”. Ajo është zëvendësuar　me “imigrant”. Po kështu Robellët nuk munden të banojnë më në Freienbach SZ. është tepër shtrenjtë. Dhe nxënësit me prejardhje kosovare nuk janë më ekzotikë. Ata tash përbëjnë një problem.

Njëherë Robelli po i dëgjonte në tren dy njerëz tek flisnin mes vete dhe shanin kosovarët. Dikur kjo i ishte bërë e padurueshme. Dhe Robelli u ishte drejtuar: „Edhe unë jam njëri nga ata”.

Enveri, qëmoti me shtetësi zvicerane, është kthyer në muaji　 gusht nga Zagrebi, ku ka qëndruar për katër vite si korrespondent për Evropën Lindore. Ai thotë: atmosfera është më e helmuar se më parë”. Për problemet e miogracionit duhet të flitet por „ky paushallizim…” nuk sjell asgjë.

Enver Robelli nuk ka ndonjë interes të madh për futbollin. Por ai e di se në kombëtaren e Zvicrës shqiptarët e kanë fjalën kryesore. Mirëpo ai nuk është i sigurt nëse kjo ndihmon për reduktimin e resentimenteve ndaj shqiptarëve. „Shaqiri është futbollisti më i popullarizuar i Zvicrës, por për prejardhjen e tij interesohen të paktët”. Kryesorja, ai po shënon gola. Dhe, meqë ra fjala, emri i tij gjermanisht shqiptohet pa „k”-në që ia vënë në mes,　pra „Schatschiri” (Shaqiri) dhe jo Sha-kk-iri, siç e shqiptojnë zviceranët.

B.SH.

Lurata: Nuk kam pritur kaq shumë vota!

Lurata Reçi, kandidatja shqiptare, e cila arriti të fitojë numrin më të madh të votave në mesin e kandidatëve shqiptarë, në një bashkëbisedim për albinfo.ch, ka thënë të jetë e kënaqur me rezultatin e zgjedhjeve të së dielës edhe pse nuk kishte arritur të zgjidhet deputete në Parlamentit zviceran.

“Unë jam me prejardhje nga një vend i huaj dhe isha për herë të parë në një listë zgjedhore, nuk e kam pritur këtë rezultat kaq pozitiv. Jam e kënaqur me rezultatin edhe pse nuk mjafton për deputete”, ka thënë Lurata.

Ajo thotë se 22 mijë votat e fituara të në një procesi zgjedhor në Zvicër e kanë nxitur të vazhdojë sfidën politike edhe në të ardhmen.

Politikania me prejardhje nga Maqedonia do t’i hyjë një gare tjetër zgjedhore duke u kandiduar për këshilltare komunale në zgjedhjet komunale që do të mbahen vitin e ardhshëm në komunën e Langenthalit.

“Ky rezultat më motivon që të angazhohem edhe në të ardhmen pa përtim në politik në Zvicër! Ishte iluzion nëse kisha pritur që të zgjidhem për herë të parë si kandidate për deputete në listë. Mirëpo se do të fitojë një numër aq të madh votash, me të vërtetë jam e befasuar. Me këtë rast falënderoj të gjithë votuesit që më kanë dhënë votën”, thekson Reçi.

Politikania 34-vjeçare me prejardhje nga Maqedonia, të cilën e ka kandiduar Partia Socialdemokrate në Bernë, e ka cilësuar në përgjithësi si pozitiv procesin zgjedhor të 23 tetorit.

Lurata, edhe pse me prejardhje të huaj në Zvicër, ka arritur të sigurojë 21.939 vota të elektoratit në kantonin e Bernës.

Shqiptarja nga Struga ka 10 vjet që merret me politikë në komunën e Langenthalit të Kantonit të Bernës. Ka një vit që është në funksionin e këshilltares në Komunën e Langenthalit.

Sevdail Tahiri

Marigona Isufi përfaqëson të rinjtë e Zvicrës në OKB

Postin e ri në Nju-Jork 19-vjeçarja e konsideron si sfidë, që sipas saj, jo që nuk përballohet, por thotë të jetë një shans i veçantë, të cilin e ka pranuar me kënaqësi.

Kosovarja Marigona Isufi, tashmë 19-vjeçare, e cila një kohë kishte lobuar për të drejtat e fëmijëve në Parlamentin Federal, prej vitit të ardhshëm do ta përfaqësojë rininë e Zvicrës si delegate në Organizatën e Kombeve të Bashkuara në Nju-Jork.

Sfidë pas sfide, politikania e re e kishte filluar angazhimin politik qysh në fëmijëri, së pari kryetare e Parlamentit për fëmijë në qytetin e Bernës, mandej iniciatore e themelimit të Këshillit të të Rinjve “Jungendrat“, të cilin e udhëhoqi për dy vjet, e tash me postin e ri në Nju-Jork.

Politikania e re me prejardhje nga Kosova konkurroi në zgjedhjet e fundit edhe për deputete të Parlamentit zviceran, por që nuk arriti të marrë vota të mjaftueshme.

Postin e ri në OKB 19-vjeçarja e konsideron si sfidë, që sipas saj, jo që nuk përballohet, por thotë të jetë një shans i veçantë, të cilën e ka pranuar me kënaqësi. Në një intervistë për Albinfo.ch Marigona Isufi tregon më shumë për detyrat që i ka marrë në OKB. “Unë do të jem përgjegjëse që atje të përfaqësohet edhe këndvështrimi i të rinjve dhe që rinia të ketë fjalën e saj”, ka thënë mes tjerash në këtë intervistë Marigona Isufi.

Albinfo.ch: SAJV (Bashkësia Zvicerane e Punës e shoqatave rinore) në bashkëveprim me Ministrinë e Jashtme të Zvicrës kanë zgjedhur dy zvicerane të reja dhe një zviceran për të përfaqësuar brezin e të rinjve të Zvicrës gjatë vitit 2012 në “Youth Rep” (përfaqësues të rinisë) në OKB, në Nju-Jork. Ju jeni njëra nga tri përfaqësueset e zgjedhura, çfarë sfide është kjo për Marigonën që sapo ka mbushur 19 vjeç?

Marigona Isufi: Posti i ri është gjithsesi një sfidë, por jo e tillë që nuk mund të përballohet. Unë e ndiej veten të gatshme për të, kam mbrapa vetes përvoja disavjeçare: ishte Parlamenti i fëmijëve, mandej Këshilli i të rinjve, në të cilin i përfaqësoj të rinjtë e qytetit të Bernës para Qeverisë së Komunës, pastaj puna ime në lobimin e fëmijëve, ku kam bërë përpjekje ta bart në parlament zërin e fëmijëve. Dhe, vjen posti im i ri, i cili në këtë kuptim është më i lartë, më emocionues dhe ndërkombëtar.

Ka edhe shumë për t’ u mësuar dhe për t’u lexuar, tash nuk është më sikur deri tani që të komunikoj gjermanisht, por frëngjisht dhe anglisht. Mirëpo, është një shans i mrekullueshëm, unik që më është dhënë dhe unë i gëzohem punës që do ta filloj vitin që vjen. Është një sfidë, të cilën e marr me kënaqësi.

Albinfo.ch: Sa do të zgjasë ky mision i juaj në Nju-Jork dhe cila është detyra juaj?

Marigona Isufi: “YouthRep” është një angazhim që shtrihet përgjatë dy vjetëve. Në vitin e parë unë do të jem aktive, do të shkoj në konferenca, organizoj aktivitete ose do të prezantoj OKB-në nëpër shkolla. Ndërsa, gjatë vitit të dytë do të jem më shumë përgjegjëse për trajnimin e YouthRep-it të ri dhe do të jem aktive nga prapavija, për t`iu përgjigjur pyetjeve ose për të ndihmuar.

Në kuadrin e vitit të parë unë së bashku me delegacionin zviceran, gjatë shkurtit 2012 do të marr pjesë në Komisionin për Statusin e Gruas, që zgjat dy javë dhe do të jem përgjegjëse që atje të përfaqësohet edhe këndvështrimi i të rinjve dhe që rinia të ketë fjalën e saj.

E bukura në këtë punë është se vërtet që nga fillimi jemi pjesë e delegacionit, i përpunojmë dhe i shtrojmë temat, diskutojmë për to dhe pastaj udhëtojmë bashkë për në Nju-Jork. Një nga temat që do të debatohet është “Engaging young women and men, girls and boys, to advance gender equality” (Angazhimi i të rinjve, femra dhe meshkuj, për të përparuar barazinë e gjinive). Dhe, kjo është, për shembull, një temë që vërtet ka të bëjë me të rinjtë dhe ka shumë rëndësi që edhe ne të themi diçka rreth saj.

Albinfo.ch: Ju keni garuar në zgjedhjet federale të para dy muajve, duke kandiduar për deputete në Parlamentin Federal në Bernë, a do të thotë se me përzgjedhjen tuaj do të tërhiqeni prej politikës?

Marigona Isufi: Unë vazhdoj të mos jem në asnjë parti politike dhe do të jem sigurisht edhe për një kohë.

Megjithatë, për mua angazhimi i ri nuk nënkupton aspak tërheqjen nga politika. Është krejtësisht e kundërta: unë angazhohem edhe më tutje në politikë, unë jam edhe më tej në Këshillin e të rinjve të qytetit të Bernës dhe së fundi jam aktive edhe në politikën e OKB-së. Unë, p.sh. nuk kam qenë asnjëherë pjesë e ndonjë partie dhe kjo për mua është vetëm një pjesë e asaj që e bën politikën si të tillë. Por, siç e thashë, unë jam më shumë një person që me dëshirë angazhohet në politikën reale, përmbajtjesore dhe këtë do ta bëj edhe më tej.

Albinfo.ch: Ku jeni me shkollimin, a do të mund t’i përballoni të gjitha?

Marigona Isufi: Aktualisht jam nxënëse e shkollës së mesme ekonomike në Bernë dhe planifikoj ta përfundoj atë në korrik, para se, pastaj, në muajin gusht ta filloj praktikën e maturës profesionale në Departamentin Federal për çështje të drejtësisë dhe të policisë.

Është njëra ndër sfidat e mëdha për vitin 2012 që t`i përthekoj të gjitha këto, por po ashtu nuk është se unë kam filluar befasisht tash të merrem me politikë. Angazhimi im si “YouthRep” nënkupton që do të më duhet t`i koordinoj më mirë mbledhjet, të kem më shumë kujdes që të mos më dalë asgjë nga kujtesa dhe që të kem kohë për shoqet dhe shokët, ndryshe çdo gjë rreth meje do të mbetet si më parë.Pasi që shkolla më ka mbështetur gjithmonë, nuk është ndonjë problem që do të mungoj disa ditë më shumë nga shkolla, dhe jam e lumtur për këtë mirëkuptim.

Përveç Marigonës, në Nju-Jork do të shkojnë si delegatë të Zvicrës edhe Lucie Rosset, 21-vjeçare nga Vaudi dhe i riu 23- vjeçar Mattia Zanazzi, nga kantoni i Tiçinos.

Ata do të jenë pjesë e delegacionit zviceran dhe zëdhënës të rinisë së Zvicrës në Konferencën e OKB-së për statusin e gruas (CSW) në konferencën Rio+20 për zhvillim të qëndrueshëm si dhe në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së.

Krahas kësaj, ata do organizojnë aktivitete të ndryshme në Zvicër, veçanërisht në kuadrin e jubileut dhjetëvjeçar të hyrjes së Zvicrës në OKB.

Sevdail Tahiri

Jehona e albinfo.ch në SF1

Marigona Isufi është një vajzë nga Berna. Ajo ndjehet mirë, “në shtëpi të veten”, në Zvicër dhe në qytetin e saj të lindjes, në Bernë. Kështu fillon portretimi që i bëhet Marigonës nga emisioni Schweiz Aktuell i transmetuesit piblik të Zvicrës, SF1.

Lidhjen e saj me Bernën e fillon në kopshtin e lodrave, në laghjen ku është rritur. Ajo thotë se ndjehet bernase dhe zvicerane. Por, ka edhe prejardhje të huaj, është shqiptare e Kosovës. madje, marigona ka edhe dyshtetësinë, zvicerane dhe kosovare.

Ajo rrëfen më tutje për angazhimet e saj politike që datojnë nga fëmijëria dhe vazhdojnë, me intensitet më të shtuar, edhe tash. Marigona ka qenë lobiste (përfaqësuese) e fëmijëve në Parlamentin nacional të Zvicrës, pastaj ka qenë aktive në Parlamentin e Bernës, si përfaqësuese e rinisë. Së fundi ajo ka marrë një angazhim më me rëndësi. Që nga ky muaj, politikania e re zicerane-shqiptare do të jetë përfaqësuese e rinisë së Zvicrës në OKB. Atje ajo do të ligjërojë nëpër shkolla lidhur me funksionimin e OKB-së. Lidhur me temat që preokupojnë rininë, Marigona thotë se ato janë të ngjashme, si te të riknjtë zviceranë edhe te ata me prejardhje të huaj.

Sipas SF1, zëri i Marigonës është i kërkuar dhe dëgjohet edhe në meset shqiptare të Zvicrës. Në vazhdim, jepet edhe segmenti i angazhimit të Marigonës në komunitetin shqiptar. Në këtë kontekst, emetohet edhe një sekuencë nga një emision “In&Out” i portalit tonë, albinfo.ch.

Marigona flet për të huajt, diskriminimin, për interesat e përbashkëta të të rinjve, për qenien e saj të dyfishtë si zvicerane dhe shqiptare etj.

albinfo.ch
03.01.2012

Edlira, prej pianos në politikë

Edlira Dedja-Bytyqi, pianistja e njohur shqiptare, docente në Konservatorin e Neuchatelit në Zvicër dhe themeluese e Fondacionit “Opéra sans frontiéres”, po sfidon veten edhe në politikë.

Ajo ka vendosur të kandidohet për zgjedhjet lokale që do të mbahen në muajin maj në Neuchatel.

Edlira është kandiduar nga Partia Socialiste për postin e këshilltares komunale të Neuchatelit.

Pianistja shqiptare në Zvicër thotë të mos ketë zgjedhur politikën për të bërë karrierë, pasi ka më shumë suksese në profesionin e artistit.

„Kam vendosur të pranoj paraqitjen e kandidaturës sime për legjislativin e komunës pikërisht për të nderuar pasaportën e shtetit shqiptar, të cilën e mbaj akoma, e po ashtu të ndërroj opinionin për vendin tonë, të cilin politika shqiptare e gjysmës së shekullit të kaluar dhe dhjetëvjeçarit të fundit ka bërë të përflitet shumë“, ka deklaruar politikania shqiptare.

Por, pse ka vendosur Edlira të rreshtohet pas Partisë Socialiste( PS) ?

Ajo mendon se politika e socialistëve zviceranë është më demokratike dhe sociale ndaj të huajve në krahasim me partitë e tjera politike.

„Sigurisht, shqiptarët kanë paragjykime për partitë e majta, e në këtë rast për PS-në, por ju siguroj që politika e Partisë Socialiste zvicerane s’ka asgjë të përbashkët me partitë antinjerëzore që kanë udhëhequr vendet e Lindjes. Paria Socialiste zvicerane lufton dita-ditës kundër ligjeve raciste, lufton për të drejtat e komuniteteve të huaja në Zvicër, për barazinë e shanseve dhe respektin reciprok“, arsyetohet me angazhimin e saj politik në PS Edlira Dedja-Bytyqi.

Madje, Edlira ishte nxitur të bëjë politikë me Partinë Socialiste të Neuchâtelit, ngase kjo e fundit u ka mundësuar të huajve me leje qëndrimi C të votojnë dhe të votohen në këtë kanton të Zvicrës.

Zonja Dedja-Bytyqi pret nga elektorati shqiptar me të drejtë vote të mos neglizhojë daljen në zgjedhjet që do të mbahen më 13 maj në Neuchatel.

Ajo u ka bërë thirrje bashkëkombësve të saj që të respektojnë të drejtën e votës, duke e ruajtur e duke e përdorur atë në të mirën e tyre.

Edlira Dedja-Bytyqi ka kërkuar publikisht votën e shqiptarëve në Zvicër.

«Nuk do të ishte në nder të shqiptarëve, që janë numerikisht shumë më superior ndaj komuniteteve të tjera, që kandidatja e tyre të mos kalojë për shkak të indiferencës apo mungesës së vetëdijes. Zgjedhja ime nuk është në favor për mua si Edlirë, por si nderim dhe respekt për kombin tonë», tha Dedja-Bytyqi.

Zonja Dedja-Bytyqi, e bija e personalitetit të pedagogjisë dhe letërsisë shqiptare për fëmijë, Prof. Bedri Dedja, ka një aktivitet të gjerë social-artistik.

Fondacioni “Opéra sans Frontiéres”, i themeluar dhe i drejtuar prej saj, ka organizuar vitet e fundit në Zvicër dhe në Belgjikë një seri koncertesh të muzikës lirike dhe klasike, me artistë shqiptarë që dominojnë skenat më të njohura botërore (shembuj: Tenori Saimir Pirgu, Violinisti Tedi Papavrami, balerini Enkel Zhuti, soprano Ermonela Jaho, bas Frano Lufi, mezzo-soprano Mariana Leka, etj…)

Aktiviteti i Edlira Dedja-Bytyqit tregon për nivelin e lartë intelektual të shqiptarëve që po arrijnë në fusha të ndryshme në mbarë botën.

albinfo.ch

Arbër Bullakaj siguron një ulëse në Parlamentin e Willit

Arbër Bullakaj është zgjedhur këshilltar në Asamblenë e Willit në rundin e dytë të zgjedhjeve që u mbajtën të dielën në këtë qytet të St. Gallenit.

Votat për kandidatin e PS-së, Dario Sulzer, i siguruan jo vetëm atij një vend në Stadrat, por edhe shqiptarit Arbër Bullakajt një ulëse në Parlamentin e qytetit Will të St.Gallenit.

Politikani me prejardhje nga Kosova tha se do të angazhohet për të avancuar pozitën e komunitetit shqiptar.

Arber Bullakaj, 26-vjeçar, nga Prizreni, jeton në qytetin e Willit që nga mosha 9-vjeçare. Ai ka të kryer shkollën ekonomike. Aktualisht vepron dhe jeton në po të njëjtin qytet së bashku me familje.

albinfo.ch
05.11.2012

Arta Ramadanit, çmimi i parë gjerman për gazetari, “Kausa 2012”

Gazetarja shqiptare-gjermane Arta Ramadani është vlerësuar me çmimin e parë “Kausa 2012” për gazetari, në kategorinë e gazetarisë televizive. Këtë çmim prestigjioz e ndan qeveria e Gjermanisë për kontributet më të mira në lëmin e gazetarisë kushtuar migracionit.
Të gjithë fituesit

Siç është paralajmëruar edhe në një shkrim të mëhershëm të albinfo.ch, kur Arta ishte vetëm e nominuar, ndarja solemne e çmimeve do të bëhej më 5 dhjetor.

Pikërisht në këtë datë, në solemnitetin e mbajtur në Berlin, Arta Ramadanit iu nda çmimi i parë për gazetarinë televizive. Vendin e dytë në kategorinë e gazetarisë televizive e mori Anorte Linsmayer ndërsa të tretin Suana Meckeller, të cilat po ashtu kishin hyrë në rrethin e ngushtë për këtë shpërblim.
Ky çmim është dhënë edhe për dy kategoritë tjera të gazetarisë: për gazetarinë e shkruar (gazeta dhe internet) dhe për gazetarinë radiofonike. Për të tri kategoritë janë ndarë çmimet e para, të dyta dhe të treta.

 

Për çmimin “Kausa 2012” kanë mundur të konkurrojnë të gjithë gazetarët në Gjermani që janë më të rinj se 35 vjeç. Çmimi ka edhe vlerën e tij monetare, gjegjësisht 30 mijë euro që ndahen për 9 fituesit e kategorive të ndryshme.

 

Rrëfimi televiziv për të cilin ajo mori çmimin e parë mban titullin „Schlau und trotzdem ‘nur’ Hauptschule“  ose në shqipe: “Inteligjent dhe prapë `vetëm`në shkollën e përgjithshme” (të zanateve). Në këtë rrëfim ajo merret me problemin e diskriminimit të nxënësve me prejardhje të huaj në shkollat gjermane.

 

Si protagonist merr një nxënës turk, të cilin, me gjithë notat e shkëlqyera, mësuesit e orientojnë në shkollën e përgjithshme dhe jo në gjimnaz ose në “realschule” kua i e kishte vendin. Vetëm pas angazhimit të vendosur të nënës së tij, teknike medicinale, vogëlushit i njihet niveli dhe kthehet në shkollën reale.
Arta Ramadani punon si reportere dhe redaktore në magazinën e njohur “Nano” të televizionit gjerman 3sat.

 

E lindur në Prishtinë para 31 vitesh, bashkë me babanë e përndjekur politik dhe me familjarët tjerë Arta ka ardhur në Gjermani që në fëmijërinë e saj të hershme. Ajo ka studiuar për etnologji, politikë, medie dhe shkenca të komunikimit në Boston (SHBA) dhe Heidelberg e Mannheim.
Karrierën si gazetare e ka filluar në transmetuesin televiziv për të rinj “Sunshine Live” dhe ka kryer një numër praktikash dhe trajnimesh në televizionet si SWR dhe HR. Pastaj ka mbaruar një voluntariat (praktikë) njëvjeçare në ZDF.
Ndërsa, para se të kalonte në 3sat, Arta ka punuar si redaktore në emisionin e ZDF-së “Hallo Deutschland”.

 

Në televizionet ku punon, ajo ka realizuar edhe emisione speciale për aktualitetin në Kosovë.

06.12.2012